คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 644

พอพูดจบเธอก็หันหลัง แล้วเดินลงไปข้างล่าง

บรรยากาศการถ่ายทำ 'ตำนานนางสนมแห่งราชวงศ์ชิง' เต็มไปด้วยความคึกคัก ในกองถ่ายนั้น หนิง เฉียวเฉียว นั่งพักอยู่ข้างกองถ่ายเพราะว่าเธอยังไม่มีคิวถ่าย เธอหมกมุ่นอยู่กับการอ่านสคริปต์ของเธอเป็นอย่างมาก

ทันใดนั้นมี เงาของคนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเธอ

เธอเงยหน้าขึ้นและเลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นคนนั้น “เซียงเจิ้ง คุณต้องการอะไรรึป่าว”

เซียงเจิ้ง ดูสงบและพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นว่า "ฉันต้องการลา"

"ทำไม?" หนิง เฉียวเฉียวปิดสคริปต์ของเธอ และมองเขาด้วยท่าทางที่สงบเสงี่ยม

เซียงเจิ้งเงียบ

หนิง เฉียวเฉียวก็หัวเราะไม่ออก “เป็นเพราะ ซอง อันยีใช่ไหม?”

สายตาของเซียงเจิ้ง เขาสั่นไหวอย่างเห็นได้ชัด แต่ว่าเขายังคงนิ่งเงียบ

หนิง เฉียวเฉียวรู้นิสัยเขาดี เพราะงั้นเธอไม่จำเป็นต้องเดาอะไร เธอพูดต่อ "ฉันเห็นข่าวแล้ว มันน่าตื่นเต้นมาก แต่...คุณจะทำยังไงถ้ากลับไปตอนนี้?"

ในตอนแรก เธอไม่รู้เกี่ยวกับอดีตของเขากับซองอันยี เธอเพิ่งรู้เมื่อตอนที่เขาเมา และเผลอปากพูดออกมา

รักแรกพบแบบนั้นน่าอิจฉาจริง ๆ แต่รักแรกพบของเขามีชายอื่นแล้ว แล้วเขาจะไปเป็นมือที่สามตอนนี้งั้นเหรอ?

“ฉันรู้จักตระกูลเซินเป็นอย่างดี พวกเขายอมรับอันยีไม่ได้หรอก เธอแตกต่างเกินไป” เซียงเจิ้งพูดอย่างใจเย็น

เอามาเปรียบเทียบกันไม่ได้เลย!

เธอหัวเราะเยาะ เย้ยหยัน และก้มหน้าลงอีกครั้งเพื่อจดจ่อกับการท่องบทของเธอ

แม้ว่าเรื่องในโลกออนไลน์จะสงบลงเล็กน้อยหลังจากที่ เซิน โมเฟยได้ชี้แจงสถานการณ์เป็นการส่วนตัว ความท้าทายที่ยิ่งใหญ่กว่านั้นได้มาถึงแล้ว

ท่านผู้อาวุโสแห่งตระกูลเซิน ออกคำสั่งให้เซิน โมเฟย พา ซอง อันยีมาที่บ้าน

ซอง อันยีไม่รู้ว่าเธอควรจะร้องไห้เสียใจหรือ...ร้องไห้ดีใจดี เธอรู้อยู่แล้วว่าพายุกำลังพัดมา แต่เธอยังคงตาม เซิน โมเฟยกลับบ้านโดยไร้ความกังวล

ไม่ว่าจะเป็นความฝันหรือความจริง เธอไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจปล่อยให้ตามเวรตามกรรมไป