คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 502

ซิง ซู่เลิกคิ้ว “ก็ได้ ไม่อยากบอกสินะ” แต่เขามั่นใจว่าเขาจะสามารถดึงคำตอบออกมาได้

ดังนั้น ซิง ซู่จึงเริ่มสอบสวน “เพราะผู้หญิงเหรอ?”

เซิน โมเฟยยังคงเงียบ

แต่ ซิง ซู่ดูเหมือนจะเดาถูก “นั่นไงเพราะผู้หญิงจริง ๆ ด้วย บอกฉันที หยาง กั๋วปัง ตาแก่คนนั้นทำอะไรกับผู้หญิงของนาย?”

เซิน โมเฟยเอียงศีรษะและจ้องเขา "ซิง ซู่ นายยังเหมือนเดิมเลยนะ ชอบยุ่งเหมือนเดิมเลย"

ซิง ซู่ไม่สามารถปฏิเสธได้ เขาจึงรีบพูดเพื่อปกป้องตัวเอง “ฉันไม่ได้ยุ่ง ฉันแค่เป็นห่วงนาย”

เซิน โมเฟย ยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่จะแสดงท่าทางเคร่งขรึม "ซิง ซู่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราต้องทำให้ 'พาราไดซ์ ออน เอิร์ท' หายไปจากเมือง"

“หายไป?” ซิง ซู่ขมวดคิ้ว “ฉันเกรงว่ามันจะค่อนข้างยุ่งยาก เพราะมีคนจากตระกูลหยางอยู่ในกองตำรวจ เป็นไปได้ว่าเรื่องนี้อาจจะจบยากกว่าที่คิด”

“อย่าให้มันเกิดขึ้น” เซิน โหมเฟยกล่าวด้วยการเยาะเย้ย นัยน์ตาสีดำที่ลึกซึ้งของเขาเผยให้เห็นถึงความโหดร้าย “ถ้าคนเหล่านั้นกล้าช่วยพวกหยาง พวกเขาจะต้องถูกปลดออกจากตำแหน่ง”

ซิง ซู่มองเขาและเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูด “นายจะใช้อิทธิพลของตระกูลเซินไหม?”

"ทำไมจะไม่ล่ะ?" เซิน โมเฟยถามกลับเพื่อไม่ให้ตอบตรงเกินไป

“ดูเหมือนนายจะรักผู้หญิงคนนั้นมาก” ไม่งั้นเขาคงไม่คิดจะใช้อิทธิพลของตระกูลเซินหรอก

เขารัก ซอง อันยีขนาดนั้นเลยเหรอ? เขาก็ยังไม่แน่ใจ แต่ในตอนนี้เขาไม่ต้องการให้เธอต้องทนกับความทุกข์ทรมานแล้ว เขาแค่อยากให้เธอมีความสุขบ้าง

“ถ้ามีโอกาสพาเธอมาเจอฉันหน่อยได้ไหม?” ซิง ซู่ตบบ่าของเขาแล้วมองคลับเฮาส์ที่พวกเขาเพิ่งเดินออกมา “คืนนี้คงเป็นคืนที่วุ่นวาย ฉันไม่มีเวลาคุยกับนายแล้ว แล้วเจอกัน”

"โอเค" เซิน โมเฟยพยักหน้า

"ฉันกลับเข้าไปแล้วนะ" ซิง ซู่หันกลับมาและเดินไปที่คลับเฮาส์

“เฮ้!” เซิน โมเฟยตะโกนทันที

ซิง ซู่หยุดเดินและหันไปมองเขา และเขาก็ได้ยินโมเฟยพูดว่า "ขอบคุณนะ พี่ชาย"

ทัง โรลชูวรู้สึกประทับใจกับคำพูดของเขา แต่เธอจ้องมาที่เขาด้วยแสร้งทำเป็นประณาม “ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ ฉันไม่ได้อยากให้คุณมารอซักหน่อย”

เขาดูเหนื่อยมาก แต่เขาก็ยังรอเธออยู่

เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดเล็กน้อย ถ้าเธอรู้ว่าเขารออยู่ เธอคงจะกลับบ้านให้เร็วกว่านี้

ลู ชินจินยิ้มเล็กน้อย "ถ้าไม่มีภรรยาอยู่ด้วย ห้องนอนของผมคงจะเหงามาก ผมกลัว ผมไม่อยากอยู่คนเดียว"

ทัง โรลชูวรู้สึกขบขันกับคำพูดของเขา “คุณเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ ทำไมคุณต้องกลัวการอยู่คนเดียวในห้อง”

"ผมกลัวนี่!" ลู ชินจินลุกขึ้นยืนและทันใดนั้นก็จับเอวเธอเพื่อยกเธอขึ้น

ทัง โรลชูวอ้าปากค้างทันที และเขาก็พูดออกมาอีกประโยคหนึ่ง "ในเมื่อภรรยาของผมกลับมา เราก็ควรกลับไปห้องของเรา"

จากนั้นเขาก็พาเธอขึ้นไปยังชั้นบน