ความรักสีคราม นิยาย บท 1053

ฟาเบียนอ่านท่าทีของคุณนายเซนาคิสได้กระจ่างชัด การที่เธอไม่ยอมตอบคำถามแสดงว่าเธอมีเรื่องปิดบัง แต่ก็นั่นแหละ ความสัมพันธ์กับสามีจะดีได้ยังไงถ้าเขามีชู้นอกบ้าน อีกอย่างหน้าตาของคุณ... เฮ้อ! ผมสงสารคุณเซนาคิสเสียจริง!

เขาไม่ขุ่นเคืองกับการตอบของเธอ เขาเพียงเลื่อนกองเอกสารไปตรงหน้าเธอและตอบอย่างสงบ “คุณไม่สนใจว่าผมมีข้อมูลแบบไหนเหรอครับ คุณนายเซนาคิส งั้น เชิญคุณดูเอาเองก็แล้วกัน”

เมื่อได้ยิน คุณนายเซนาคิสตวัดสายตามองเขาอย่างผิดหวัง บ่งบอกชัดเจนว่าเธอขุ่นเคืองกับสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้า แต่กระนั้นเธอก็หยิบเอกสารขึ้นมาพลิกดู

ฟาเบียนเพ่งพินิจรูปร่างอวบท้วมของหญิงผู้นั้นและรู้สึกผะอืดผะอม เขาลั่นวาจาในใจว่าจะต้องให้ฮันน่าชดเชยให้เขาเรื่องนี้

คุณนายเซนาคิสถือเอกสารไว้ในมือและกวาดตาอ่านข้อมูลทีละบรรทัด ขณะที่เธออ่านคิ้วบนหน้าผากของเธอเขม็งตึงราวกับใบมีดสองใบที่หันเข้าหากันแม้ขณะที่ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยว เธอมีท่าทีร้อนใจขึ้นเรื่อย ๆ และอ่านเร็วยิ่งขึ้นราวกับต้องการจะผ่านมันไปให้เร็วที่สุด

เมื่ออ่านจบเธอก็ยกแขนอวบๆ ของเธอขึ้นและเหวี่ยงเอกสารลงบนโต๊ะ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยสีหน้าโกรธแค้นขณะที่เธอคำราม “หน้าไม่อาย!”

ใบหน้าเธอดำคล้ำราวกับถ่านและเธอยกฝ่ามืออวบอูมตบลงไปบนโต๊ะ เธอโกรธจนแทบควันออกหู “เฮอะ เวสลีย์ เซนาคิส! ตลอดหลายปีมานี้ฉันช่วยเหลือคุณมามากเท่าไหร่ แต่คุณยังกล้าไปมีเมียน้อย คุณกล้าหักหลังฉันแบบนี้ได้ยังไง ไม่อายบ้างเลยหรือไงที่เอาเงินของฉันไปปรนเปรอผู้หญิงคนอื่น”

ชั่วขณะหนึ่งฟาเบียนรู้สึกสงสารโต๊ะ โชคดีที่มันแข็งไม่เบา ถ้าเป็นโต๊ะที่คุณภาพแย่กว่านี้คงหักครึ่งไปแล้วเมื่อเธอกระหน่ำทุบเช่นนั้น

ถึงกระนั้นเขายิ่งกว่าพึงพอใจกับปฏิกิริยาของภรรยาของเวสลีย์ เขาคงไม่ได้อะไรถ้าเธอใจเย็นสงบนิ่ง

ดังนั้นเขาจึงแสร้งเอ่ยขึ้นอย่างห่วงใย “อย่าโมโหไปเลยครับ คุณนายเซนาคิส พูดตามตรงผมเองก็แปลกใจไม่แพ้กันเมื่อเห็นเอกสารพวกนั้น แต่ผมก็รู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องที่ควรเก็บไปใส่ใจมากนัก”

หึ! เธออดรนทนไม่ไหวที่จะไปจัดการกับเวสลีย์ เซนาคิสเชียวหรือ? ไหนล่ะที่ว่าสามีและภรรยาควรอยู่เคียงข้างกันไม่ว่ายามดีหรือยามร้ายเหมือนกับคู่นกที่อยู่ร่วมในพงไพร แต่ทันทีที่ความหายนะมาเยือน ทั้งสองก็โบยบินจากไปเพื่อเอาชีวิตรอด! แต่เรื่องนี้คุณไม่ผิดหรอกนะ ถ้าผมเป็นคุณผมก็คงเลือกที่จะหย่ากับเวสลีย์ เซนาคิสเหมือนกัน ในเมื่อเขาผิดคำสาบานตนวันแต่งงานด้วยการรับเรจิน่าเป็นเมียน้อย

“ได้ครับ ถ้าคุณมีธุระก็เชิญเลย ไม่ต้องห่วงผมหรอก”

“ถ้างั้นฉันขอตัวก่อน” ว่าแล้วเธอก็รีบจากไปทันที ทิ้งให้ฟาเบียนนั่งอยู่ในห้องส่วนตัวเพียงลำพัง

จากนั้นฟาเบียนยกถ้วยกาแฟขึ้นมาจิบเบาๆ ก่อนจะส่ายหน้า อย่าโทษฉันเลยนะเวสลีย์ เซนาคิส ถ้านายอยากจะโทษใครก็โทษเรจิน่าก็แล้วกันเพราะหล่อนไม่ควรมีปัญหากับภรรยาของฉัน!