คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 719

เซา เสี่ยวหวันตายแล้ว

ทัง โรลชูวนั่งอยู่ด้านนอกห้องฉุกเฉิน ด้วยมือและร่างกายที่สั่นเทาไม่หยุด

เธอพึ่งผ่านเหตุการณ์ที่เห็น เซา เสี่ยวหวันร่วงหล่นลงไปตายต่อหน้าต่อตา ยิ่งหลับตาภาพเหล่านี้ก็ยิ่งวนเวียนอยู่ในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า

โรลชูวไม่เคยคิดเลยว่าศัตรูตัวฉกาจอย่างเสี่ยวหวันจะมีจุดจบแบบนี้

แม้ว่าเธอจะเกลียดหล่อนแค่ไหน แต่ก็ไม่เคยสาปให้อีกฝ่ายต้องจบชีวิตเช่นนั้น

เสียงร่ำไห้ขาดใจของ กู โรลโรลยังคงดังลั่นออกมาจากห้องฉุกเฉิน ความเจ็บปวดในน้ำเสียงดังจี้จุดกระแทกหัวของโรลชูวจนปวดหนึบไปหมด

ด้านซิง ฉี ที่เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินแล้วเห็นอาการสั่นเทาของหญิงสาวหน้าห้องก็ขมวดคิ้วแล้วเดินเข้าไปถาม

“คุณทัง คุณโอเคไหม?” เขาย้ำเพื่อความแน่ใจ พอได้ยินเสียงบุคคลที่สาม โรลชูวก็เงยหน้าขึ้น ส่งยิ้มฝืนพลางเอ่ยเสียงเบา “ฉันโอเคค่ะ”

คิ้วเข้มของเจ้าหน้าที่ขมวดเข้าหากันกว่าเดิม “คุณทัง หลังจากนี้รบกวนคุณไปให้ปากคำที่สถานีตำรวจกับผมด้วยครับ ผมมีเรื่องการตายของคุณเซา เสี่ยวหวันอยากจะถามคุณหน่อย”

“ฉันเข้าใจค่ะ” ร่างเล็กพยักหน้าตอบ เธอเป็นหนึ่งในพยานที่อยู่อยู่ในเหตุการณ์ตอนเสี่ยวหวันผลัดตกลงไป ไม่แปลกที่เจ้าหน้าที่จะขอความร่วมมือจากเธอ

ไม่นานร่างที่ถูกคลุมด้วยผ้าขาวของเสี่ยวหวันก็ถูกเข็นออกมาด้านนอก ทว่าผู้เป็นลูกสาวกลับหายไป

ขั่วพริบตาพยาบาลสาวก็วิ่งร้องเสียงดังออกมาด้วย “ญาติผู้นายร้องไห้สลบไปแล้วค่ะ” โรลชูวกับซิง ฉี มองหน้ากันเล็กน้อย แล้วลุกยืนเดินตามชายหนุ่มเข้าไปในห้องฉุกเฉินในนาทีต่อมา

ทางด้าน หยิง เสี่ยวเซียวที่ถูกลู ชินจิน โทรตามขอให้ออกมาช่วยดูแลเพื่อนของเธอก็รู้สึกหงุดหงิดที่เห็นโรลชูวเอาแต่นั่งซึม “ทัง โรลชูว เธอจะนั่งซึมอย่างนี้อีกนานแค่ไหน นี่เป็นสิ่งที่ เซา เสี่ยวหวันสมควรได้รับแล้ว มันไม่เกี่ยวอะไรกับเธอเลย เข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหม?”

ซอง อันยีที่ได้ยินเสียงเกรี้ยวกราดของเสี่ยวเซียวก็รีบเดินเข้ามากอดแขนเพื่อนไว้ “แค่นี้ชูวชูวก็ใจเสียจะแย่แล้วเสี่ยวเซียว เสียงดังแบบนี้เดี๋ยวเพื่อนก็กลัวหรอก” อันยีเอ็ด

อันที่จริงเสี่ยวเซียวก็เป็นห่วงเพื่อนเหมือนกัน และก็ไม่อยากให้โรลชูวโทษตัวเองเรื่องการตายของเซา เสี่ยวหวัน แต่เธอแค่ควบคุมน้ำเสียงตัวเองไม่ได้ พออันยีเอ็ดเลยลดเสียงตัวเองลง “ชูวชูว ฉันรู้ว่าเธอกำลังโทษตัวเองเรื่องเสี่ยวหวัน แต่เธอลืมไปแล้วเหรอว่าผู้หญิงคนนั้นก็จะผลักเธอตกตึกเหมือนกัน ถ้าเธอไม่หลบ ป่านนี้คนที่ตายก็คือเธอนะ”

โรลชูวเข้าใจสิ่งที่เพื่อนต้องการจะสื่อ แต่พวกเธอไม่ใช่คนที่อยู่ในสถานการณ์นั้น ย่อมไม่เข้าใจความทุกข์ของคนที่ต้องการจะช่วยแต่ช่วยไม่ได้อย่างเธอ

ถึงแม้จะไม่ใช่คน แต่เป็นสิ่งมีชีวิตตัวเล็ก เช่น สุนัขหรือแมว เธอก็คงรู้สึกแบบนี้ไม่ต่าง

ทว่าเพื่อให้เพื่อนคลายกังวล โรลชูวก็สูดหายใจเข้าลึกปรับอารมณ์ แล้วคลายยิ้มออกมา “ยัยเพื่อนรักทั้งสองของฉัน ขอบใจนะ ตอนนี้ฉันดีขึ้นมาหน่อยแล้ว แต่แค่ยังเพลียเพราะนอนไม่ค่อยหลับ สีหน้าฉันคงแย่เพราะนอนน้อยแน่ ๆ”