คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 690

เหวินจิง?

ทัง โรลชูวเลิกคิ้ว “คู่หมั้นของนายน่ะเหรอ?”

“ใช่ เธอนั่นแหละ”

พลันใบหน้าสวยก็ยิ้มบาง “ดูเหมือนเธอจะแลคุณปู่ได้ดีนะ”

“ว่าอย่างนั้นก็ได้ เธอคอยดูแลปู่ตั้งแต่กลับมาจากต่างประเทศแล้ว”

โรลชูวพยักหน้าเปลี่ยนเรื่องคุย “คุณปู่ยังยืนยันคำเดิมอยู่ไหม?”

เซิน โมยเฟยฟังคำถามนั้นแล้วนิ่งไปพักหนึ่ง “ดูท่าแล้วคงจะเปลี่ยนความคิดปู่ไม่ได้ แต่ถ้า ซู เหวินจิงล่ะก็ไม่แน่”

“หือ?” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นกว่าเดิม ก่อนหน้านี้เหวินจิงยังพยายามยุแยงให้อันยีกับโมเฟยเลิกกันอยู่เลย ทำไมจู่ ๆ ถึงเปลี่ยนใจขึ้นมาได้?

ด้วยความสงสัยที่มีอยู่ โรลชูวจึงอดเอ่ยถามออกมาไม่ได้ “หมายความว่ายังไง?”

“ตอนนี้เธอยอมยกเลิกการแต่งงานแล้ว และยอมให้ผมแต่งงานกับอันยี” โมเฟยตอบเสียงร่าเริง

“จริงเหรอ?” มันง่ายเกินไปหน่อยหรือเปล่า?

ทว่ารอยยิ้มบนหน้าหล่อเมื่อครู่กลับหดลงอีกครั้ง “ถ้าให้พูดตามตรง ผมไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะยอม แต่ในเมื่อเหวินจิงกล้าพูดมันต่อหน้าปู่แบบนั้น คงแปลว่าเธอคิดมาดีแล้ว และยืนยันจะทำตามที่พูดจริง ๆ”

แค่โรลชูวกลับไม่คิดแบบนั้นเสียทีเดียว คนอย่างซู เหวินจิง ที่ยอมลงทุนทำทุกอย่างและทุกวิธีทางเพื่อให้สองคนนี้เลิกกัน จะยอมกลับใจจากยินร้ายเป็นยินดีได้ในเวลาเพียงไม่กี่วันเหรอ?

ผู้หญิงคนนั้นยอมแพ้จริง ๆ ใช่ไหม?

ต่อให้นั่งคิดนอนคิด โรลชูวก็ไม่เชื่อง่าย ๆ หรอก

“โมเฟย…” ขณะที่เธอกำลังจะบอกสิ่งที่ค้างคาในใจ เสียงครางสะลึมสะลือของใครบางคนก็ขัดแทรกเข้ามาเสียก่อน

“อือออ…”

พลันสองร่างที่กำลังคุยกันก็รีบหันกลับไปมองต้นเสียงทันที ภาพที่เห็นนั้นคือ ซอง อันยีที่กำลังขมวดคิ้ว และค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาช้า ๆ ดวงตากลมของมองไปด้านหน้าอย่างเหม่อลอย

อันยียิ้มตอบเขิน ๆ “อือ หัวฉันตื้อไปหมดเลย”

“เมื่อคืน ฉันเมาหนักจนจำอะไรแทบไม่ได้เลย”

ได้ยินแบบนั้นชายหนุ่มก็ขมวดคิ้วแน่น “เมื่อคืนคุณเมาเหรอ?”

“ก็ใช่ ทำไมอ่ะ?” ซอง อันยีงุนงงกับคำถามของแฟนหนุ่ม

“ทำไมจู่ ๆ ถึงออกไปดื่มจนเมาแบบนั้น?”

พอเซิน โมเฟย โพล่งคำถามออกมา โรลชูวก็รีบวางมือลงบนไหล่ของอีกฝ่ายแล้วพูดเชิงล้อเชิงจริง “ก็เพราะนายนั่นแหละ”

เธอพูดพร้อมเหลือบมองอันยีเล็กน้อย “อันยีอารมณ์ไม่ค่อยดี ฉันกับเสี่ยวเซียวเลยพาเธอไปดื่ม แต่พอมันได้ที่ก็ไม่มีใครห้ามใครแล้ว สรุปเราก็เมาแอ๋กันทั้งสามคนเลย”

เมื่อเล่าจบ โรลชูวก็ตบไหล่น้องเขยอีกสองสามที “เอาล่ะ เดี๋ยวฉันลงไปช่วยป้าวูก่อนนะ เชิญคุยกันตามสบายเลย”

โรลชูวเข้าใจดีว่าเธอต้องถอยออกมา เพื่อให้คนสองคนได้พูดคุยปัญหาที่ติดค้างในใจ เรื่องทุกอย่างจะได้กระจ่างเสียที