คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 588

หยิง เสี่ยวเซียวขมวดคิ้ว เธอไม่ค่อยชินเท่าไหร่ที่คนแปลกหน้าจะมาใกล้ชิดเธอขนาดนี้ เธอก้าวถอยออกมาเพื่อรักษาระยะห่างเอาไว้

หมิง เสี่ยวเซียวยิ้มอย่างสดใสและหันไปหา ลู ชินจิน “พี่ชินจิน ภรรยาพี่น่ารักมาก”

ตาของ หยิง เสี่ยวเซียวกระตุก เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย “ฉันไม่ใช่ภรรยาของคุณลู”

ขณะที่พูดอย่างนั้น เธอดึง ทัง โรลชูวไปข้างหน้าและพูดว่า "เธอคนนี้ต่างหาก"

พอเธอรู้ว่าเธอทักผิดคน!

หมิง เสี่ยวเซียวแลบลิ้นออกมาด้วยความเขินอาย จากนั้นเธอก็กระพริบตาและยิ้มให้ ทัง โรลชูวอย่างเขินอาย “พี่สะใภ้ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ!”

เธอเห็นว่าใบหน้าของ ทัง โรลชูว ดูเหมือนจะโกรธ และเธอก็สังเกตเห็นว่า “พี่สะใภ้ คุณโกรธฉันหรือเปล่าคะ?”

ทัง โรลชูวมองไปที่เธอ ในตอนแรก เธอคิดว่าพ่อของชินจินจะให้เขานัดบอดกับผู้หญิงอายุราว ๆ เดียวกับเขา แต่เธอไม่คิดว่าเธอจะอายุน้อยขนาดนี้

ใบหน้าที่เล็กและบอบบางของเธอทำให้เธอดูเหมือนเด็กน้อย และรูปร่างของเธอก็เล็กด้วย เธอเป็นเหมือนน้องสาวที่อยู่ข้างบ้านเธอ

ผู้หญิงที่อยู่ข้างบ้านเธอ? ทัง โรลชูว ขมวดคิ้ว เธอหันไปที่ ลู ชินจินโดยอัตโนมัติ เขามองเธอด้วยรอยยิ้ม และดวงตาสีเข้มของเขาแสดงความสนใจอย่างชัดเจน

เธอเงยหน้าขึ้นและยิ้มให้ หมิง เสี่ยวเซียว อย่างอบอุ่นและอ่อนโยน เธอพูดเบา ๆ “ฉันไม่ได้โกรธ”

เมื่อท่าทีของโรลชูวอ่อนโยนมากขึ้น หมิง เสี่ยวเซียวก็ยิ้มออกมา เธอเดินไปหา ทัง โรลชูวและโอบแขนของเธอไว้อย่างแนบแน่น เธอเอียงหัวและกระพริบตาโต เธอพยายามทำตัวให้น่ารัก และน่ารักที่สุดเท่าที่จะทำได้

“พี่สะใภ้ ฉันชื่อหมิง เสี่ยวเซียว ลุงลูขอให้ฉันนัดบอดกับพี่ชินจิน แต่…” เธอขยี้จมูกแล้วพูดอย่างดูถูก “พี่ชินจินไม่ใช่สเป็กของฉัน นอกจากนี้เขายัง แก่กว่าฉันมากและเขาแต่งงานแล้ว!

เมื่อฟังเสียงที่เหมือนเด็กของเธอ ทัง โรลชูวพยายามกลั้นหัวเราะไว้ หัวใจของเธอซึ่งพองโตลูกบอลเริ่มผ่อนคลายอย่างช้า ๆ

ดูเหมือนว่าสถานการณ์จะไม่เป็นอย่างที่เธอคิดไว้

หมิง เสี่ยวเซียวกัดริมฝีปากของเธอและชำเลืองมองไปทั่วโต๊ะ เนื่องจากพวกเขาเป็นคู่กัน และเธอเป็นคนเดียว เธอจึงรู้สึกไม่สบายใจ

เธอหายใจเข้าลึก ๆ และระงับอารมณ์ของเธอ ใบหน้าที่เล็กกระทัดรัดของเธอ ยิ้มอย่างสดใสอีกครั้ง “ไม่เป็นไร ฉันไปนั่งคนเดียวก็ได้”

มันเป็นโต๊ะสี่คน

เธอจึงต้องหาพนักงานเสิร์ฟเพื่อเพิ่มเก้าอี้และนั่งที่ทางเดิน

ในส่วนเกินนั้น เบาะนั่งใหม่ของเธอทำให้เธอยื่นออกมาเหมือนหลอดไฟ

เสียงเปียโนยังคงเล็ดลอดไปทั่วร้านอาหาร พวกเขาถูกห้อมล้อมด้วยคู่รักที่กระซิบคำหวานกัน ด้วยเก้าอี้เพิ่มเติม ทั้งห้าคนมองออกไปที่ร้านอาหาร

บรรยากาศในหมู่พวกเขาเงียบลง และกลายเป็นความอึดอัดอย่างลึกลับ