คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 501

ชายในชุดเครื่องแบบตำรวจเดินเข้ามาภายในห้องส่วนตัว หัวหน้าของพวกเขาดึงตราตำรวจออกมาโชว์พร้อมพูดว่า “เรามาจากหน่วยตำรวจปราบปราม มีคนแจ้งว่าที่นี่มีสิ่งผิดกฏหมาย”

เซิน โมเฟยหยุดฝีเท้าของเขา และหันกลับไปมอง หยาง กั๋วปังด้วยสายตาเย็นชา เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คิดว่าจะมีตำรวจมาที่นี่ เพราะตอนนี้ใบหน้าของเขาเริ่มซีดเซียวแล้ว

เซิน โมเฟยค่อย ๆ ลืมตาขึ้นและมีการเยาะเย้ยเยาะเย้ยปรากฏบนริมฝีปากบางของเขา ในคืนนี้ "พาราไดซ์ ออน เอิร์ท" จะต้องหายไปจากเมือง

ตำรวจที่มากำลังตรวจค้นทุกซอกทุกมุมของห้องส่วนตัว ส่วน เซิน โมเฟย และ หยาง กั๋วปัง ถูกพาตัวลงไปชั้นล่าง

ตอนที่เขาเดินเข้ามาบาร์แห่งนี้มีคนพลุกพล่านและมีเสียงดังมาก แต่ตอนนี้มันก็เงียบมากเช่นกัน มีเพียงแสงไฟหลากสีเท่านั้นที่ยังคงกระพริบอยู่

ตำรวจมากกว่าหนึ่งโหลได้ล้อมกลุ่มคนกลุ่มนี้ไว้ บางคนดูหวาดกลัวในขณะที่คนอื่น ๆ จ้องเขม็งไปที่ตำรวจ

“โมเฟย”

ทันทีที่เขาเห็น เซิน โมเฟยเดินไปเดินมา ตำรวจคนหนึ่งก็เดินเข้าไปทักทายเขา

เมื่อเห็นชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้ เซิน โมเฟยก็แสดงรอยยิ้มที่จริงใจให้เขา “ซิง ซู่”

ซิง ซู่ยิ้มและตบบ่าของเขา “มาที่นี่ทำไมเพื่อน?”

“ฉันมีนัดกับใครบางคนที่นี่” เซิน โมเฟยตอบอย่างเรียบเฉย

"มีนัด?" ซิง ซู่ขมวดคิ้ว “ถึงมีก็ไม่ควรมาเจอกันในที่เลวร้ายแบบนี้”

จากคำพูดของเขา ใคร ๆ ก็รู้ว่า ซิง ซู่ดูถูกที่แห่งนี้มากแค่ไหน

เซิน โมเฟยยิ้มและพูด “ก็ไม่น่าจะมีรอบต่อไป”

"คงดีถ้ารอบนี้เป็นครั้งสุดท้าย" ซิง ซู่เหลือบมองเขาด้วยความโกรธ “ถ้าคราวหน้าเป็นคนอื่นที่มาทำงานนี้ นายเดือดร้อนแน่”

“ฉันบริสุทธิ์ ฉันไม่กลัวอะไรหรอก” เซิน โหมเฟยพูดด้วยใบหน้าจริงจัง

ซิง ซู่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “ใช่ นายบริสุทธิ์และก็ไม่กลัวอะไร”

หลังจากนั้น ซิง ซู่ก็สั่งให้ลูกน้องของเขาค้นรอบสถานที่บันเทิงอย่างละเอียด ในขณะที่เขายกแขนขึ้นและวางบนบ่าของ เซิน โมเฟยแล้วเดินออกไป

เมื่อออกจากคลับ ดวงตาของ ซิง ซู่ก็มองหา เซิน โมเฟยทุกที่ ในที่สุดก็พบว่าเขายืนอยู่ข้างรถ SUV สีดำ

เขารีบเดินไปตบบ่าของเพื่อนอย่างแรง พร้อมพูดติดตลกว่า “ฉันคิดว่านายต้องการพูดแทน หยาง กั๋วปังซะอีก”

เซิน โมเฟยมองเขาอย่างเย็นชา “ฉันดูเหมือนคนแบบนั้นเหรอ?”

ซิง ซู่เลิกคิ้วและไม่ตอบ เขารีบเปลี่ยนเรื่องแทน “ทำไมนายถึงให้ เฉิน อูโทรหาฉัน?”

เซิน โมเฟยหันกลับมาและจ้องไปที่ป้าย "พาราไดซ์ ออน เอิร์ท" ที่ยังคงกระพริบอยู่ เขาโค้งริมฝีปากของเขาเป็นรอยยิ้ม “ในเมืองไม่ควรมีสถานที่ที่สกปรกแบบนี้ ฉันแค่พยายามกำจัดอาชญากรให้หมด ๆ ไป”

เมื่อได้ยินเรื่องนี้ ซิง ซู่ก็กลอกตาอย่างไม่พอใจ “ไม่เอาน่า คนอื่นอาจไม่เข้าใจนาย แต่ฉันเข้าใจ นายไม่เคยยุ่งวุ่นวายอะไรแบบนี้เลย เพราะคิดแต่เรื่องของตัวเองมาโดยตลอด แล้วทำไมจู่ ๆ ถึงอยาก 'กำจัดโลกของอาชญากร' มันต้องมีเหตุผลแอบแฝงอยู่แน่นอนล่ะ"

เซิน โมเฟยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ "ซิง ซู่ ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่านายจะเข้าใจฉันดีขนาดนี้"

“แน่นอน นายจำไม่ได้ว่าฉันนอนบนเตียงข้างล่างของนายกี่ปี” เมื่อพูดอย่างนั้น ซิง ซู่ก็ยกแขนขึ้นแล้วโอบไหล่ของเขาไว้ ตอนนี้เขาดูอยากรู้อยากเห็นมาก “บอกมา ทำไมนายทำแบบนี้?”

เซิน โมเฟยเหลือบมองเขาแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองท้องฟ้าสีดำสนิทโดยไม่พูดอะไร