คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 689

“ทำอะไรของเธอน่ะ เหวินจิง? นี่ปู่งงไปหมดแล้วนะ?” พอหลานชายเดินออกไปปุ๊บ ชายชราก็หันไปถามหญิงสาวด้วยความสงสัย

“คุณปู่คะ” เหวินจิงตอบเสียงหวานพร้อมยกยิ้ม “หนูมีแผนค่ะ”

“แผนเหรอ?” ปู่เซินขมวดคิ้ว

“หนูกำลังเริ่มเดินหมากโดยการยอมถอนให้อีกฝ่ายตายใจ มันเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้พี่สามโอนอ่อนให้หนูจนกำแพงในใจเขาพังลง”

ผู้เฒ่าเซินชะงักไปนิด ก่อนจะคลียิ้มออกมา “อย่างนี้นี่เอง”

ตอนแรกเขาคิดว่าเด็กคนนี้จะล้มเลิกงานแต่งงานเสียอีก ที่ไหนได้เป็นแผนของเจ้าตัวเสียนี่

ชายชรายิ้มกว้างโล่งใจ “เหวินจิง เธอนี่ฉลาดจริง ๆ”

เหวินจิงยิ้มตอบ “ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ มันก็แค่แผนสิ้นคิดของคนจนตรอกอย่างหนู”

“ไม่ต้องห่วงนะ ปู่จะช่วยเธอเอง”

“ขอบคุณนะคะ คุณปู่”

ได้ยินแบบนั้น ใบหน้าสวยก็ยิ้มปริ่ม ทว่าพอหันไปมองที่ประตู รอยยิ้มกว้างก็หายไป และนัยน์ตาที่ทอประกายเมื่อครู่ก็มืดดับลงเช่นกัน

…

ขณะที่กำลังขับรถออกมาจากอาณาเขตของตระกูลเซิน เขาก็ได้รับสายจากพี่สะใภ้อย่างทัง โรลชูว

“ครับ พี่สะใภ้” เสียงเข้มรับสาย

“โมเฟย นายยุ่งอยู่หรือเปล่า?”

โรลชูวถามอีกฝ่ายทันที

ตาคมยังมองเส้นทางตรงหน้าพร้อมเอ่ยตอบกลับคนในสาย “ผมเพิ่งออกจากคฤหาสน์”

“จู่ ๆ เธอก็ไข้ขึ้นจนฉันตกใจแทบแย่” โรลชูวเอ่ยเสียงเบา ภาพตอนที่เดินเข้ามาเห็นสภาพของเพื่อน เมื่อตอนเช้ายังวนเวียนอยู่ในหัว

ร่างบางเอนพิงผนังพลางมองไปหน้าใบหน้าหล่อที่เคร่งเครียดของโมเฟย โรลชูวเม้มปากกัดฟันเชิงลังเล และสุดท้ายก็โพล่งออกมา “โมเฟย ดูเหมือนว่าช่วงนี้นายจะละเลยอันยีไปหน่อยนะ”

ชายหนุ่มได้แต่เงียบฟัง มุมปากหยักค่อย ๆ ยกยิ้มฝืด “ผมไม่ได้อยากทำแบบนั้น แต่เพราะ…”

“แล้วอาการคุณปู่เป็นยังไงบ้าง?”

คำถามที่แทรกขึ้นมาของโรลชูวทำเอาเซิน โมเฟยประหลาดใจ ร่างสูงชะงักนิ่งไปอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะเอ่ยเสียงเบาอย่างท้อใจ “เป็นยังไงเหรอ? ก็แก่ขึ้น แก่กว่าเดิมเยอะเลย” ฟังจบโรลชูวก็ขมวดคิ้วสงสัย “ท่านป่วยจริง ๆ ใช่ไหม?”

ชายหนุ่มพ่นลมหายใจหนัก “ก็ไม่ได้ป่วยหนักมาก แต่ผมพึ่งรู้ว่าท่านเป็นโรลหลอดเลือดหัวใจตีบด้วย”

“หลอดเลือดหัวใจตีบ?” โรลชูวชะงักค้างบ้าง “ก็หมายความ ห้ามใครทำอะไรที่กระทบจิตใจ หรือส่งผลต่อความรู้สึกของท่านได้เลยงั้นสิ?”

“ใช่” โมเฟยพยักหน้าตอบ “วันนี้ผมแสดงจุดยืนให้ปู่ได้เห็น และมันทำให้ปู่โมโห หลังจากนั้นปู่ก็เริ่มขยุ้มหน้าอกเหมือนหายใจไม่ออก สีหน้าก็เปลี่ยนไปด้วย โชคดีที่เหวินจิงเข้ามา เลยเอายาให้ปู่ทานทันเวลา”