คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 645

ณ บ้านของตระกูลเซิน ตั้งอยู่ในย่านชานเมือง ห่างไกลจากเสียงรบกวนของเมือง และใกล้ชิดธรรมชาติ ว่ากันว่าท่านผู้อาวุโสเซิน ได้เลือกสถานที่นี้ด้วยตนเองเพราะน่าจะเหมาะสำหรับการเกษียณอายุ

ซอง อันยีเดินเข้าไปในบ้านของตะกูลเซิน ด้วยความประหม่า

“นายน้อย คุณกลับมาแล้ว”

ทันทีที่พวกเขาเดินเข้าไป หญิงวัยกลางคนที่มีใบหน้ายิ้มแย้มทักทายพวกเขา แต่ว่าเมื่อจ้องมองไปที่ซอง อันยี เห็นได้ชัดว่าเธอหยุดนิ่งครู่หนึ่ง แต่ว่าไม่นานเธอก็เริ่มเคลื่อนไหว และถามอย่างมีเลศนัยว่า “นายน้อย นี่แฟนคุณเหรอคะ?”

“ใช่ ป้าเฉิน เรียกเธอว่าอันยี ก็ได้” เขาพูดพร้อมแนะนำซอง อันยีให้รู้จัก “อันยี นี่คือแม่บ้านของเรา ป้าเฉิน เธอทำงานในครอบครัวของเรามากกว่าสิบปี เธอสนิทกับเรามากกว่าญาติของเราอีก”

“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ป้าเฉิน” ซอง อันยีพูดอย่างเป็นทางการ

ป้าเฉินยังคงยิ้ม “สวัสดีค่ะ อันยี”

“ป้าเฉิน คุณปู่ของผมอยู่ที่ไหน” เซิน โมเฟยถาม

“เขาอยู่ที่ห้องทำงานที่ชั้นสอง เขาบอกว่าถ้าคุณกลับมา ให้ขึ้นไปชั้นบนแล้วไม่ต้องไปหาเขาเลยค่ะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เซิน โมเฟยก็จับมือซอง อันยี และขึ้นไปชั้นบน

ในขณะนี้ ป้าเฉินหยุดเขาไว้ “นายน้อย ท่านผู้อาวุโสอนุญาตให้คุณขึ้นไปคนเดียวเท่านั้นค่ะ”

ถ้าเขาต้องขึ้นไปคนเดียว แล้วอันยีล่ะ? เซิน โมเฟยมองดูเธออย่างกังวล

ซอง อัยยียิ้มเบา ๆ ให้เขา “ไปเถอะ ฉันอยู่คนเดียวได้”

ป้าเฉินยังพูดอีกว่า “ค่ะ ไปเถอะ ป้าจะดูแล อันยีให้ค่ะ”

เซิน โมเฟยลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะหันไปหาป้าเฉินและพูดว่า “ผมจะต้องรบกวนป้าเฉินด้วยนะครับ”

คำถามนี้ตรงไปตรงมาและเฉียบคมมาก ซอง อันยีรู้สึกว่าแม้ป้าเฉินจะยิ้มต่อหน้าเธอ แต่ก็มีความเย็นชาและ...ความเกลียดชังอยู่ภายในตัวเธอ

ซอง อันยีหัวเราะเบา ๆ และตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนน้อมถ่อมตน และไม่ก้าวร้าว "บางทีฉันอาจไม่เหมาะสมกับตระกูลเซิน แต่ฉันก็เข้ากันได้กับโมเฟย อย่างแน่นอนค่ะ นอกจากนี้ฉันไม่ได้อยู่กับเขาเพราะเขาเป็นใคร ถ้าเขายากจน ฉันยังเต็มใจที่จะอยู่กับเขาค่ะ”

ดวงตาของของป้าเฉินเป็นประกายด้วยความชื่นชม เด็กหญิงคนนี้ไม่แสดงอาการตื่นตระหนก หรือความต่ำต้อยใด ๆ หลังจากถามอย่างเฉียบขาด ตรงกันข้าม เธอยังคงสงบและเปิดเผย บอกตามตรง ถ้านายน้อยยังไม่มีคู่หมั้น พวกเขาสองคนก็เหมาะสมกันมาก

"อ๊ะ อย่าโทษฉันที่ถามคำถามแบบนี้ ตระกูลเซินไม่เคยดูถูกคนจนหรือชอบคนรวย พวกเขามีมุมมองที่ชัดเจนเกี่ยวกับความแตกต่างของครอบครัว แต่บางอย่างก็ไม่ง่ายอย่างที่คิด

“เข้าใจแล้วค่ะ ป้าเฉิน” ซอง อันยียิ้ม “คุณกำลังพูดถึงคู่หมั้นของโมเฟย และปู่ของเขายอมรับเธอว่าเป็นหลานสะใภ้ของเขาแล้วใช่ไหมคะ?”

ป้าเฉินพยักหน้า “ใช่ นั่นคือสิ่งที่ฉันกำลังพูดถึง แต่คุณรู้หรือไม่ว่าคู่หมั้นของนายน้อยได้เดินทางกลับประเทศแล้ว คนขับรถกำลังไปรับเธอที่สนามบินแล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซอง อันยีถึงกับยิ้มแห้ง ๆ ตอนนี้เธอเข้าใจสถานการณ์อย่างถ่องแท้แล้ว ผู้อาวุโสคนนั้นเรียกเธอมาวันนี้ เพราะเหตุนี้นี่เอง เขาตั้งใจจะทำให้เธออับอาย