ความรักสีคราม นิยาย บท 1008

ฟาเบียนมีรอยยิ้มที่สุภาพแต่เย็นชา ขณะจัดเสื้อเชิร์ตสีขาวและมองดูฝูงชนรอบๆ ตัว

ฮันน่าถอยหลังไปสองสามก้าวเพราะกลัวถูกพบ ฟาเบียนดูเย็นชามาก

ฮันน่าเห็นอีเวตต์วิ่งไปหาและอ่อยฟาเบียนตอนที่เธอกำลังจะเดินออกไป

เมื่อถอดแว่นตาออก ดวงตาอันงดงามและฟิวขาวเนียนของอีเวตต์ดูสวยขึ้นไปอีกเมื่ออยู่ท่ามกลางแสงแดด

ฮันน่ายืนนิ่งอยู่กับที่ ขณะมองดูสามีของตัวเองกอดกับผู้หญิงอื่นด้วยรอยยิ้มอันสดใส

แต่งมากันมาหนึ่งปี ฉันไม่เคยเห็นเขายิ้มเลย ฉันนึกว่าธรรมชาติของเขาเป็นคนเย็นชาอยู่แล้วซะอีก ฉันคงคิดผิดไป เขาแค่เย็นชากับเฉพาะฉันเท่านั้น นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเหมือนไม่รู้จักเขาเลย

เมื่อนึกได้อย่างนั้นเธอก็หายใจเข้าลึกๆ และกำหมัดแน่น ฮันน่ากำลังจะเดินออกไปอยู่แล้ว ตอนที่นักข่าวอีกคนชนเธอจนล้มจากทางด้านหลัง

“โอ้ย!” ฮันน่าร้องด้วยความเจ็บปวด เพราะได้แผลที่มือจากการล้มลงไปแบบนั้น

นั่นดึงดูดความสนใจจากผู้คนรอบข้างรวมถึงฟาเบียนด้วย

พวกเขาสบตากัน แต่สายตาของฟาเบียนกลับเย็นชาราวกับว่าเขากำลังจ้องมองคนแปลกหน้า

อีเวตต์โอบแขนไปรอบคอของฟาเบียนและพูดว่า “ฟาเบียน ฉันเมื่อยไปทั้งตัว เพราะเที่ยวบินนี้มันยาวนานมาก ฉันอยากพักผ่อนแล้วล่ะค่ะ”

ฟาเบียนหันกลับมามองอีเวตต์และบีบมือเธอเบาๆ แล้วพูดว่า “ผมให้คนจัดการเรื่องโรงแรมให้คุณแล้ว เราไปกันเถอะ”

เกิดอะไรขึ้น? ฉันไม่เข้าใจฟาเบียนเลย แต่ไม่มีทางที่เขาจะชอบคนอย่างอีเวตต์แน่นอน!

เขาจะตอบว่าอะไร?

ทุกคนเงียบลงและหันกล้องไปที่ฟาเบียน “ผมขอประกาศว่าคุณแทนเนอร์คือแฟนของผมครับ!” ฟาเบียนพูดด้วยเสียงอันดัง พร้อมเหลือบสายตาเย็นชามายังฮันน่า ทำให้เธอสับสนและงุนงง

อีเวตต์คล้องแขนแนบหน้าอกกับไหล่ของฟาเบียน และส่งยิ้มอย่างยินดีมาให้ฮันน่า

ฮันน่าเชิดคางขึ้นมองตาอีเวตต์ตรงๆ ซึ่งทำให้อีเวตต์หงุดหงิดมาก

“ฟาเบียน ฉันเหนื่อยมาก แล้วเท้าของฉันก็เจ็บด้วย คุณอุ้มฉันได้ไหมคะ?” อีเวตต์พูดด้วยน้ำเสียงยั่วยวนที่สุดเท่าที่จะทำได้ พร้อมกับดึงแขนของฟาเบียน

ฮันน่าจ้องฟาเบียนด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง หวังว่าเขาจะปฏิเสธคำขอของอีเวตต์ แต่ฟาเบียนกลับอุ้มอีเวตต์ขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนอย่างไม่ลังเล