ป้าเฉินสังเกตเห็นว่าเธอกำลังอารมณ์เสียและถอนหายใจเบา ๆ “อื้ม ฉันเห็นนายน้อยโตขึ้น ฉันชอบผู้หญิงที่เขาชอบ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันบอกคุณเรื่องนี้ ฉันแค่หวังว่าคุณจะเตรียมใจให้พร้อม คืนนี้ไม่ใช่การนัดรวมตัวของตระกูลนี้เฉย ๆ เท่านั้น”
ซอง อันยียิ้มให้เธอ “ขอบคุณค่ะ ป้าเฉิน”
ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในคืนนี้ เธอหวังว่าเธอจะจัดการกับมันได้ด้วยดี แค่รู้ว่าโมเฟยรักเธอก็พอแล้ว
…
ซอง อันยีได้พบกับคู่หมั้นของ เซิน โมเฟย
เธอคิดว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่สวยมาก แต่เธอกลับกลายเป็นว่าเป็นคนธรรมดาอย่างไม่คาดคิดมาก่อน เธอมีนิสัยเก็บเนื้อเก็บตัวเงียบ ๆ
ผู้หญิงคนนั้นชื่อ ซู เหวินจิง นิสัยของเธอคล้ายกับความหมายของชื่อเธอมาก เธอเป็นคนไม่พูดมากจริง ๆ
เธอสวมกระโปรงยาวสง่างาม ซึ่งเน้นที่รูปร่างที่เพรียวบางของเธอ เธอดูสง่างามและดูเป็นคนฉลาด
ผมของเธอยาวสลวยลงมา เธอหวีผมอย่างเรียบร้อย ผมของเธอสวยทุกเส้นไม่มีตำหนิเลยสักนิด
ใบหน้าของเธอดูเรียบร้อยและเล็กกระทัดรัดโดยไม่ต้องแต่งหน้า มีแว่นสายตาขอบดำคู่หนึ่งบนสันจมูกของเธอ ทำให้เธอดูธรรมดามาก
ถ้าป้าเฉินไม่บอก ซอง อันยีว่าเธออายุยี่สิบแล้ว เธอคงคิดว่าเธอเป็นนักเรียนมัธยมปลาย
“สวัสดี ฉันชื่อ ซู เหวินจิง” ซู เหวินหจิงเป็นคนเริ่มเดินไปหาซอง อันยี และยื่นมือของเธอออกไป ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอมีรอยยิ้มที่ราบเรียบ
ซอง อันยีจับมือเธอ “สวัสดี ฉันซอง อันยี”
พวกเขาปล่อยมือกันหลังจากจับมือกันแป๊บเดียว เธอได้ยิน ซู เหวินหจิงถามว่า "คุณเป็นแฟนของ โมเฟยใช่ไหม?"
ซอง อันยีรู้สึกอายเล็กน้อยที่คู่หมั้นของแฟนหนุ่มเธอถามเรื่องนี้ แต่เธอก็ยังพยักหน้า "ใช่ ฉันเอง"
ซอง อันยีไม่ตอบ เพียงแต่จ้องมองเธออย่างเงียบ ๆ
“เพราะฉันคือหลานสะใภ้ของปู่เซินไง” เมื่อเธอพูดเช่นนี้ ซู เหวินจิงเก็บอาการของความภาคภูมิใจของเธอไว้ ไม่ได้มีใครสังเกตเห็น
ซอง อันยีเข้าใจในที่สุด เธอคิดว่า ซู เหวินจิงเป็นผู้หญิงที่เงียบ ๆ เหมือนชื่อของเธอ แต่ความเป็นจริงแตกต่างออกไป เธอสามารถเห็นได้ว่า ซู เหวินจิงไม่ใช่เด็กผู้หญิงธรรมดา ๆ จากคำถามที่เธอถาม
ซอง อันยีหัวเราะเบา ๆ แล้วถามว่า "แล้วคุณคิดว่า โมเฟยจะแต่งงานกับคุณหรือไม่?"
"...ใช่เขาจะแต่ง" ซู เหวินจิงฟังดูค่อนข้างลังเล
ซอง อันยีค่อย ๆ ยิ้มขึ้นมา และก็ยิ้มกว้างขึ้นและกว้างขึ้น “ไม่หรอก เพราะเขาไม่ได้รักคุณ”
ทันทีที่เธอพูดแบบนี้ ใบหน้าของ ซู เหวินจิงก็ค่อย ๆ ซีดลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม