คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 498

ซอง อันยีก็เริ่มสะอื้น หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกตื้นตัน

ถ้าชูวชูวและคนอื่น ๆ ไม่ได้อยู่กับเธอหลังจากเหตุการณ์นั้น เธอนึกไม่ออกเลยว่าเธอจะทนได้แค่ไหน

เสียงร้องไห้ของอันยีดังเข้าหูของ ทัง โรลชูว เธอกำลังรู้สึกถูกกดดัน

อันยีที่เคยร่าเริงอยู่เสมอ หลังจากเหตุการณ์นี้เธอก็ร้องไห้ออกมาหลายครั้งแล้ว บางทีอาจมากกว่าที่เธอเคยร้องมาตลอด 20 ปีที่ผ่านมา

เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่าโมเฟยจะสามารถจัดการเรื่องนี้ได้อย่างรวดเร็ว และช่วยให้ป้ากับลุงซองกลับบ้านโดยเร็วที่สุด

นี่เป็นวิธีเดียวที่จะทำให้อันยีที่ร่าเริงกลับมา

...

“เจ้านาย ทุกอย่างราบรื่นมาก พวกเขาต้องการคุยกับคุณเป็นการส่วนตัวในคืนนี้ที่ พาราไดซ์ ออน เอิร์ท”

ชายคนหนึ่งยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานสีดำ สวมชุดสูทและรองเท้าหนัง ก้มศีรษะลงเล็กน้อย แสดงท่าทีเคารพนับถือ

เซิน โมเฟยที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ หลังจากได้ยินสิ่งที่ชายคนนั้นพูด เขาก็เงยหน้าขึ้น คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย “พาราไดซ์ ออน เอิร์ท?”

ที่นั่นคงไม่ใช่สถานบันเทิงที่ไร้ค่าใช่ไหม?

“ใช่ พาราไดซ์ ออน เอิร์ท ผมได้ยินมาว่ามันเป็นหนึ่งในธุรกิจของตระกูลหยาง”

ธุรกิจของตระกูลหยาง? ดวงตาของ เซิน โมเฟยหรี่ลงเล็กน้อยและริมฝีปากของเขาขดเป็นเยาะเย้ย “เฉิน อูคืนนี้หลังจากที่ฉันเข้าไป ให้นายโทรหา ซิง ซู่และบอกเขาว่า พาราไดซ์ ออน เอิร์ทเกี่ยวข้องกับการดำเนินการที่ผิดกฎหมายและบอกให้เขาปิดสถานที่นี้ทันที”

คิ้วของ เฉิน อูเลิกขึ้น เขารู้ว่าเจ้านายของเขากำลังจะเริ่มการสังหารหมู่

เขาตอบด้วยความเคารพว่า "รับทราบ"

การเยาะเย้ยปรากฏบนริมฝีปากของ เซิน โมเฟยดวงตาของเขาดุร้ายและพร้อมสังหาร

คราวนี้เขาต้องการทำให้ตระกูลหยางหายไปจากเมืองอย่างสิ้นเชิง โดยไม่มีโอกาสที่จะหันหลังกลับ

เธอยื่นเครื่องดื่มให้ ทัง โรลชูวและ หยิง เสี่ยวเซียวจากนั้นเธอก็นั่งลงบนโซฟาตรงข้ามกับพวกเธอ

“โมเฟยยังไม่มาอีกเหรอ?” ทัง โรลชูวถามขณะที่เธอเปิดกระป๋อง

“เขาบอกว่าคืนนี้มีงานต้องทำ ก็เลยอาจจะกลับดึกมาก”

"มา?" หยิง เสี่ยวเซียวขมวดคิ้ว “พวกแกอยู่ด้วยกันเหรอ?”

"ไม่! แกกำลังคิดอะไรอยู่?" ทัง โรลชูวส่งสายตาที่ผิดหวังให้เธอ “นี่เป็นช่วงเวลาสำคัญ เขาแค่อยู่เป็นเพื่อนอันยี”

“โอเค” หยิง เสี่ยวเซียวตอบอย่างเขินอาย จากนั้นเธอก็พูดกับ ซอง อันยีว่า “ชูวชูวบอกฉันเกี่ยวกับสถานการณ์ของป้าและลุงซองแล้ว ถ้าแกอยากให้ฉันช่วยก็บอกเลยนะ ไม่ต้องอาย”

ซอง อันยียิ้มและพูดว่า "โอเค เข้าใจแล้ว"

เมื่อมองไปที่เพื่อนทั้งสองคน หัวใจของ ซอง อันยีก็เต็มไปด้วยความซาบซึ้งอย่างล้นเหลือ พวกเขาดูแลเธอดีจริง ๆ และก็ดูแลมาตลอด