คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 734

ขณะที่เขาพูด เขายื่นมือมาและตบไปที่ไหล่ของเธอ “เหวินจิง พี่เชื่อว่าเธอทำได้”

หลังจากที่เขากล่าวนั้น เขาเดินผ่านเธอไปและลงไปยังชั้นล่างโดยไม่หยุด

ฝีเท้าโดยเร็วของเขาบ่งบอกให้กับเธอว่าเขาอารมณ์ดีมากแค่ไหน

เป็นเพราะว่าเขากำลังจะแต่งงานกับคนที่รักงั้นเหรอ?

ซู เหวินจิงกำหมัดแน่นเล็กของเธอจมลงไปในฝ่ามือโดยที่เธอไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใด ๆ เลย

ซอง อันยีตั้งครรภ์...หญิงที่ได้ฉุดพี่สามของเธอไปได้ตั้งครรภ์

เธอหัวเราะออกมาทั้งน้ำตาออกมาจากตาของเธอ สำหรับพวกเขาแล้วการพูดจาถากถาง เมื่อรู้ถึงการมีตัวตนของเธอ พวกเขาจะรู้สึกได้จริง ๆ ว่าเด็กกำพร้าคนหนึ่งได้ถูกรังแกอยู่แบบนั้นงั้นเหรอ?

เธอคงไม่ปล่อยพวกเขามีทางแน่

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่จะหันหลังละวิ่งลงไปชั้นล่าง

ปู่เฉินที่โกรธหลานชายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ที่เข้ามาและจากไปอย่างกะทันหัน ช่วงเวลาที่เขาเห็นซู เหวินจิง ลงมาที่ชั้นล่าง เขาถามในทันทีว่า “เหวินจิง ไอ้เหลือขอนั่นรีบไปทำอะไร?”

ซู เหวินจิงก้มหัวลง ขณะที่เดินตรงไปหาเข้าโดยไม่พูดอะไร

ปู่เฉินขมวดคิ้ว “เหวินจิง ทำไมเธอถึงไม่พูด?”

ในตอนนั้น ซู เหวินจิงเงยหน้าขึ้นและมองไปที่เขาทั้งน้ำตา “คุณปู่…”

ท่าทีของปู่เฉินเปลี่ยนไปในทันที “เธอร้องไห้ทำไมกัน เหวินจิง?”

“ปู่คะ...หนู...พี่สาม…” ซู เหวินจิงเอาแต่สะอึกสะอื้น และพูดไม่เป็นประโยค ปู่เฉินรู้สึกเป็นทุกข์เมื่อเขาเห็นเธอกำลังร้องไห้ และความกังวลได้ครอบงำเขาโดยไม่รู้ตัว “บอกปู่มา ไอ้หลานเหลือขอนั่นรังแกเธองั้นเหรอ?”

เมื่อเซิน โมเฟย ได้ทะเบียนบ้านของเขาแล้ว เขารีบไปยังบ้านของตระกูลซอง และน้าสองเห็นเขา ใบหน้าที่ยิ้มแย้มแต่เดิมของเขาหายไปในทันที

เซิน โมเฟยโยนท่าทีที่น่าสังสัยมองไปที่ซอง อันยี ที่บังริมฝีปากและยิ้ม ให้เขาเห็นว่าเขาอยู่คนเดียว

“อันยีตามแม่มา แม่จะให้ทะเบียนบ้านกับลูกเอง”

คุณนายซองดึงซอง อันยี เข้าไปในห้อง ปล่อยให้คุณซองและเซิน โมเฟย อยู่ในห้องนั่งเล่น

บรรยากาศเงียบกว่าปกติ และเซิน โมเฟยได้อ้าปากพูดอย่างระมัดระวังและเรียกออกไปว่า “คุณลุง”

ลุงซองไม่มองเขาแม้แต่น้อย ขณะที่เขาก้มหน้าคิดอะไรบางอย่าง

เซิน โมเฟยกัดริมปีปากตัวเองและไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไปอยู่ชั่วครู่