คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 538

"ทัง โรลชูว!" หยาง เฉียนเฉียนทนไม่ไหว และพุ่งเข้าไปหวังจะตบเธอ

ในเวลาเดียวกัน ซอง อันยีรีบออกไปและผลัก หยาง เฉียนเฉียนออกไป

หยาง เฉียนเฉียนไม่คิดว่าเธอจะเข้ามาขวางเอาไว้ เธอไม่ได้เตรียมใจเอาไว้ หลังจากถูกผลักเธอก็กำลังจะล้มและร้องตะโกรธออกมาด้วยความกลัว

ไม่มีใครคิดว่าทุกอย่างจะเป็นแบบนี้ ทุกคนที่อยู่ที่นั่นอึ้งกันไปหมด ในที่สุดเมื่อพวกเขารู้สึกตัว ฮัน อี้เฉินก็รีบเอื้อมมือไปหวังจะช่วยเธอ แต่มันก็สายเกินไปแล้ว

หยาง เฉียนเฉียนล้มลงกับพื้นอย่างแรง

“เฉียนเฉียน!” ฮัน อี้เฉินร้องออกมาและรีบเข้าไปหาเธอ

ทัง โรลชูว เห็นเลือดไหลออกมาจากใต้กระโปรงของ หยาง เฉียนเฉียนอย่างช้า ๆ รูม่านตาของเธอหดตัว หน้าของเธอเริ่มซีดเมื่อเห็นของเหลวสีแดง

ซอง อันยี และ หยิง เสี่ยวเซียวก็เห็นแบบนั้นเช่นกัน ซอง อันยีหน้าซีดเซียวขณะที่เธอจ้องไปที่ หยาง เฉียนเฉียนที่นั่งอยู่บนพื้นอย่างเหลือเชื่อ

เป็นไปได้ยังไงที่ หยาง เฉียนเฉียนกำลังตั้งครรภ์และเธอผลักหล่อน ผลักให้ล้มลงไปที่พื้น...

ร่างกายของ ซอง อันยีสั่นเล็กน้อยด้วยความกลัว แม้ว่าเธอจะยังไม่แน่ใจว่าเธอกลัวอะไร

ทัง โรลชูว และ หยิง เสี่ยวเซียวมองหน้ากัน พวกเธอจับมือกันเพื่อมอบความแข็งแกร่งให้กับเธออย่างเงียบ ๆ

“อี้เฉิน…ฉันเจ็บท้องมากจริง ๆ …”

เสียงของ หยาง เฉียนเฉียนอ่อนแอมาก มากจนเธอพูดไม่จบประโยคด้วยซ้ำ แทนที่จะเป็นตัวตนของเธอที่เย่อหยิ่งตามปกติ ตอนนี้ใบหน้าของเธอกลับดูซีดเซียวและบิดเบี้ยว เธอคงจะเจ็บปวดมากจริง ๆ

“ท้องของคุณ…” ฮัน อี้เฉินมองที่ท้องของเธอ ทันทีที่เขามองเห็นเลือดไหลออกมาจากใต้ตัวเธอ ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างและใบหน้าของเขาก็ซีดเผือด

คนที่โดนดุกล่าวพึมพำ "ฉันผิดเหรอ? คนแบบนี้ไม่สมควรที่จะโดนแบบนี้เหรอ?"

แต่เมื่อเห็นว่าอันยีกำลังกังวลและหวาดกลัวมาก หยิง เสี่ยวเซียวจึงพยายามปลอบโยนเธออย่างไม่เต็มใจนัก “นี่ นังคนเลวนั่นน่ะ…โอ้ ฉันหมายถึง หยาง เฉียนเฉียน…ลูกของเธอไม่น่าจะอ่อนแอขนาดนั้นหรอกมั้ง อย่าคิดมากเลย”

ซอง อันยียังคงเงียบ ขณะที่เธอยืนมองคราบเลือดบนพื้น

ทัง โรลชูวถอนหายใจและเหลือบมองคนที่กำลังมองพวกเธออยู่ ทันทีที่พวกเขาสบตากับเธอ ทุกคนก็รีบเบือนหน้าหนี

เจ้าหน้าที่สตูดิโอรีบเข้ามาทำความสะอาดคราบเลือด ทัง โรลชูวขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะมันเป็นสิ่งที่แย่มากสำหรับสตูดิโอที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้

โชคดีที่ทัศนคติของพวกเขาเป็นมิตรและใจดี พวกเขาจึงไม่พูดอะไรมากนอกจากคำว่าไม่เป็นไร

แต่หลังจากเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น ทำให้พวกเขาไม่มีอารมณ์ที่จะซื้อของต่อและรีบจากไป