คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 481

ตามที่ผู้หญิงร้องขอ ลู เซียวเหยา ขับรถไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง

ขณะอยู่บนรถ เขาถามเธอว่าเธออยากกินอะไร เธอตอบอย่างกระตือรือร้นด้วยคำเดียวว่าหม้อไฟ

พวกเขามาที่ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้เพราะหม้อไฟเนี่ยแหละ เนื่องจากเธอบอกว่ามีร้านอาหารหม้อไฟแท้ ๆ สูตรดั้งเดิมและอร่อยสุด ๆ

หลังจากลงจากรถแล้ว หยิง เสี่ยวเซียว และ ลู เซียวเหยา เดินตรงไปที่ชั้นสี่และเดินเข้าไปในร้านอาหารหม้อไฟ ที่ดูค่อนข้างโบราณน่าดู

บริกรที่เป็นมิตรเดินเข้ามาหาพวกเขาทันทีและพูดว่า "ยินดีต้อนรับครับ! โต๊ะสำหรับสองคนใช่ไหมครับ?"

"ใช่ค่ะ" หยิง เสี่ยวเซียว มองไปรอบ ๆ ร้านอาหาร มีคนไม่กี่คน เธอบอกว่า "เราอยากนั่งตรงมุมห้อง"

"ได้สิครับ เชิญตามสบายครับ"

บริกรพาพวกเขาไปที่โต๊ะตรงหัวมุมและพูดว่า "เชิญนั่งได้เลยครับ เดี๋ยวผมจะเอาเมนูมาให้คุณ"

ลู เซียวเหยา เหลือบมองบริกรก่อนนั่งลง

“คุณมาที่นี่บ่อยไหม?”

เขามองไปที่ใบหน้าเล็ก ๆ ของ หยิง เสี่ยวเซียว ตรงข้ามเขาและเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย

“ฉันเคยมาที่นี่บ่อย ๆ กับชูวชูว และคนอื่น ๆ” เธอตอบขณะหันกลับไปดูการตกแต่งที่ร้านอาหาร มันไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนักในช่วงหลายปีที่ผ่านมา และเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกคิดถึงเรื่องเก่า ๆ

เธอคิดถึงวันที่เรียบง่ายและไม่มีปัญหาในอดีต เธอจะเพลิดเพลินกับอาหารที่นี่กับเพื่อนสนิทของเธอทุกครั้งที่มีเวลา เธอรู้สึกสบายใจที่ได้ทำอย่างนั้น

เธอยิ้มให้ ลู เซียวเหยา และพูดว่า "นายต้องลองดู ชูวชูว อันยี และฉัน ทุกคนต่างชอบหม้อไฟที่นี่กันทั้งนั้น"

ลู เซียวเหยา ยิ้มและพูดว่า "คุณโฆษณาขนาดนี้ ผมต้องชิมมันอย่างระมัดระวังแล้วล่ะ"

บริกรมายื่นเมนูให้ "ใช้เวลาในการเลือกให้เต็มที่เลยนะครับ เมื่อคุณเลือกเสร็จแล้วให้กดสั่งได้เลยครับ"

หลังจากนั้น เขาเดินจากไปอีกครั้ง

“ชอบกินเผ็ดไหม” หยิง เสี่ยวเซียว ถามขณะที่เธอดูเมนูโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามอง

"ก็กินได้บ้างนิดหน่อย" อันที่จริง ลู เซียวเหยา เมื่อเขาเห็นสีแดงของหม้อไฟในภาพในเมนู เขาก็รู้สึกปวดท้องแล้ว

หยิง เสี่ยวเซียว เหลือบมองเขาชั่วครู่แล้วพูดว่า “ถ้านายไม่ชอบก็พูดมาเลย ไม่เป็นไรไม่ต้องฝืนตัวเองก็ได้”

เห็นว่าเขากำลังถูจมูกไปมา ขณะที่กำลังขมวดคิ้วไปด้วย

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่สามารถที่จะกินของเผ็ดขนาดนี้ได้แน่นอน

เขาต้องได้รับบทเรียนที่อวดเก่งขนาดนี้

“นี่คุณสั่งเผ็ดแค่ไหนเนี่ย?” ลู เซียวเหยา ถาม

หยิง เสี่ยวเซียว กระพริบตาอย่างไร้เดียงสาและตอบว่า "นายบอกว่าฉันสามารถสั่งเผ็ดได้เท่าที่ฉันต้องการ เพราะงั้นฉันจึงเลือกอันที่เผ็ดที่สุด"

ลู เซียวเหยา จ้องไปที่หม้อไฟสีแดงแจ๋และกลืนกินอย่างไม่เต็มใจ

เขาต้องทนทุกข์ทรมานจากขุมนรกนี้ เพื่อไม่ให้หน้าแตก และรักษาศักดิ์ศรีของเขาเอาไว้

หม้อไฟเผ็ดร้อนเกินไปจริง ๆ ลู เซียวเหยา กินได้ไม่เยอะ แม้แต่คำเล็ก ๆ ก็ทำให้เขาเหงื่อตกแล้ว! เขากินได้ทีละนิด กินอย่างช้า ๆ คำต่อคำ

ตรงกันข้ามกับสิ่งที่เขาทำอยู่ หยิง เสี่ยวเซียว ไม่ได้หยุดกินเลยตั้งแต่ตอนที่เธอหยิบตะเกียบขึ้นมา