คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 738

หยิง เสี่ยวเซียวกังวล “เอาเป็นว่าเราไปแอบฟังพวกเขากันไหม?”

“แอบฟังงั้นเหรอ?” ทัง โรลชูวกัดริมฝีปากและรู้สึกกังวล “ไม่ดีหรอกมั้ง?”

“ไม่เห็นเป็นไรซะหน่อย ถ้าเธอกล้าจะพูดอะไรออกมา ทำไมเธอจะต้องกลัวว่าคนอื่นจะได้ยินด้วยล่ะ?” หยิง เสี่ยวเซียวกล่าวอย่างไม่สนใจมากเท่าไหร่

ทัง โรลชูวเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะพยักหน้า “ก็ได้ งั้นเธอไปละกัน ฉันจะดูต้นทางที่นี่ให้”

หยิง เสี่ยวเซียวพูดไม่ออก

ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาทั้งคู่ได้ไปแอบฟังซอง อันยี และซ่ง ชิงเฟย

…

ซอง อันยีตามซ่ง ชิงเฟยไปที่บันใด

ในตอนแรก ซ่ง ชิงเฟยมองเธออย่างเงียบ ๆ แววตาของเธอมืดมนและซ่อนเร้น ไม่ปล่อยให้ใครได้เห็นว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ อีกทั้งในขณะเดียวกัน เธอได้แผ่ออร่ากดดันจนทำให้อีกคนหายใจไม่ออก

ด้วยที่อีกฝ่ายไม่พูดอะไร ซอง อันยีจึงไม่กล้าเปิดปากพูดด้วยเช่นกัน และพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อที่จะยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบ

หลังจากครู่หนึ่ง ซ่ง ชิงเฟยค่อย ๆ อ้าปากพูดช้า ๆ ว่า “คุณซอง เธอคบกับโมเฟยมานานแค่ไหนแล้ว?”

“เกือบครึ่งปีแล้วค่ะ”

“เธอท้องในตอนที่คบกันไม่ถึงครึ่งปีเนี่ยนะ? มันไม่เร็วไปหน่อยรึ?”

ซอง อันยีหุบริมฝีปากแน่น ขณะที่เธอบีบมือตัวเองอย่างเป็นทุกข์ต่อหน้าชิงเฟย ซ่ง ชิงเฟยยกคางของอันยีขึ้นเล็กน้อย และมองซอง อันยีด้วยสายตาเหยียดหยาม “ดูเหมือนว่าเธอเป็นคนที่ไม่รักตัวเองเลยนะ คุณซอง”

น้ำเสียงของเธอดูถูกเล็กน้อย และซอง อันยีกำหมัด เธอปล่อยมือออกก่อนที่จะกำหมัดอีกครั้ง ขณะที่ฝืนยิ้มออกมาบนใบหน้าอันเรียวเล็กของเธอ “พี่สะใภ้ พี่รู้จักฉันงั้นเหรอ? ถ้าไม่ล่ะก็ พี่ไม่ควรด่วนออกความเห็นเกี่ยวกับฉันแบบนี้นะ”

แสงสะท้อนเป็นประกายผ่านแววตาของซ่ง ชิงเฟย ขณะที่เธอพูดต่อว่า “ฉันรู้ว่าเธอสองคนรักกัน และเขาเต็มใจที่จะทิ้งทุกอย่างเพื่อเธอ แล้วเธอล่ะ? เธอจะเห็นแก่ตัวมากไปไหมที่จะยอมรับทุกอย่างที่เขาทำเพื่อเธอโดยไม่ตั้งคำถามเลยงั้นเหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้น เธอกำลังรักเขาหรือกำลังทำร้ายเขากันแน่?”

ถ้าโมเฟยต้องเสียทุกอย่างไปเพราะเธอ เธอ...เธอก็แค่ยอมรับมันไปแบบนั้นงั้นเหรอ?

คำตอบคือ...ไม่

เธอไม่อยากให้เขาเสียสละอะไรไปเพื่อตัวเธอเลย เขาเป็นคนที่มีการศึกษา เขาและเธอก็เหมือนกับก้อนเมฆกับดินโคลน พวกเขาไม่เหมาะที่จะอยู่ด้วยกัน

ขณะที่เธอคิดหนัก หัวใจของเธอจึงสั่นอย่างเจ็บปวด กลายเป็นว่ามีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างพวกเขาจริง ๆ

ซอง อันยีกระพริบตาที่เปียกปอนเพื่อหยุดน้ำตาไม่ให้ไหลพราก เธอไม่อยากแสดงความอ่อนแอของตัวเองต่อหน้าซ่ง ชิงเฟย

จากนั้นเธอเม้มริมฝีปากและถามอย่างสงบว่า “งั้นพี่สะใภ้ ฉันควรจะทำยังไงดี?”