คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 718

มือเรียวสะบัดไปมา พลางมองไปยังเซา เสี่ยวหวันที่ตัวงอเพราะจุก “เซา เสี่ยวหวัน คิดจริง ๆ เหรอว่าเธอจะทำอะไรฉันได้? ฉันก็แค่เล่นตามน้ำไปงั้นแหละ”

เสี่ยวหวันขบริมฝีปากแน่น นัยน์ตาของเธอลุกวาวไปด้วยความโกรธ เสียงค่อนแคะสบถออกมาสามคำรวด “ทัง โรลชูว!”

ส่วนคนถูกเรียกก็ยิ้มอ่อน “ก็ยืนอยู่นี่ไง จะพูดอะไรก็รีบพูดเถอะ อย่าเสียเวลาไปมากกว่านี้เลย”

เสี่ยวหวันจ้องไปที่มีดปอกผลไม้ใต้ฝ่าเท้าโรลชูวแวบหนึ่ง พลันพุ่งเข้าไปผลักโรลชูวออกอีกทาง

ร่างของเธอกระแทกเข้าชนกับรั้วเหล็กด้านข้างเข้าอย่างจังเพราะโดนผลักทีเผลอ หลังบางร้าวเสียดไปทั่ว

กว่าจะตั้งสติได้ก็ต้องรีบหมุนตัวหลบจาก เซา เสี่ยวหวันที่วิ่งเข้ามาพร้อมกำมีดจะแทงเธอ ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความกลัวอีกครั้ง

และเมื่อเห็นว่าอีกคนหลบคมมีดได้ เสี่ยวหวันใส่แรงเข้ามาอีกรอบจนครั้งนี้โรลชูวต้องจับตรึงข้อมือของเสี่ยวหวันไว้ตรง ๆ ซึ่ง ๆ หน้า แล้วดันบีบให้ทิศทางของมีดหันไปทางอื่น

ทว่าแรงแค้นของเสี่ยวหวันนั้นมีมากจนยากเกินกว่าจะปัดมีดทิ้งได้ แต่เมื่อคมมีดจ่อเข้ามาใกล้ตัวมากขึ้น โรลชูวออกแรงยกเขากระแทกหน้าท้องของเสี่ยวหวันด้วยพลังทั้งหมดที่มี

ร่างของเสี่ยวหวันงอโค้งอย่างเจ็บปวด และมือที่คลายมีดให้ร่วงลงพื้น

ทัง โรลชูวรีบใช้เท้าเตะมีดไปไกล เพื่อกันไม่ให้คนตรงหน้าฉวยโอกาสทำร้ายเธอได้อีก

เซา เสี่ยวหวันทิ้งตัวนอนบนพื้นหมดแรง

ชั่วพริบตา โรลชูวย่อหลบตัวลง

ซิง ฉีที่ยังอยู่ในสายรีบเอ่ยถามด้วยความวิตก “เกิดอะไรขึ้น?”

แต่คำตอบที่ได้นั้นมีเพียงเสียงร้องหวีดของกู โรลโรลเท่านั้น “แม่!!!”

พอเซา เสี่ยวหวันพุ่งเข้าใส่โรลชูว ร่างบางก็รีบย่อหลบทันที แต่เพราะแค่เสี้ยววิที่เธอตั้งสติได้ ทำให้หลบไม่ทันและเสียการทรงตัวกระแทกเข้ากับรั้วด้านหลังดังปักด้วยกันทั้งคู่

ทว่าแรงโน้มถ่วงของโลกทำงานได้ดีกว่านั้น ร่างของเสี่ยวหวันที่พุ่งเข้ามาด้วยแรงที่มาก กระแทกกับรั้วจนตัวลอยพลิกข้ามออกไปด้านนอก ทัง โรลชูวที่ยังไม่หมดสติรีบเอื้อมมือไปคว้าแขนของเสี่ยวหวันไว้ แต่มันคงจะช้าไป มือเรียวจับได้เพียงความว่างเปล่า และดวงตาที่เห็นเพียงร่างของเสี่ยวหวันที่ร่วงลงด้านร่างราวตุ๊กตาที่โดนเขวี้ยงทิ้ง