ความรักสีคราม นิยาย บท 1022

"ฉันขอโทษจริงๆ มาเริ่มต้นใหม่กันนะคะ" เธอหายใจเข้าลึกๆ และเปลี่ยนเป็นโหมดการทํางานอย่างรวดเร็ว

ฟาเบียนรับรู้ได้ถึงอารมณ์แปรปรวนของเธออย่างดี แต่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นใดๆ

“พวกเราอยากรู้ว่าคุณกับคุณแทนเนอร์พบกันได้ยังไง และสถานการณ์พิเศษอะไรที่ทำให้คุณสองคนมาอยู่ด้วยกันคะ" ท่าทีของเธอดูสงบและใจเย็น แต่มือของเธอกลับกุมไมโครโฟนเอาไว้แน่น

ฟาเบียนได้ปรับท่านั่งและเคาะหัวเข่าด้วยปลายนิ้วไปเรื่อยๆอย่างไม่ใส่ใจ “ผมแน่ใจว่าผู้ชายคนไหนก็ชื่นชมผู้หญิงที่สวยอย่างอีเวตต์ทั้งนั้น นิสัยขี้อายและไม่เรื่องมากของเธอก็เข้ากับผมได้ดี”

เขาตั้งใจสังเกตปฏิกิริยาของเธอเพราะคําพูดมีพวกนี้กระทบกระเทือนจิตใจเธออย่างแน่นอน

เศษเสี้ยวของความไม่พอใจฉายผ่านดวงตาของเธอ แต่เพียงแค่เธอผงกศรีษะเล็กน้อยรอยยิ้มที่ละมุนละไมก็ปรากฎบนริมฝีปากบางๆ นั้นแล้ว

ส่วนใหญ่เธอจะยึดคำถามตามสคริปต์ และหลีกเลี่ยงคำถามต่างๆ ที่ก้าวก่ายจึงทำให้จบการสัมภาษณ์รอบนี้อย่างราบรื่น ฮันน่ายังคงก้มหน้าจดบันทึกไปเรื่อยๆ

เมื่อเธอเหลือบขึ้นมอง สายตาเธอก็ต้องปะทะเข้ากับสายตาอันร้อนแรงของฟาเบียนที่กำลังจับจ้องอยู่

เธอยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย "มีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ คุณนอร์ตัน?"

"คุณช่างเป็นนักข่าวที่มีความสามารถจริงๆ เลยนะครับ รักษาเกียรติเอาไว้ได้ตั้งแต่ต้นจนจบ!" คำพูดพวกนี้มันเกืบจะดูเป็นเยาะเย้ยเธออยู่แล้ว

เธอหลบตาขณะที่ข้างหัวใจเริ่มระส่ำระสาย "ล้อเล่นหรือเปล่าคะ คุณนอร์ตัน ไหนๆ การสัมภาษณ์ของเราก็เสร็จสิ้นแล้ว ฉันไม่รบกวนเวลาคุณแล้วล่ะค่ะ" เธอเดินไปหยิบกระเป๋าเป้แต่ถูกมือแข็งแกร่งของฟาเบียนขวางไว้

เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้จนห่างกันเพียงไม่กี่เซนติเมตร “รู้ตัวไว้นะ ฮันน่า จำไว้ว่าคุณยังคงเป็นภรรยาตามกฎหมายของผม!"

คุณนายนอร์ตัน ช่างเป็นการประชดประชันที่หวานชื่น

เธอฝืนยิ้มด้วยความขมขื่น ”งั้นบอกมาหน่อยสิ สำหรับคุณแล้วอีเวตต์เป็นใคร?” ท่าทีของฟาเบียนแข็งทื่อขึ้นมาทันที และสายตามนั้นก็ยากจะเข้าใจว่าเขาคิดอะไรอยู่

เขาก้มหัวลงราวกับว่ากำลังครุ่นคิดอยู่

ฮันน่าเข้าใจในความหมายทันที “ฉันต้องไปแล้วล่ะ ขอบคุณที่คุณสละเวลาของคุณค่ะ คุณนอร์ตัน”

แต่ทำไมเขาจึงปฏิเสธิที่จะพูด?

ฮันน่าต้องใช้ความพยายามอย่างมากที่จะกลั้นหัวเราะเอาไว้ เธอทำได้แค่ตอบตกลง

บรรณาธิการอาวุโสอนุญาตให้เธอลาพักหลังจากงานชิ้นที่สองเสร็จสิ้น เพื่อที่เธอจะได้เตรียมตัวล่วงหน้าก่อนงานชิ้นต่อไป

ฮันน่ากลับไปที่โต๊ะทำงานและหมกมุ่นอยู่กับงานของเธอ เรจินากรีดกรายบนรองเท้าส้นสูงเข้ามา และเอนตัวพิงโต๊ะทำงานของฮันน่า แล้วยืนกอดอกมองดูเธอ

ฮันน่าลุกขึ้นจ้องตาผู้หญิงอีกคนอย่างไร้อารมณ์ “เกิดอะไรขึ้น? การได้เป็นเมียน้อยทำให้กระดูกสันหลังเธอหายไปแล้วเหรอ? "

"อืม แล้วที่คุณได้สัมภาษณ์ประธานกรรมการบริหารของฟีนิกซ์กรุ๊ปสองฉบับติดต่อกันล่ะ ไม่มีให้อวดนักหนา!” ใบหน้าของเรจินาที่แต่งขึ้นอย่างพิถีพิถันเต็มไปด้วยการดูถูกเหยียดหยาม

ฮันน่าก้าวถอยห่างอย่างระมัดระวังจากผู้หญิงคนนั้น ซึ่งเห็นได้ชัดว่ากำลังเล่นงานเธออีกแล้ว

เรจินากระแอมและพูดต่อ “อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเธอนอกใจสามีจนๆ ที่น่าสมเพชของเธอไปเป็นชู้กับเจ้านายของฟีนิกซ์กรุ๊ปน่ะ!”