คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 537

โลกมันกลมจริง ๆ นั่นแหละ

ทัง โรลชูวเลิกคิ้วขึ้นและหันไปมอง ซอง อันยี และหยิง เสี่ยวเซียว “ทำเป็นมองไม่เห็นพวกเขา แล้วมาเลือกชุดของพวกเราต่อเถอะ”

ไม่จำเป็นต้องเสียเวลากับคนแบบนี้ ซอง อันยี และ หยิง เสี่ยวเซียวต่างก็ยอมรับว่า

ดังนั้น ทั้งสองจึงหันไปเลือกเสื้อผ้าของตัวเองต่อไป

หยาง เฉียนเฉียนรู้สึกไม่พอใจที่ถูกมองข้าม

ได้สิ ในเมื่อพวกเขาแสร้งว่าไม่เห็นเธอ เธอก็จะไม่ปล่อยไปง่าย ๆ

หยาง เฉียนเฉียนสูดหายใจเข้าลึก ๆ และเดินไปหาพวกเขาด้วยท่าทางหยิ่งยโส เธอมองชุดที่พวกเขากำลังเลือกและเยาะเย้ย “นี่ใครกันเนี่ย? ใช่ลูกสาวของพนักงานทุจริตคนนั้นรึเปล่า? เธอจะซื้อชุดราคาแพงพวกนี้ด้วยเงินที่พ่อแม่เธอยักยอกมาใช่ไหมล่ะ? กล้าดียังไง! ไม่รู้สึกละอายใจบ้างเหรอ!”

ทันทีที่เธอพูดประชดประชันจบ ทุกคนในห้องโถงก็ได้ยินเสียงตบ

มันฟังชัดและดังมาก

ซอง อันยีรู้สึกโกรธจนร่างกายของเธอหยุดสั่นไม่ได้ เธอตะโกนอย่างโกรธเคืองออกไปว่า "ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอพูดถึงพ่อแม่ของฉันแบบนั้นหรอกนะ!"

ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป

ทัง โรลชูว และ หยิง เสี่ยวเซียวยังคงรู้สึกประหลาดใจอยู่ พวกเขารู้สึกขุ่นเคืองเมื่อได้ยินคำดูถูกของ หยาง เฉียนเฉียนแต่อันยีก็ตบปากที่สกปรกของเธอก่อนที่พวกเขาจะได้ตอบโต้ไป

“ซอง อันยี แกกล้าดียังไงมาตบฉัน!” หยาง เฉียนเฉียนปิดหน้าของเธอด้วยสองมือและมอง ซอง อันยีอย่างโกรธจัด เธอโกรธราวกับว่าจะฉีก ซอง อันยีเป็นชิ้น ๆ ให้ได้

ทัง โรลชูว และ หยิง เสี่ยวเซียวก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเพื่อปกป้องอันยีที่ตอนนี้ยืนอยู่ข้างหลังแล้ว พวกเธอยืนอยู่ตรงหน้าของ หยาง เฉียนเฉียนราวกับผู้พิทักษ์ที่ภักดีสองคน

ฮัน อี้เฉินเดินไปโอบ หยาง เฉียนเฉียนและถามด้วยความเป็นห่วง "เฉียนเฉียน คุณโอเคไหม?"

เธอตั้งใจจะตี ฮัน อี้เฉินจริง ๆ แต่ ทัง โรลชูวรีบคว้าเธอไว้และเตือนเธอเบา ๆ "เสี่ยวเซียวเราอยู่ในที่สาธารณะ"

หยิง เสี่ยวเซียวมองไปรอบ ๆ และพบว่าลูกค้ารายอื่น กำลังแอบมองมาทางพวกเขาโดยทำตัวเหมือนผู้ชมทั่วไป

เมื่อนึกถึงตำแหน่งของพ่อได้ หยิง เสี่ยวเซียวก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องระงับความโกรธของเธอและให้ ฮัน อี้เฉินจ้องมองอย่างเย็นชา ก่อนจะดึงมือกลับมา

ทัง โรลชูวถอนหายใจด้วยความโล่งอกและมอง ฮัน อี้เฉินด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้าของเธอ "ฮัน อี้เฉิน ฉันไม่เคยรู้เลยว่าจะมีใครทุจริตและไร้ยางอาย เพื่ออำนาจและความร่ำรวยได้เท่าคุณ"

ฮัน อี้เฉินรู้สึกรำคาญมากขึ้น

“พวกเราทำเหมือนมองไม่เห็นพวกคุณแล้ว จะได้ไม่มีเรื่องกัน แต่มันเป็นเธอ…” ทัง โรลชูว ชี้ไปที่ หยาง เฉียนเฉียนที่ซ่อนหลบอยู่ข้างหลังเขาและเยาะเย้ย “เธอเข้ามาเหยียดหยามพ่อแม่ของอันยี เป็นใครใครก็โกรธไหมล่ะ?”

เมื่อพูดจบ เธอก็ปล่อยเสียงหัวเราะที่ดูถูกเหยียดหยามและมองพวกเขาอย่างเย็นชามากขึ้น “จริงสิ ฉันลืมไปว่าพวกคุณไม่ใช่มนุษย์ จะเข้าใจได้ไงว่ามนุษย์รู็สึกยังไง”