ความรักสีคราม นิยาย บท 1054

ทันทีที่ภรรยาของเวสลีย์ก้าวออกมาจากคาเฟ่ เธอก็ยกหูโทรหาประธานของแฮทช์เวิร์คเอนเตอร์ไพรส์ “ฮัลโหล ลูก้า ฉันต้องการหย่ากับเวสลีย์!”

“ฮ้า? เกิดอะไรขึ้น อิโซเบล ใจเย็นๆ ก่อนแล้วค่อยๆ เล่าให้ฉันฟัง” บุคคลที่ปลายสายตอบอย่างกังวล

ลูก้า วอเรน ประธานของแฮทช์เวิร์ค เอนเตอร์ไพรส์เป็นพี่ชายของอิโซเบล วอเรน ภรรยาของเวสลีย์ บิดามารดาจากไปตั้งแต่ทั้งสองยังเด็ก ดังนั้นพวกเขาจึงเติบโตมาข้างถนน ต่อมาลูก้าผู้ซึ่งมีวิสัยทัศน์ที่ยอดเยี่ยมได้ก่อตั้งแฮทช์เวิร์ค เอนเตอร์ไพรส์ขึ้นมาหลังจากเก็บหอบรอมริบเงินก้อนแรกได้ และทุกวันนี้กิจการของแฮทช์เวิร์คเอนเตอร์ไพรส์ก็เป็นไปได้สวย แม้จะเทียบไม่ได้กับบริษัทของฟาเบียนแต่ก็มีชื่อเสียงพอตัวในเมืองนี้

“ลูก้า เวสลีย์มีเมียน้อยจริงๆ ด้วย และเขาใช้เงินของเราไปกับผู้หญิงอื่น” อิโซเบลคำรามอย่างโกรธแค้น

“ใจเย็นๆ ก่อน เธอรู้ได้ยังไง มันมีหลักฐานชัดเจนมั้ย?” ลูก้าเองก็รู้สึกเดือดดาลไม่น้อย ตั้งแต่แรกเขาก็รู้สึกว่าเวสลีย์ไม่ได้โดดเด่นอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะน้องสาวของเขา เขาคงไม่แต่งตั้งให้อีกฝ่ายเป็นรองประธานบริษัท และตอนนี้เขาทรยศอิโซเบลจริงๆ งั้นหรือ? งั้นเขามีสิทธิ์อะไรที่จะอยู่ที่แฮทช์เวิร์ค เอนเตอร์ไพรส์ต่อไปล่ะ?”

“ลูก้า มีคนเอาที่อยู่วิลล่าที่เขาแอบซื้อไว้มาให้ฉัน และมีรูปถ่ายเขากับเมียน้อยด้วย มันจะเป็นเรื่องโกหกได้ยังไง” แม้กระทั่งขณะนี้อิโซเบลก็ยังรู้สึกอับอายขายหน้า ถึงแม้ปัจจุบันเธอจะมีชีวิตอย่างสตรีที่มั่งคั่งแต่ความคิดและหลักการของเธอยังคงเป็นแบบหัวเก่า เธอไม่มีทางยอมรับได้ที่สามีมีเมียน้อย

“มีคนให้เหรอ ใครให้ข้อมูลนั้นกับเธอ?” ความสงสัยผุดขึ้นมาในความคิดของลูก้า อาจมีคนจงใจจะสร้างปัญหาและสร้างความแตกแยกในความสัมพันธ์ของพวกเขา

“ฟาเบียน นอร์ตัน!”

“อะไรนะ? เธอหมายถึงฟาเบียน นอร์ตัน ประธานฟีนิกซ์กรุ๊ปน่ะเหรอ?” ความกังขาถาโถมใส่ลูก้า ฟาเบียน นอร์ตันบอกเรื่องแบบนี้กับอิโซเบลจริงๆ น่ะเหรอ เขามีจุดประสงค์อะไร

“ใช่ ฉันหมายถึงคนนั้นแหละ โอ้ใช่ รีบไล่เวสลีย์ออกซะสิ ดูเหมือนเขาถูกฟาเบียนวางกับดักอะไรสักอย่าง ฉันไม่รู้รายละเอียดแน่ชัด แต่เขาอาจทำให้บริษัทของเราเสียหายอย่างใหญ่หลวงก็ได้” อิโซเบลรีบบอกเมื่อจู่ๆ ก็นึกถึงคำพูดสุดท้ายของฟาเบียนก่อนหน้านี้ขึ้นมาได้

“เฮอะ ฉันไม่สนใจหรอก! ฉันไม่ได้น่าเบื่อเหมือนคุณนี่นา อีกอย่างฉันไม่มีสมองที่จะเข้าใจโชว์ได้หรอกนะ ฉันดูละครโรแมนติกของฉันที่นี่ยังจะดีกว่าซะอีก” สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหยามหยัน ตลกสิ้นดี! ในเมื่อเขาเป็นถึงประธานบริษัทเขาก็ควรที่จะจัดการเรื่องในบริษัทไม่ใช่เหรอแทนที่จะไปดูโอเปร่าโชว์ที่เหมาะกับคนแก่

ฟาเบียนรู้อยู่แล้วว่าเธอต้องเข้าใจเขาผิด แต่เขาไม่ใส่ใจแม้แต่น้อย ฉันทำเรื่องทั้งหมดนี้ก็เพื่อเธอไง! เขาคิดดังนั้นและรีบคว้าข้อมือเธอและเริ่มออกเดิน

ฮันน่าบนอยู่ในใจ วันนี้ทั้งวันมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมเขาเจ้ากี้เจ้าการแบบนี้ ตอนเช้าก็บังคับให้ฉันดื่มซุปไก่ แถมตอนนี้ยังจะลากฉันไปดูโชว์อีก เขาชอบบงการคนอื่นมากนักหรือไง

“คุณไม่เคยได้ยินคำกล่าวว่า ‘จงปฏิบัติต่อผู้อื่นเหมือนที่เราต้องการให้เขาปฏิบัติกับเรา’ ที่เขาชอบพูดกันเสมอบ้างหรือไง” ฮันน่ากระฟัดกระเฟียด แค่คิดว่าต้องไปนั่งดูคนที่แต่งหน้าหนาเตอะร้องเพลงและกระโดดโลดเต้นไปบนเวทีเธอก็เบื่อแล้ว

“ไม่” ฟาเบียนปฏิเสธห้วนๆ ก่อนจะขู่อย่างเยือกเย็น “คุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบให้ใครต่อต้านผม และผมคิดว่าคงไม่ต้องบอกคุณว่าผลจะเป็นยังไง”