ความรักสีคราม นิยาย บท 1055

เมื่อฮันน่าได้ยินดังนั้น เธอรีบยกมือขึ้นปิดปากและไม่กล้าพูดอะไรอีกแม้แต่คำเดียว แน่นอนสิ ฉันรู้ว่าผลจะเป็นยังไงถ้าต่อต้านคุณ! ฉันเคยถูกลงโทษเพราะสาเหตุนี้มาแล้วมากกว่าหนึ่งครั้ง

ฟาเบียนกระตุกยิ้มเมื่อมองฮันน่าที่จู่ๆ ก็เงียบไป เขามีท่าทีลำพองกับชัยชนะในศึกครั้งนี้ จากนั้นเขาก็ไม่พูดอะไรอีก

เขาบอกกับโชเฟอร์หลังจากขึ้นรถ “ไปที่วิลล่าของเวสลีย์ เซเนคิส!”

ฮันน่าไม่รู้ว่าเรจินาเป็นเมียน้อยของเวสลีย์ ดังนั้นเธอจึงคิดว่าเวสลีย์เป็นเพื่อนของเขา เธอได้แต่ร้องในใจ หื้ม คนรวยๆ เขาชื่นชมสุนทรียศาสตร์จนชอบดูโอเปร่ากันทุกคนหรือไง?

ถึงกระนั้นเธอก็ไม่ส่งเสียงใดๆ แม้แต่น้อยบนรถ เธอทำได้เพียงแค่รออย่างเงียบๆ ให้ถึงจุดหมายปลายทาง ขณะที่เธอมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างที่เปลี่ยนภาพไปเรื่อยๆ ความคิดของเธอก็ล่องลอยไปอย่างหยุดไม่ได้

ระยะหลังมานี้ฟาเบียนดีกับฉันเหลือเกิน เขาตกหลุมรักฉันหรือเปล่านะ? วินาทีต่อมาเธอก็ทอดถอนใจเบาๆ และสรุปในใจ คงต้องใช่แน่ๆ

หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นในสองวันหลังมานี้ เธอตระหนักว่าเธอรักเขาเข้าแล้ว แต่เธอรู้สึกว่าเธอกับเขาไม่เหมาะสมกันอย่างบอกไม่ถูก

เอี๊ยด! เสียงล้อรถบดถนนดังเสียดหูดึงฮันน่ากลับมาสู่โลกความเป็นจริงขณะที่รถหยุด เธอจ้องมองวิลล่าโอ่อ่าที่อยู่ตรงหน้า เธอพยายามเปิดประตูรถพลางถาม “ที่นี่เหรอ”

“ใช่” ฟาเบียนตอบอย่างเรียบเฉยขณะที่สายตาจับจ้องไปนอกหน้าต่าง

กริ๊ก! ฮันน่าผลักประตูรถเปิด แต่ขณะที่เธอกำลังจะลงจากรถฟาเบียนก็คว้าเธอไว้ “คุณจะทำอะไรน่ะ?”

“ฉันจะออกไปดูโชว์ไง คุณบอกว่าพาฉันมาที่นี่เพื่อดูโชว์ไม่ใช่เหรอ?” ฮันน่ามีสีหน้าคลางแคลงใจ เขาลากฉันมาที่นี่ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมถึงไม่ยอมให้ลงในเมื่อเรามาถึงแล้ว

“เราจะดูในรถ” ฟาเบียนจับมือเรียวของเธอไว้แน่น เขาไม่ยอมปล่อยมือเธอแต่ก็ไม่อธิบายอะไรอีก

“เราจะนั่งดูในรถได้ยังไง คุณเห็นฉันเป็นคนโง่หรือไง?” ฮันน่าขู่ฟ่อด้วยความขุ่นเคือง เธอรู้สึกเหมือนถูกหลอก

ฟาเบียนส่ายหน้าและตอบอย่างฉุนเฉียว “เชื่อไหม แต่สิ่งที่คนในบ้านกลัวที่สุดก็คือมีใครมาเห็นและแจ้งตำรวจนี่ล่ะ”

“ฮ้า? ทำไมล่ะ?” ฮันน่าถามด้วยความสงสัยสุดขีด

“ดูไปก่อนแล้วคุณก็จะรู้เอง” แน่นอนว่าฟาเบียนไม่เสียเวลาอธิบายกับเธอ คุณจับตาดูให้ดีเถอะในเมื่อผมบอกคุณว่าจะพาคุณมาดูโชว์ ถ้าผมเฉลยก่อนมันก็ไม่น่าสนใจแล้วสิ

แม้ว่าครั้งนี้ฮันน่าจะเข้าใจคำพูดของเขาผิด แต่เธอก็เชื่อเขาโดยปริยายเพราะเขาเป็นคนที่จริงจังมาตลอด ขณะที่เธอมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างสงบปากสงบคำเธอก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าการแสดงกำลังจะเปิดเผยออกมา

ทว่า ห้านาทีผ่านไปก็ยังไม่มีความเคลื่อนไหวจากในบ้าน สิ่งเดียวที่ปรากฏก็คือเศษเหล็กที่กระจัดกระจายไปทั่วพื้น

ท้ายที่สุดความอดทนของฮันน่าก็ขาดผึง “เมื่อไหร่การแสดงจะเริ่มล่ะ? ฉันรอจนง่วงแล้วนะ” เธอตะคอกอย่างไม่เชื่อถือ