คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 592

ความต้องการอันแรงกล้านั่นทำให้ร่างเล็กแทบหมดแรง มือเรียวจับชายเสื้อของคนตรงหน้าไว้แน่น และเงยหน้าขึ้นสู้ตอบรับการจู่โจมของริมฝีปากร้อน

ไม่นานความร้อนแรงก็แปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน ทว่าบรรยากาศในห้องยังคลุ้งไปด้วยความต้องการและเสน่หา

เป้าหมายต่อไปของร่างสูงคือกกหูที่ไวต่อสัมผัสและคางมนที่น่ากดจูบ ยิ่งคิดก็ยิ่งใช้ปลายลิ้นไล่เลียกดจูบอย่างย่ามใจ

เสียงกระเซ่าและเซ็กซี่เอ่ยย้ำข้างหูอีกครั้ง

“ชูวชูว ผมรักคุณนะ”

พลันร่างทั้งร่างก็สั่นสะท้านราวกับโดนไฟช็อต หัวใจที่กระตุกวูบ และนิ้วมือที่เย็นเฉียบบ่งบอกที่ความตื่นเต้น

แขนแกร่งโอบเอวบาง ก่อนจะอุ้มขึ้นพาเดินไปยังเตียงใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางห้อง

เขาค่อย ๆ วางร่างเล็กลงบนเตียงอย่างนุ่มนวลที่สุด ผมเส้นเล็กสีดำแผ่สยายไปทั่วหมอนใบใหญ่สีขาว เสริมให้ใบหน้าสวยดูน่าหลงไหลกว่าเดิมหลายเท่า

ดวงตากลมที่สะท้อนวูบไหวกับแสงไฟอ่อน ๆ ด้วยแรงอารมณ์ ทำให้ความต้องการในกายแกร่งมีมากขึ้น จนแทบจะดำดิ่งไปกับนัยน์ตาหวาน

เมื่อหักห้ามใจไม่อยู่ ริมฝีปากของทั้งคู่ก็กดประสานแนบชิดกันอีกครั้ง

พร้อมทำให้ดึกคืนนั้นแผดเผาด้วยไฟรักทั้งคืน

…

ตัดภาพไปยังอีกฝากหนึ่งของเมือง ที่เพิ่งเริ่มต้นชีวิตในค่ำคืนนี้

หยิง เสี่ยวเซียวกำลังนั่งดื่มอยู่คนเดียวในห้องส่วนตัว จับจ้องมองไปยังทีวีเครื่องใหม่ที่แขวนไว้บนผนัง

บนหน้าจอกำลังฉายมิวสิควิดีโอเพลงชาวยุโรปที่เนื้อเพลงและอารมณ์ของเพลงค่อนข้างหดหู่ นักร้องสาวแต่งตัวโทนดิบพร้อมสโมกกี้อาย บวกกับจังหวะเร็วของทำนองและเสียงแหบห้าวของนีกร้องสาวที่เปล่งออกมา ทำให้ผู้ฟังล้วนรู้สึกหนักอึ้งในใจ

เสี่ยวเซียวขมวดคิ้วยกแอลกอฮอล์ดื่มไปอีกแก้ว และเริ่มยกขวดรินให้ตัวเองเพิ่มเรื่อย ๆ

ชั่วพริบตา มือปริศนาของใครบางคนก็ยื่นมาหยุดมือบางไว้ หญิงสาวชะงัก ก่อนเบนสายตาไปสบกับสายตาเป็นห่วงของอีกฝ่าย

แต่เขาไม่ใช่คนที่ใจเธอถามหา

ร่างสูงยกยิ้ม “อย่าโกรธไปเลยหน้า ผมแค่คิดว่าไม่มีผู้ชายที่จะทิ้งแฟนของตัวเองให้นั่งดื่มคนเดียว แล้วไปสนุกกับคนอื่นหรอก”

พอได้ฟังเสี่ยวเซียวก็หันไปมองเซียวเหยาที่กำลังเฮฮากับคนอื่นบ้าง “ฉันไม่ได้สนิทกับพวกนายซักหน่อย”

“ไม่สนิทเหรอ?” ชู หยวนเลิกคิ้ว “ถ้านับครั้งก่อนที่เราเจอกัน ผมว่าครั้งนี้เราคุยกันมากขึ้นนะ นอกจากนี้ เมื่อก่อนคุณก็เคยมีความทรงจำดี ๆ ร่วมกับพวกเรานะ”

“นั่นเป็นครั้งสุดท้าย”

ครั้งก่อน หมิง เสี่ยวเซียวกับ หลิง หยีลูไม่ได้อยู่ด้วย ดังนั้นเธอจะหยอกล้อเล่นสนุกอย่างไงก็ได้

แต่ครั้งนี้…

เสี่ยวเซียวเม้มปากแน่น “แล้วคุณล่ะ? ทำไมไม่ไปสนุกกับคนอื่น ๆ?”

พลันรอยยิ้มกว้างก็ปรากฏบนใบหน้าหล่อ “เพราะผมทนเห็นคุณนั่งเหงาคนเดียวไม่ได้”