คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 748

เธอหลับตาลงอย่างช้า ๆ และพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ค่ะ ทุกอย่างจะผ่านไป”

…

ทัศนคติของเซิน โมเฟย มั่นคงกว่าที่เคย และเขาได้ทำให้ปู่เซินทั้งโกรธตลอดจนเสียเกียรติในเวลาเดียวกัน

เขาคิดว่าด้วยอาการป่วยของเขาและ อย่างน้อยไอ้เหลือขอนั่นคงจะอยากประณีประนอมกับเขา แต่เขาก็ไม่ นั่นจึงทำให้เขาโกรธและเป็นทุกข์

ซอง อันยีนั่นสำคัญมากกับไอ้คนเหลือขอเหม็นโฉ่มากกว่าเขาแล้วในตอนนี้

ซู เหวินจิงสังเกตเห็นว่าปู่เซินได้เคร่งเครียดไม่กี่วันที่ผ่านมานี้ และเธอรู้ว่ามันเป็นเพราะพี่สามของเธอเอง ดังนั้นเธอเริ่มคิดที่จะตามหาเซิน โมเฟย

ในตอนที่เธอเห็น เซิน โมเฟย และ ซอง อันยีเดินออกจากตึกไทม์ แววตาของเธอดูจืดจางเล็กน้อย

เมื่อพวกเขาเห็นเธอ ทั้งเซิน โมเฟย และซอง อันยีจึงหยุดพร้อม ๆ กัน

เธอเดินเข้ามาและถามว่า “พี่สามพอจะสะดวกคุยกับฉันไหม?”

เซิน โมเฟยหันและเหลือบมองไปที่ซอง อันยี ก่อนที่จะปฏิเสธคำขอของเธอไป “มันคงจะไม่สะดวกนะ”

ซอง อันยีรู้ว่าซู เหวินจิง มาหาโมเฟยเรื่องปู่ของเขา ดังนั้นเธอจึงบอกกับโมเฟยว่า “คุยกับเธอก่อนเถอะค่ะ ฉันจะไปรอในรถนะ”

ขณะที่เธอพูด เธอพยักหน้าให้กับซู เหวินจิงและเดินไปยังลานจอดรถก่อน

“งั้นระวังด้วยนะครับ!” เซิน โมเฟยตะโกน

ซอง อันยีหันหลังมาและยิ้มให้เขา “ฉันรู้ค่ะ”

หลังจากที่ซอง อันยีออกไป เซิน โมเฟยล้วงมือของเขาเข้าไปในกระเป๋า และมองไปที่ซู เหวินจิงอย่างเฉยเมย “งั้นพูดมาสิ มีเรื่องอะไรงั้นเหรอ?”

“หา ทำในสิ่งที่ฉันต้องทำ…” ซู เหวินจิงพึมพำพร้อมรอยยิ้มที่ขมขื่นผุดขึ้นตรงมุมปากของเธอ แววตาของเธอเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเมื่อเธอมองไปที่เขา “พี่สาม ฉันยอมรับเรื่องนี้ไม่ได้ ฉันรักพี่เหมือนกันนะ ทำไมพี่ถึงไม่ให้โอกาศฉันบ้างเลย?”

“เหวินจิง ความรักไม่ได้เกิดขึ้นเพียงเพราะได้รับโอกาส ฉันรักอันยี และเธอเป็นคนเดียวเท่านั้นที่ฉันรัก เพราะงั้น...ฉันขอโทษ”

ซู เหวินจิง จ้องไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา การมองเห็นของเธอค่อย ๆ มืดมัวไป ท่ามกลางน้ำตาของเธอ ดูเหมือนจะเห็นเด็กชายที่ยิ้มอย่างใจดีให้กับเธอเมื่อตอนนั้น

“เหวินจิง ยินดีต้อนรับ ฉันคือพี่สามของเธอนะ เซิน โมเฟย”

เมื่อเวลาผ่านไป เขาไม่ได้เป็นพี่สามที่คอยโอ๋เธออีกแล้ว และเธอก็ไม่ได้เป็นเด็กหญิงตัวน้อยที่เก็บงำความลับที่ได้ตกหลุมรักเขาอีกต่อไป

เมื่อรักที่จริงใจของเธอคือฝ่ายเดียว มันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน จนเธอหายใจไม่ไหว

เธอหันหลังและยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ ซู เหวินจิง เงยหน้าขึ้นขณะที่เดินจากไปอย่างช้า ๆ ในสายตาของเขา