คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 691

เมื่อโรลชูวก้าวออกไป ห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง

ซอง อันยียกแก้วน้ำอุ่นขึ้นมาจิบให้ชุ่มคอ

เช่นเดียวกับเซิน โมเฟย ที่เอาแต่นั่งจ้องมองแฟนสาวอยู่แบบนั้น ผ่านไปพักใหญ่ถึงยอมเอ่ยออกมา “ทำไมถึงไม่บอกผม?”

“บอกอะไร?” คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน

“เรื่องที่ว่าคุณอารมณ์ไม่ดี”

อันยีเม้มปากแน่น “ไม่ใช่ว่าคุณยุ่งเรื่องของตระกูลอยู่เหรอ? ฉันแค่ไม่อยากให้คุณกังวล”

“แต่คุณทำให้ผมเป็นห่วงกว่าเดิมอีก” ใบหน้าหล่อยิ้มฝืด “อันยี ตอนนี้เราเป็นคนรักกันแล้วนะ และผมก็ไม่อยากให้คุณมานั่งคิดเล็กคิดน้อยแทนผมแบบนี้ มันทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นแฟนที่ไม่เอาไหน”

“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกโมเฟย” ร่างเล็กเอ่ยแทรกเบา ๆ “ตอนนี้คุณต้องดูแลคุณปู่ จะเอาเวลาไหนมาสนใจฉันล่ะ? สู้จัดการความรู้สึกนี้ด้วยตัวเองดีกว่า”

“นี่คุณน้อยใจผมหรือเปล่า?” โมเฟยถามกลับงง ๆ

ซอง อันยีตึงเลิกคิ้วตอบหน้ากวน “แล้วถ้าเป็นแบบนั้น คุณจะทำไม?”

“ผมจะทำอะไรน่ะเหรอ?” โมเฟยตอบกลับพร้อมแกล้งทำทีครุ่นคิด พลันรอยยิ้มกว้างก็เผยขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลา ตาคมจ้องมองไปยังแฟนสาว ก่อนเสียงทุ้มนุ่มจะเอ่ย “ผมคงมีความสุขมาก ๆ เพราะคุณกำลังยอมรับผมในฐานแฟนหนุ่มมากกว่าเดิม”

ได้ยินแบบนั้นร่างบางก็กัดฟันแน่น พลางตวัดสายตามองชายหนุ่มข้างตัว

มือหนายกขึ้นลูบศีรษะเล็กช้า ๆ และยกยิ้มมุมปากเบา ๆ “อันยี ผมมีข่าวดีให้คุณด้วยนะ”

“ข่าวดีอะไรเหรอคะ? หรือว่าคุณปู่ของคุณยอมให้เราคบกันแล้ว?” ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงคงเป็นข่าวดีที่สุดในช่วงนี้เลยทีเดียว

โมเฟยหัวเราะขำแล้วบีบปลายจมูกของแฟนสาวเชิงหยอกล้อ “ปู่ใกล้จะใจอ่อนยอมรับเรื่องของเราแล้วล่ะ”

“จริงเหรอ?” ดวงตากลมเบิกกว้างราวไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “คุณไม่ได้หลอกให้ฉันดีใจใช่ไหม?”

“ไม่หลอกแน่นอน” โมเฟยอมยิ้มแล้วพยักหน้า “อันที่จริงแล้ว เป็นเหวินจิงต่างหากที่พูดค้านเรื่องงานแต่งงาน”

“คุณกำลังคิดอะไรอยู่?” เสียงหวานถาม

เซิน โมเฟยยิ้มตอบ “แค่คิดเรื่องที่คุณถามน่ะ”

แล้วมือหนาก็เอื้อมไปจับมือบางไว้อีก พร้อมบีบกระชับ “อันยี ไม่ว่าเหวินจิงจะมีอะไรแอบแฝงไว้หรือไม่ ในเมื่อเธอพูดมันออกมาเอง อย่างน้อยผมก็ยังมีโอกาสคัดค้านงานแต่งอยู่”

ในเมื่ออีกฝ่ายพูดมาขนาดนี้ อันยีก็ทำได้เพียงมองและฟังอยู่เงียบ ๆ

เสียงเข้มพูดต่อ “อันยี เราแต่งงานกันเถอะ”

พลันนัยน์ตากลมเบิกกว้าง พร้อมปากที่อ้าออกอย่างตกใจ “คุณ…พูดอะไรออกมาเนี่ย?”

นี่เธอไม่ได้หูฝาดไปเองใช่ไหม?

ไม่นานมือหนาที่เคยจับไว้ก็ปล่อยออก แล้วรั้งร่างเล็กให้เขยิบเข้ามาเพื่อกดจูบลงบนหน้าผากเนียน สองสายตาสบกันอีกครั้ง พร้อมเสียงทุ้มที่เอ่ยย้ำหนักแน่น “แต่งงานกันนะ”