มักจะไม่มีที่ว่างในร้านอาหารแห่งนี้ ในช่วงเวลาอาหารเย็น
ทัง โรลชูวและ หยิง เสี่ยวเซียวเดินเข้าไปในร้านอาหารและพนักงานเสิร์ฟก็ต้อนรับพวกเขาทันที เธอยิ้มพร้อมกับพูดคำว่าขอโทษไปด้วย "ขอโทษค่ะ ไม่มีที่นั่งในอาคารแล้วค่ะ กรุณารอที่ที่นั่งด้านนอกค่ะ"
“ฉันไม่ได้มาเพื่อทานอาหาร ฉันมาเพื่อตามหาใครสักคน” หยิง เสี่ยวเซียวสแกนร้านอาหารและถามต่อว่า "มีแขกที่ชื่อ ลู เซียวเหยามาที่นี่หรือเปล่าคะ?"
“ลู เซียวเหยา?” คิดอยู่สักพักนึง จากนั้นเธอก็คิดขึ้นได้แล้วตอบขึ้นมาว่า “มีค่ะ ตามมาทางนี้ได้เลยค่ะ”
ทัง โรลชูวและ หยิง เสี่ยวเซียวเดินตามพนักงานเสิร์ฟ และเดินไปทางด้านหลังของร้านอาหาร
ลู เซียวเหยา และคนอื่น ๆ อยู่ที่ที่นั่งริมหน้าต่างตรงมุมห้อง ทัง โรลชูวเห็น ลู เซียวเหยา และ... ลู ชินจินกับผู้หญิงคนนั้นซึ่งนั่งตรงข้ามเขา
พวกเขากำลังดูเหมือนพูดเรื่องที่ทำให้ ลู เซียวเหยาหัวเราะอย่างสนุกสนาน ผู้หญิงคนนั้นก็ยิ้มเช่นกัน และเธอก็เอนตัวไปทาง ลู ชินจินซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ เธอและเอนหัวลงบนไหล่ของเขา
ลู ชินจินไม่ได้ผลักเธอออกไป
รูม่านตาของ ทัง โรลชูวหดตัวลงทันที เธอคอตก เธอจ้องไปสองคนนั้นที่อยู่ติดกัน
เมื่อเห็น ลู เซียวเหยากำลังหัวเราะอย่างสนุกสนานแบบนั้น หยิง เสี่ยวเซียวก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอเอื้อมมือออกไปหยุดพนักงานเสิร์ฟ
พนักงานเสิร์ฟหันกลับมามองเธอด้วยความสับสน
"พวกเราเจอพวกเขาแล้วล่ะ เราไปที่นั่นเองได้ ขอบคุณมากค่ะ"
พนักงานเสิร์ฟพยักหน้าเล็กน้อย "ทานอาหารให้อร่อยนะคะ" จากนั้นเธอก็เดินจากไป
หลังจากนั้น หยิง เสี่ยวเซียวก็ดึงมือของ ทัง โรลชูวแล้วเดินไปที่โต๊ะ
“ตอนเด็กเธอเป็นคนไม่รู้ทิศไม่รู้ทาง แต่ฉันไม่ได้คิดว่าตอนโตขึ้นแล้วเธอก็เจ็บยังเป็นเหมือนเดิม จริง ๆ แล้วเธอนี่โตแต่ตัวสินะ สมองก็ยังไม่โตเหมือนเดิม”
ในขณะนั้นเสียงที่เย็นเฉียบและแหลมคมก็ดังขึ้น "ลู เซียวเหยา นายดูมีความสุขจังเลยนะ"
ลู เซียวเหยาและ หมิง เสี่ยวเซียวหันหัวตามเสียงไปพร้อมกัน
หยิง เสี่ยวเซียวยืนกอดอก เธอมองดูพวกเขาด้วยสายตาที่เย็นชา เธอยิ้มมุมปากรอยยิ้มนั้นมันช่างน่ากลัวจริง ๆ
"พี่สะใภ้!" ลู เซียวเหยา อุทานด้วยความประหลาดใจเมื่อเห็น ทัง โรลชูวยืนอยู่ข้างหลัง หยิง เสี่ยวเซียว
ลู ชินจินนั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดอะไร ลู เซียวเหยาและ หมิง เสี่ยวเซียวเมื่อได้ยินคนพูดแบบนั้นเขาก็ค่อย ๆ หันไปดู และเห็นว่ามีสายตาที่เย็นชาของ ทัง โรลชูวจ้องมอง มันไม่มีความอบอุ่นเลย ดูแปลก ๆ
เขาไม่แน่ใจว่าเขาทำอะไรผิดหรือเปล่า แต่มันดูเหมือนว่าเธอกำลังโกรธมาก
เมื่อ ลู เซียวเหยาเรียก 'พี่สะใภ้' หมิง เสี่ยวเซียว เธอเข้าใจผิดคิดว่าหมายถึง หยิง เสี่ยวเซียว เธอลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เดินไปหา หยิง เสี่ยวเซียวและสำรวจเธอทุกตารางนิ้วบนใบหน้าของเธอด้วยดวงตาที่โตและสวยงามของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม