คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 606

พอเห็นว่าสีหน้าของเสี่ยวเซียวดีขึ้นมาหน่อย ใจของโรลชูวก็ผ่อนคลายขึ้น

‘เอาเถอะ ปล่อยไปแล้วกัน’

เธอคิดแบบนั้น ก่อนจะหมุนตัวกลับไปจ้องแฟนหนุ่ม

ทว่าสายตาของเขากลับบอกใบ้ว่า เธอไม่ควรพูดให้เด็กนั่นได้ใจแบบนั้น

แต่ไหนไหนเรื่องก็เลยเถิดมาขนาดนี้แล้ว ลู ชินจินจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ก็แล้วกัน

ส่วนแฟนสาวอย่างโรลชูวก็ได้แต่ยิ้มแห้งอย่างช่วยไม่ได้

พอถึงเวลาทานอาหารกลางวัน

“พี่ชินจิน กินอีกหน่อยสิ”

เด็กสาวเอาแต่ตักเกี๊ยวจากจานของเธอส่งให้ผู้เป็นพี่ชายไม่หยุด

ภาพตรงหน้าทำให้โรลชูวเลิกคิ้วมองชินจินพร้อมอมยิ้มเล็ก ๆ โดยไม่พูดอะไร

สักพักเสี่ยวเซียวก็หันมองมาที่พี่สะใภ้ของตนบ้าง

ทว่าท่าทีกระตือรือร้นเมื่อครู่กลับหมองหม่นลงเชิงเศร้าใจ พร้อมกับใช้ตะเกียบของตัวเองชี้ไปทางเกี๊ยวที่แทบจะไม่เหลืออยู่แล้วบนจานของเธอ

ชินจินกระตุกคิ้วเบา ๆ หนึ่งทีแล้วยื่นเกี๊ยวที่เสี่ยวเซียวยื่นให้ตนไปให้ ทัง โรลชูวแทน

เด็กสกุลหมิงที่สังเกตเห็นการกระทำนั้นของพี่ชายก็หยุดมือที่กำลังคีบเกี๊ยวลงทันที เธอเหลือบตามองโรลชูว ก่อนจะพบว่าเกี๊ยวหลายชิ้นที่เธอตั้งใจมอบให้ชินจินกลับไปโผล่อยู่บนจานของโรลชูวจนแทบล้น

เสี่ยวเซียวตั้งใจทำเกี๊ยวกุ้งให้ชินจินมาก ๆ แต่ครึ่งหนึ่งของเกี๊ยวทั้งหมดกลับกลายเป็นของโรลชูว ทำให้เธอรู้สึกว่าความใส่ใจที่ลงทุนทำไปทั้งหมดนั้นไม่มีประโยชน์เลย

ความเจ็บปวดเริ่มกัดกินจิตใจของเธออีกครั้ง

สีหน้าของเด็กตระกูลหมิงเปลี่ยนสีทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของโรลชูว เธอส่ายหัวไปมา “พี่โรลชูว มันไม่ใช่แบบนั้นเลยนะ ฉันไม่ได้ชอบชินจินแบบนั้นสักหน่อย”

พอเห็นท่าทีลุกลี้ลุกลนของเด็กสาว ทัง โรลชูวก็อดระเบิดหัวเราะออกมาไม่ได้ “อย่าเครียดสิ ฉันล้อเล่น”

“ล้อเล่นเหรอ?” พลันความกังวลในใจของเสี่ยวเซียวก็หายไป ริมฝีปากคู่นั่นเผยยิ้มบาง และจ้องมองไปยังพี่สะใภ้ของตัวเอง “พี่โรลชูว จากนี้อย่าล้อเล่นแบบนั้นอีกนะ โอเคไหม?”

เธอตกใจจริง ๆ นะ

โรลชูวยิ้มตอบ “ได้สิ ฉันจะไม่แกล้งแบบนั้นอีกแล้ว”

เสี่ยวเซียวยิ้มกว้างให้กับคำตอบนั้น ก่อนจะก้มหน้าลงต่ำผ่อนลมหายใจ เมื่อรู้ว่าความลับที่เก็บไว้ยังไม่ถูกจับได้เสียก่อน

ทว่า ทัง โรลชูวที่ค่อยสังเกต หมิง เสี่ยวเซียวเสมอกลับลอบมองอีกฝ่ายโดยคิดพิจารณาถึงบางอย่างที่อยู่ในใจของเด็กคนนี้