คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 497

ทัง โรลชูวโทรหา หลี่ นา เธอพยายามหาข้ออ้างเรื่องที่เธอไม่ได้เข้าทำงานในตอนเช้า จากนั้นเธอก็รีบไปที่สำนักงานหลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ

งานกาล่าการกุศลของ ธันเดอร์โบลท์ เอนเตอร์เทรนเมนต์ กรุ๊ป เป็นหัวข้อที่ร้อนแรงที่สุดในขณะนั้น สื่อเกือบทุกแห่งมีอาวุธและพร้อมสำหรับมันและข่าวบันเทิงไทม์ก็ไม่ต่างกัน

ในฐานะรองผู้จัดการฝ่ายสื่อ ทัง โรลชูวมีหน้าที่รับผิดชอบงานเป็นจำนวนมาก เธอต้องคิดหาวิธีให้บริษัทข่าวบันเทิงไทม์ คว้าพาดหัวข่าวที่ร้อนแรงที่สุดที่งานกาล่า เพื่อให้บริษัทของพวกเขาก้าวไปพร้อมกับความตื่นเต้น

ทันทีที่เธอไปถึงที่ทำงาน หลี่ น่าก็เรียกเธอไปที่ห้องทำงานของเธอทันที

หลี่ น่ายื่นเอกสารให้เธอ “ดูนี่สิ หลังจากจบงานกาล่า ให้เธอเริ่มทำเรื่องนี้ทันที”

ทัง โรลชูวรับเอกสารจากมือของเธอและตระหนักว่ามันเป็นสัญญาการลงทุนด้านภาพยนตร์ที่ลงนามระหว่างธันเดอร์โบลท์ และไทม์ เอ็นเตอร์เทนเมนท์ กรุ๊ป

"นี่คือ..." ทัง โรลชูวมอง หลี่ น่าอย่างสับสน

หลี่ น่ายิ้มจาง ๆ “งานเตรียมการสำหรับภาพยนตร์เสร็จเรียบร้อยแล้ว และการถ่ายทำจะเริ่มขึ้นในเดือนหน้าอย่างเป็นทางการ ผู้ที่อยู่ในระดับสูงต้องการจัดงานแถลงข่าว ตอนนี้คุณต้องเป็นจัดการเรื่องนี้”

ปรากฎว่าหนังกำลังจะเริ่มถ่ายทำ

ทัง โรลชูวปิดเอกสารลงด้วยรอยยิ้ม “ฉันจะเริ่มเตรียมงานแถลงข่าวให้เร็วที่สุด”

หลี่ น่ายังคงให้คำแนะนำง่าย ๆ สองสามข้อกับเธอ ก่อนที่จะขอให้เธอกลับไปทำงาน

เมื่อ ทัง โรลชูวเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน เธอเหลือบมองไปที่ที่นั่งของอันยีและขมวดคิ้วเล็กน้อย

ในช่วงสองวันที่ผ่านมาอันยีไม่ได้ติดต่อพวกเธอมาเลย ในขณะเดียวกันโมเฟยก็ไม่ได้กลับบ้านในวันหยุดสุดสัปดาห์เหมือนเคย เธอกำลังสงสัยว่าพวกเขากำลังทำอะไรกันอยู่

เธอโยนเอกสารลงบนโต๊ะ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเดินไปที่ห้องครัว

...

เพราะการช่วยเหลือของ เซิน โมเฟยทำให้ ซอง อันยีสามารถเข้าไปพบพ่อแม่ของเธอได้

“เอาล่ะ ลูกต้องดูแลตัวเองดี ๆ นะ หยุดกังวลเรื่องแม่กับพ่อได้แล้ว ปล่อยให้พวกเราเป็นแบบนี้เถอะ ความปรารถนาสูงสุดของพวกเราคือลูกต้องปลอดภัยและหายจากอาการป่วย”

นั่นคือสิ่งที่พ่อของเธอบอกกับเธอ หลังจากนั้นไม่ว่าเธอจะพยายามถามมากขนาดไหน เขาก็ไม่ยอมบอกอะไรเธอเกี่ยวกับเรื่องคดีทุจริตของ หยาง กรุ๊ป อีกเลย

ซอง อันยีต้องการอธิบาย แต่เธอไม่รู้ว่าต้องพูดยังไง

ทัง โรลชูวถอนหายใจ “แกเชื่อเขา แต่แกก็กลัวว่าทุกอย่างจะไม่ราบรื่นใช่ไหม?”

ปลายสายเกิดความเงียบขึ้น ผ่านไปครู่หนึ่ง เธอก็ได้ยิน "อืม" เบา ๆ

ทัง โรลชูวอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเธอกังวลมากเกินไป

“อันยี ตระกูลเซินเป็นยังไงเธอก็น่าจะรู้ ฉันไม่อยากจะนึกถึงอิทธิพลของพวกเขาทางการทหารและการเมืองเลย ก็แค่ตระกูลหยางตระกูลเดียวเองนี่? ฮ่า! ฉันเกรงว่าในสายตาของตระกูลเซิน พวกเขาคงเป็นได้แค่มด"

ซอง อันยีรู้ดีว่านี่เป็นความจริง แต่มันง่ายที่จะหลีกเลี่ยงการโจมตีโดยตรง แต่เป็นการยากที่จะหลบเลี่ยงการโจมตีทางอ้อม เธอแค่กลัวว่าตระกูลหยางจะทำอะไรไม่ดีก่อนหน้านั้น

ความกังวลของเธอทำให้ ทัง โรลชูวหัวเราะออกมา “อันยี แกเทียบระดับตระกูลหยางสูงเกินไป ฉันเกรงว่าพวกเขาคงแทบจะไม่มีโอกาสแม้แต่จะวางแผนต่อต้านโมเฟยที่กำลังจะเหยียบย่ำแผนการของพวกเขาเลยด้วยซ้ำ”

“ดังนั้น แกต้องเชื่อใจโมเฟย แม้ว่าเขาจะทำไม่ได้จริง ๆ แต่เราก็ยังมีชินจิน! เราจะสามารถช่วยคุณป้าและลุงซองได้อย่างแน่นอน”