คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 693

นัยน์ตากลมมองไปยังประตูหนาที่ปิดลง พลันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ไม่ได้เกิดเรื่องแย่ ๆ ขึ้น

ทว่า…เมื่อคิดถึงเรื่องที่แย่อย่างเดียวที่เกิดขึ้นไปแล้วนั่นสองแก้มก็แดงก่ำด้วยความอาย

“ลู เซียวเหยาไอ้คนลามก! นายจงใจถอดชุดฉัน!”

ทางด้านชายหนุ่มที่ยืนรออยู่ด้านนอกก็หัวเราะออกมาทันที เมื่อได้ยินเสียงโหวกเหวกด้านใน

แววตาคมเหลือบมองอุ้มมือหนาของตน พร้อมอมยิ้ม ความจริงแล้วเสี่ยวเซียวเป็นผู้หญิงที่หุ่นดีมาก และมันเกือบทำให้เขาสติหลุด แต่สำนึกอันน้อยนิดที่ยังเหลืออยู่ก็ดึงเขากลับมาได้ทัน ไม่อย่างนั้นเรื่องคงไม่จบแค่เสียงตะโกนด่าของคนในห้องแน่

หญิงสาวใช้เวลาอยู่ในห้องพักหนึ่ง ก่อนจะเดินออกมาแล้วสาวเท้าไปยังห้องนั่งเล่น ใบหน้าสวยหันมองซ้ายขวาอยู่นาน แต่ก็ไม่เห็นร่างอันคุ้นเคยของลู เซียวเหยา

หายไปไหนของเขากันนะ?

คิ้วเรียวขมวดแน่นอีกครั้ง เมื่อคิดว่าแฟนหนุ่มอาจจะโดนยัยซู ซินเล่ย เรียกออกไปอีกก็ได้

คิดแบบนั้นขาเรียวก็เดินไปยังประตูหน้าเตรียมใส่รองเท้าออกไปด้านนอก ทว่าขณะเดียวกันนั้นประตูที่กำลังจะเปิดออกก็ถูกใครบางคนเปิดเข้ามาเสียก่อน

เขาคือ คนที่เธอตามหาอยู่เมื่อครู่

พอสองสายตาประสานกัน ร่างทั้งสองก็ชะงักไป

ลู เซียวเหยาเป็นฝ่านละสายตาออกได้ก่อน ดวงตาคมเบนลงไปมองรองเท้าที่แฟนสาวเพิ่งสวมใส่ คิ้วเข้มเลิกขึ้นนิด ๆ “จะกลับบ้านตอนนี้เหรอ?”

เสี่ยวเซียวไม่ตอบแต่มองลงไปยังกล่องข้าวในมือหนาแทน

“นายออกไปซื้อข้าวมาเหรอ?” เธอถามกลับ

เห็นแบบนั้น แฟนหนุ่มอย่างเซียวเหยาก็เลื่อนถ้วยตัวเองไปให้ “ถ้ายังไม่อิ่มก็กินของฉันได้นะ”

คิ้วสวยเลิกขึ้นพลันเอ่ยแซว “จะขุนฉันให้อ้วนเลยหรือไง?”

คิ้วเข้มเลิกขึ้นบ้าง “หมูออกจะน่ารัก ไม่คิดแบบนั้นเหรอ?”

เสี่ยวเซียวตวัดตามองอีกฝ่ายเขม็ง “เป็นผู้หญิงต้องรักษาหุ่นให้ดีเสมอ นายกินเองไปเลย”

ลู เซียวเหยาหัวเราะเบา ๆ “อย่าห่วงเลย ถ้าเธออ้วนขึ้น ฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอก”

“จริงนะ?” เสี่ยวเซียวหรี่ตา “งั้นถ้านายกล้าว่าฉัน ฉันตายแน่”

พอเห็นคนที่ก่อนหน้ายังจ๋อยเพราะกังวลเรื่องวันไนท์สแตนกลับมาพยศได้อีกครั้ง ใบหน้าหล่อก็เผยยิ้มกว้าง พร้อมหัวเราะลั่น นัยน์ตาคมที่ดำสนิทกลับถูกเติมเต็มด้วยความรู้สึกรักที่มากมาย