ความรักสีคราม นิยาย บท 1036

“มีผู้หญิงชื่อเรจินาในบริษัทคุณ เธอเองก็เป็นเด็กเสี่ยแต่กลับปล่อยข่าวลือผิดๆ ของคนอื่น ผมเชื่อว่าคุณจะไม่ปล่อยผ่านเรื่องแบบนี้ไปใช่ไหม?”

“เรจินา?” วิเวียนขมวดคิ้ว “แล้วคุณอยากจะจัดการเรื่องนี้ยังไงคะ?” เธอหยุดก่อนจะถามต่อ

ฟาเบียนพูดเพียงสองคำเท่านั้น “ไล่ออก”

วิเวียนครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า “คุณก็รู้กฎของฉันในการจัดการเรื่องพวกนี้ เพราะงั้นฉันคงต้องตรวจสอบเรื่องนี้ก่อนที่จะตัดสินใจ ถ้าเป็นจริงอย่างที่คุณว่า ฉันก็จะไล่เธอออกโดยไม่ต้องคิดเลย”

“คุณไม่เชื่อผมหรอ” ถึงแม้ทั้งคู่จะไม่ใช่คนแปลกหน้ากัน แต่สีหน้าของเขาก็ฉายแววรำคาญ

ฟาเบียนพูดต่อเมื่อเห็นว่าเธอดูลังเลเล็กน้อย “คุณคิดว่าผมจะใส่ร้ายใครก็ไม่รู้อย่างเธอไปทำไม?”

หัวใจของวิเวียนเต้นไม่เป็นจังหวะ เหมือนคุณจะไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด คุณยังคงชอบใช้อำนาจบังคับเหมือนเดิม “ก็ได้ ถ้าคุณยืนยันอย่างนั้นฉันจะไล่เธอออก” เธอพูดด้วยรอยยิ้มบูดเบี้ยว

ฟาเบียนพยักหน้าแล้วพูดต่อ “เธอจะทำร้ายคุณก็ต่อเมื่อคุณปล่อยให้เธออยู่ต่อ เพราะงั้นควรไล่เธอออกเดี๋ยวนี้เลย”

วิเวียนแปลกใจพลางนึกสงสัยว่าพนักงานของเธอทำให้คนใหญ่คนโตอย่างฟาเบียนขุ่นเคืองใจได้ยังไง? ดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องธรรมดาไม่งั้นเขาคงจะไม่มาหาฉันด้วยตัวเอง ทั้งคู่รู้จักกันมานาน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ตึงเครียดและเข้มงวดเหมือนที่ทำกับคนอื่นๆ ในที่ทำงาน

“เธอไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจล่ะ?” วิเวียนถามสบายๆ พลางมองเขาอย่างคาดหวัง

ฟาเบียนสังเกตเห็นสายตาของเธอจึงหัวเราะออกมา “คุณสนใจเรื่องซุบซิบตั้งแต่เมื่อไหร่?”

วิเวียนกลอกตาแล้วตอบว่า “ก็ได้ ฉันจะไม่คะยั้นคะยอถ้าคุณนอร์ตันไม่อยากบอก”

ฟาเบียนเห็นวิเวียนกำลังครุ่นคิดจึงถามอย่างจงใจว่า “ทำไมคุณไม่โทรหาแล้วถามเธอด้วยตัวเองล่ะ?”

วิเวียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจพบกับฮันน่าด้วยตนเอง ถึงเวลาที่ฉันจะได้เจอกับสาวลึกลับที่ฟาเบียนตกหลุมรักหัวปักหัวปำแล้วสินะ

ดังนั้น เธอจึงหยิบโทรศัพท์สำนักงานขึ้นมาและกดเบอร์หัวหน้าของฮันน่า “สวัสดีค่ะ ฉันวิเวียนนะ ฮันน่าอยู่ทีมของคุณใช่ไหม? ช่วยบอกให้เธอมาหาฉันที่ห้องทำงานหน่อยนะ แล้วก็ เรจินาทำงานในแผนกคุณเหมือนกันใช่หรือเปล่า? ช่วยแจ้งเธอให้รับเงินเดือนอีกหนึ่งเดือนจากแผนกการเงินแล้วให้เธอออกไปด้วยค่ะ”

ขณะเดียวกัน ฮันน่ากำลังวุ่นอยู่กับการวิเคราะห์แผนและรายงานต่างๆ ในมือ จู่ๆ ประตูสำนักงานก็เปิดออกเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเดินเข้ามาแล้วพูดขึ้น “ฮันน่า คุณดิฌงเรียกพบเธอที่ห้องทำงานตอนนี้เลย”

“โอเค จะไปเดี๋ยวนี้แหละ” ฮันน่าตอบ เธอถอนหายใจและหยุดทุกอย่างที่กำลังทำอยู่ทันทีก่อนจะคลึงขมับนึกสงสัยว่าทำไมคุณดิฌงถึงได้เรียกพบเธอ จากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องทำงานของเขา