ความรักสีคราม นิยาย บท 1071

ฮันน่าถอนหายใจอย่างโล่งอก รู้สึกได้ถึงน้ำหนักบนไหล่ของเธอเหมือนจะเบาลง เธอกังวลจริงๆ ว่าเธออาจจะเป็นลมได้จากจำนวนเงินที่ฟรานชอทจะบอก

“ถ้าอย่างนั้น ฉันขอตัวก่อนนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ ฉันชอบมาก!" ฮันน่ารีบลงจากรถ หลังจากที่

ฟรานชอตยิ้มให้อย่างจริงใจ

ขณะที่เธอเดินไปที่ทางเข้า ฮันน่าก็โทรหาเพื่อนร่วมงานซึ่งน่าจะเป็นตากล้องของเธอในงานนี้

ปรากฏว่าเขายังมาไม่ถึง เธอจึงเข้าไปข้างในคนเดียว

เมื่อเธอเข้าไปในห้องโถง สถานที่ยังไม่แออัดมาก ยังไม่มีไฟสปอตไลต์ส่องไปบนเวที แสดงว่าแขกคนสำคัญยังมาไม่ถึง

ฮันน่าเดินไปหามุมเงียบๆ แล้วนั่งลง เธอไม่ชอบร่วมงานที่เป็นทางการ เธอชอบพักผ่อนและเพลิดเพลินไปกับการใช้เวลาอยู่กับตัวเองเงียบๆ

เหลือบดูเค้กแฟนซีที่วางอยู่บนโต๊ะ ฮันน่ากลืนน้ำลายอย่างหิวโหย เธออยากลิ้มลองรสชาติเค้กก้อนนั้นมากแต่กลัวจะเลอะเครื่องสำอางของเธอ ความขัดแย้งเริ่มขึ้นภายในใจของเธอ แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าอีเวตต์จะมาร่วมงานนี้ ฮันน่าตัดสินใจละทิ้งความอยากของเธอในที่สุด เฮอะ วันนี้อุตส่าห์ได้ฟรานชอทช่วยชีวิต

ตอนยืนอยู่ข้างเธอ ฉันไม่มีทางดูด้อยกว่าเธอแน่

ฮันน่ามั่นใจว่าอีเวตต์ต้องมีสไตลิสต์ส่วนตัวในฐานะคนดัง ถึงกระนั้น ฮันน่าก็มั่นใจว่าเธอจะสวยและดูดีกว่าอีเวตต์แน่นอนต่อให้ไม่แต่งหน้าเลยก็ตาม ยิ่งครั้งนี้เธอได้รับการแปลงโฉมโดยฟรานชอทด้วยแล้ว

ในไม่ช้าฝูงชนในห้องโถงก็เริ่มเพิ่มจำนวนมากขึ้น ฮันน่าเห็นเพื่อนร่วมงานของเธอแล้วท่ามกลางผู้คน เขาสะพายกล้องใหญ่เทอะทะติดตัว แล้วเขาก็หายไปจากสายตาทันที ตามมาด้วยเสียงกระหึ่มปนตะลึงของผู้คนดังลั่นในห้องโถงนั้นและทุกสายตาล้วนจับจ้องไปบนเวที

ทันใดนั้นเอง อีเวตต์ แทนเนอร์ ก็เยื้องกรายเข้ามา เธอเปล่งประกายราวกับดวงดาว เธอสวมชุดสีขาวยาวถึงข้อเท้า รองเท้าส้นสูงสีเงินประดับเพชร ผมยาวประบ่าของเธอปลิวไสวไปข้างหลังในขณะที่สร้อยคออันสวยงามระยิบระยับพันอยู่รอบคอของเธอ ยิ่งเพิ่มความเย้ายวนใจให้กับเธอ เธอดูราวกับว่านางฟ้าลงมาจากสวรรค์สู่บรรดาผู้คนที่รอต้อนรับ

เมื่อเห็นภาพนั้น ฮันน่าก็กระตุกริมฝีปากของเธอด้วยความหมั่นไส้ “แสดงมาก” ฮันน่าพึมพำกับตัวเอง

ฮันน่าพยักหน้าเป็นคำตอบ เธอพบว่าคนตรงหน้าไม่ได้เข้ามาเพื่อกวนประสาทเธอ เขาดูเหมือนสุภาพบุรุษทั่วไปที่สวมชุดสูทสีดำ เขาอาจไม่ได้มีเจตนาร้าย แต่ฮันน่าแค่ไม่ได้มีนิสัยชอบเข้าใกล้หรือพูดคุยกับคนแปลกหน้า

“ฉันไม่ใช่ทายาทเศรษฐีอะไร ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องเรียกฉันว่า 'คุณผู้หญิง' หรืออะไรทำนองนั้น ฉันชื่อฮันน่า ยัง ฉันเป็นนักข่าวของบริษัทเดอะแม็กกาซีน มาที่นี่เพื่อสัมภาษณ์คุณอีเวตต์ แทนเนอร์ เราไม่ได้มีสถานะทางสังคมเท่ากัน คุณไม่จำเป็นต้องนั่งกับฉันก็ได้ค่ะ” ฮันน่าปฏิเสธอย่างห้วนๆ

ความตกใจปรากฏขึ้นบนใบหน้าของชายคนนั้น เขาไม่คาดคิดว่าฮันน่าจะปฏิเสธเขาอย่างตรงไปตรงมาเช่นนี้ “ฮันน่า ยัง” ชายคนนั้นหัวเราะเบา ๆ อย่างเคอะเขิน “ผมจะจำชื่อของคุณไว้ให้ขึ้นใจ"

จากนั้นชายคนนั้นก็ลุกจากไป หลังจากเดินได้ไม่กี่ก้าว เขาก็หยุดเดินและหันกลับไปเผชิญหน้ากับฮันน่าอีกครั้ง “อ้อ ผมชื่อซาเวียร์ แจ็คสันนะครับ” เขาจากไปด้วยรอยยิ้ม ขณะที่ชายคนนั้นเดินจากไป ฮันน่าก็มองดูเงาของเขาที่หดเล็กลงเรื่อยๆ จากหางตาของเธอ

ชื่อของคุณมาเกี่ยวอะไรกับฉัน?

ฮันน่าค่อยๆ เช็ดลิปสติกออกและหยิบแก้วไวน์บนโต๊ะขึ้นมา ขณะที่เธอกำลังจะจิบน้ำ เสียงแหลมคมก็ขัดจังหวะการเคลื่อนไหวของเธอ “ฮันน่า ยัง นี่เธอดื่มคนเดียวหรือนี่? แย่จังเลยนะ ฟาเบียนเขาไม่ต้องการเธอแล้วเหรอ? ฉันบอกเธอแล้วไงว่าฟาเบียนไม่ชอบผู้หญิงปล่อยตัวอย่างเธอ เขาแค่เล่นสนุกด้วยแค่นั้นแหละ”