ความรักสีคราม นิยาย บท 1067

“โอเคค่ะ ดูแลตัวเองดีๆ นะคะ” อีเวตต์สัมผัสได้ถึงความรำคาญของฟาเบียนที่มีต่อเธอ เธอคิดว่าน่าจะมีบางอย่างกวนใจเขาอยู่จึงวางสายไป

ในไม่ช้าฟาเบียนก็ถึงบ้านและพบว่าฮันน่านอนหลับอยู่บนโซฟา เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ทำไมเธอถึงมานอนที่นี่ หรือว่าเธอกำลังรอฉันกลับบ้าน?

ฟาเบียนถอนหายใจ แล้วยกร่างของฮันน่าไว้ในอ้อมแขน เขาอุ้มเธอเหมือนอุ้มเจ้าสาวไปที่ห้องนอน และวางเธอลงบนเตียง “ช่วงนี้คุณกินมากเกินไปหรือเปล่า? รู้สึกจะตัวหนักขึ้นกว่าเดิม”

คุณน่ะสิที่กินมากเกินไป! ฮันน่าสาปแช่งอย่างเงียบ ๆ ร่างกายของคุณต่างหากที่ไม่แข็งแรงเองเพราะมัวออกเที่ยวไปทั่ว กล้าดียังไงมาว่าฉันอ้วนยะ?

แต่ความเป็นจริงแล้ว ฮันน่ารู้สึกตัวตั้งแต่ตอนที่ฟาเบียนอุ้มเธอขึ้นแล้ว เธอเพียงแต่แกล้งทำเป็นหลับ

ผ่านไปครู่หนึ่ง ฮันน่าก็เดินออกจากห้องเท้าเปล่าเมื่อเห็นฟาเบียนยังไม่กลับเข้ามาในห้องนอน

เธอจึงเห็นฟาเบียนกำลังรับประทานอาหารเย็นอยู่ที่โต๊ะอาหาร “กลับมาแล้วเหรอ?” ฮันน่าถาม

ฟาเบียนมองดูเธอแล้วกินต่อ หึ ผมเหมือนผีเหรอไง?

ฮันน่ารู้ว่าเป็นคำถามโง่ๆ จึงเกาหัวอย่างเงอะงะ “เอ่อ...คุณกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?”

ฟาเบียนกลอกตาและวางส้อมลง “คุณถามคำถามที่ดีกว่านี้ไม่ได้เหรอ เช่น คืนนี้เราจะทำกันไหม?

คุณไม่เห็นเหรอว่าผมกำลังทานอาหารเย็นอยู่? แปลว่าผมเพิ่งกลับมาถึงบ้านไง”

ฮันน่าหน้าแดงก่ำเมื่อได้ยินคำพูดของฟาเบียน เธอพูดอะไรไม่ออก

ฟาเบียนถอนหายใจด้วยความสิ้นหวังเมื่อเห็นฮันน่าหลุบตามองไปที่พื้น ทำไมฉันถึงได้แต่งงานกับผู้หญิงซื่อบื้อคนนี้นะ?

“คุณจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกนานไหม? ไปอาบน้ำสิถ้าไม่มีอะไรทำ แล้วไว้ค่อยมาปรนนิบัติผมตอนขึ้นเตียง”

ฮันน่าตกใจ เธอรีบวิ่งไปทางห้องน้ำ ฟาเบียน ไอ้คนผีทะเล!

โอ้? พรุ่งนี้คุณจะต้องสัมภาษณ์อีเวตต์เหรอนี่? ผมอยากจะรู้นักว่าคุณจะทำหน้ายังไงตอนเห็นผมที่นั่น

ฟาเบียนเคาะนิ้วลงบนโต๊ะกาแฟและหัวเราะเบาๆ กับตัวเองเหมือนคนโรคจิต

ผมจะรอดูผลงานคุณคืนนี้แล้วกัน แล้วพรุ่งนี้ผมจะปล่อยคุณไปง่ายๆ ถ้าคุณทำให้ผมพอใจได้ ไม่อย่างนั้น...

ในไม่ช้า ฮันน่าก็เดินออกมาในชุดนอนผ้าไหมของเธอ น้ำหยดจากผมที่เปียกชื้นของเธอลงบนผิวสวยของเธอเป็นครั้งคราว ดูงดงามจับตาขณะที่เธอเดินไปหาฟาเบียน

ลมหายใจของฟาเบียนติดขัดเมื่อเห็น เขายิ่งปรารถนาในตัวเธอมากขึ้น

มันคงจะดีมากถ้าผู้หญิงคนนี้ให้ความร่วมมือกับเขาเป็นอย่างดีเหมือนอีเวตต์