ลู เซียวเหยาพูดลอย ๆ แต่เมื่อ หยิง เสี่ยวเซี่ยวได้ยินเขา เธอดูตกใจอย่างมาก “เธออยู่ตรงข้ามนายเหรอ”
"ใช่" ลู เซียวเหยาพยักหน้า เมื่อเห็นเธอตาโต เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “เป็นอะไรไป ต้องตกใจขนาดนั้นเลยหรอ?”
เธอจะไม่แปลกใจได้อย่างไร?
ซินเล่ยอยู่ตรงข้ามเขา!!!
“เธอมาอยู่ตรงข้ามห้องนายได้ยังไง”
“เธอถามอะไรตลก ๆ!”
ลู เซียวเหยาดูเธอแล้วรู้สึกตลก “เรียนคุณหญิงครับ กระผมจะรู้ได้อย่างไร ว่าเธอมาอยู่ตรงข้ามผมได้ครับ เธออย่าถามคำถามโง่ ๆ แบบนี้อีกได้ไหม”
"คำถามโง่ ๆ?" หยิง เสี่ยวเซี่ยวกลอกตามาที่เขา ใบหน้าที่บอบบางของเธอดูเย็นชาเล็กน้อย
เมื่อสังเกตเห็นความไม่พอใจของเธอ ลู เซียวเหยาก็เลิกคิ้วขึ้น "ไม่โง่ ไม่โง่เลย"
ทันทีที่ หยิง เสี่ยวเซี่ยวจำได้ว่า ซู ซินเล่ยอยู่ห้องตรงข้ามกับเขา เธอก็เริ่มรู้สึกอึดอัดเป็นพิเศษ เธอรู้สึกไม่มีความสุขเป็นพิเศษเมื่อมองมาที่เขา
เธอหายใจเข้าลึก ๆ “ผู้จัดการลู ฉันแยกเอกสารของคุณออกเป็นหมวดหมู่แล้ว ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวค่ะ”
ลู เซียวเหยาพยักหน้าและกล่าวว่า “โอเค เธอไปได้แล้ว”
หยิง เสี่ยวเซี่ยวเหลือบมองเขาอย่างมีความหมายอะไรสักอย่าง จากนั้นเธอก็หันหลังกลับและเดินออกไปอย่างเร่งรีบ
“ปั้ง!”
ประตูถูกกระแทกปิดอย่างแรง ทำให้ ลู เซียวเหยาตกใจอย่างมาก เขาจ้องไปที่ประตูไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
“มีอะไรผิดปกติกับ หยิง เสี่ยวเซี่ยวอีกแล้วเหรอ?”
หลังจากที่ หยิง เสี่ยวเซี่ยวเดินออกจากห้องทำงาน หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ เธอคิดมากจนไม่มีอารมณ์ทำงาน
"ห๊ะ?" ทัง โรลชูวขมวดคิ้ว "มีอะไรผิดปกติงั้นหรอ มันก็เป็นธรรมดาที่จะมีคนอยู่ห้องตรงข้ามกับเขา"
“ก็ใช่…แต่ว่า…” หยิง เสี่ยวเซี่ยวไม่รู้จะพูดอะไร เธอดูหงุดหงิดเล็กน้อย
ทัง โรลชูวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ “เสี่ยวเซียว วันนี้แกเป็นอะไรไป แกคิดว่าผู้หญิงที่อาศัยอยู่ตรงข้ามเซิงเหยาจะมีอะไรกับเขางั้นหรอ”
ทัง โรลชูวพูดอย่างไม่คิด แต่ทันทีที่เธอพูดอย่างนั้น เสี่ยวเซียวก็จ้องตรงมาที่เธอ ดวงตาที่จริงจังเกินไปของเธอบอกกับเธอว่าเธอเดาถูก
“ฮ่าฮ่า!” ทัง โรลชูวอดหัวเราะไม่ได้ “เสี่ยวเซียวไม่ต้องคิดมากเหรอ เป็นแค่ผู้หญิงที่อยู่ตรงข้ามเขา แกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขารู้จักกันหรือเปล่า พวกเขาจะมามีอะไรกันได้ยังไงละ”
“พวกเขารู้จักกัน” หยิง เสี่ยวเซี่ยวพูดอย่างเงียบ ๆ
“โอ้?” ทัง โรลชูวตกตะลึง
“ไม่จริงน่า พวกเขารู้จักกันด้วยเหรอ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม