ความรักสีคราม นิยาย บท 1084

เมื่อเห็นชายหนุ่มจ้องเธอด้วยสายตาดุดัน ฮันน่าจึงเบือนหน้าหนี ด้วยความรู้สึกผิดต่อสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้า เธอจึงนำชาไปวางลงบนโต๊ะหน้าโซฟา โดยไม่ได้เอ่ยอะไรออกไป

หญิงสาวก็โมโหเช่นกัน เธอไม่รู้จริงๆ ว่าควรพูดอะไรออกไป การเอาใจคนอื่นไม่ใช่เรื่องที่เธอถนัด และทุกครั้งที่เธอเสแสร้งแกล้งทำอะไรสักอย่าง หรือโกหกเพียงเพราะหวังดีก็ตามที หน้าเธอจะแดงทุกครั้งอย่างไม่อาจปกปิดได้ เธอรู้ว่าฟาเบียนพยายามทำทุกอย่างให้ภรรยาของเขาดูดีขึ้นในสายตาของคนเป็นแม่ ฉะนั้นสิ่งที่หญิงสาวทำได้คือเล่นละครตามน้ำไป เธอรู้ว่าแม่ของสามีไม่ชอบเธอตั้งแต่แรก และคงจะเกลียดเธอขึ้นอีกหากรู้ว่าเธอนำชาที่คนอื่นให้เธอมามอบให้

เมื่อเห็นฮันน่ายืนตัวแข็งอยู่ตรงหน้า ด้านชายหนุ่มได้แต่ลอบถอนหายใจ คุณเป็นคนที่มีไหวพริบมาโดยตลอด แต่ทำไมครั้งนี้คุณเกิดควบคุมตัวเองต่อหน้าแม่ของผมไม่ได้ล่ะ ไม่เป็นไร ผมจะจัดการเอง

“ฮันน่า แม่ผมอุส่าห์มาถึงที่นี่ คุณไปชงชาให้แม่ดื่มหน่อยดีไหม?”

ท่าทีฮันน่าในตอนนี้เริ่มร้อนรน เธอจึงตอบกลับไปว่า “ได้ค่ะ ฉันจะไปชงให้เดี๋ยวนี้เลย” พูดจบหญิงสาวก็หายไปอย่างรวดเร็ว

ฟาเบียนจึงเดินไปนั่งลงบนโซฟา เมื่อเห็นว่าหญิงสาวพ้นสายตาไปแล้ว ชายหนุ่มจึงหันมาถามคนตรงหน้าอีกครั้งว่า “ทำไมจู่ๆ แม่ถึงมาหาผมกันแน่ครับ”

เฮเธอร์มีท่าทีหงุดหงิดกับคำถามของลูกชาย เธอจึงถามกลับว่า “แม่มาไม่ได้หรือ? ลูกแต่งงานมาเกือบปีแล้วและแม่ก็ไม่เคยพบลูกสะใภ้มาก่อน ลูกบอกเองไม่ใช่เหรอว่าจะพาเธอไปหาแม่?”

ผู้เป็นแม่เอ่ยออกไปขณะมองหญิงสาวที่ยังชงชาอยู่ เธอจึงกล่าวต่อว่า “ตามแม่เข้าไปในห้องทำงานหน่อย แม่มีเรื่องจะคุยด้วย”

พูดจบ เธอก็ลุกขึ้นและเดินไปยังห้องดังกล่าว

ฟาเบียนได้แต่ส่ายหัว ดูเหมือนชายหนุ่มจะอารมณ์เสียเล็กน้อยเพราะเขารู้ดีว่าแม่ต้องการคุยกับเขาเรื่องอะไร แต่อยากไรเขาก็ยอมลุกขึ้นยืนและมองไปยังแผ่นหลังของภรรยาที่กำลังชงชา ก่อนจะเดินตามแม่เข้าไปในห้องทำงาน

“แม่ครับ ผมไม่ได้แต่งงานกับคนพวกนั้นสักหน่อย และใช่ว่าผมจะใช้ชีวิตกับพวกเขาจนแก่เฒ่า ใครสนใจเรื่องความคิดของพวกเขากันล่ะครับ? ณ ตอนนี้ ผมมีความสุขกับฮันน่า แม่เองก็อยากให้ผมมีความสุขไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ชีวิตคู่ของผมกับภรรยากำลังไปได้ด้วยดี และผมคิดว่าแม่คงไม่อยากเห็นเราหย่ากัน”

ฟาเบียนเห็นว่าแม่ของเขาเริ่มไหวเอนกับสิ่งที่เขาพูด ชายหนุ่มจึงใช้โอกาสนี้ในการโน้มน้าวเธอต่อว่า “แม่ก็ทราบว่าฮันน่าเองก็ไม่ได้มาจากครอบครัวคนรวยอะไร แต่ผมรักในความเป็นเธอ เธอเป็นคนสง่างดงาม จิตใจดีและไร้เดียงสา สำหรับผมเธอดีกว่าพวกสาวๆ ลูกคนรวยที่มีนิสัยเจ้าเล่ห์ชอบวางแผน แม่คงไม่อยากเห็นลูกชายตัวเองใช้ชีวิตที่เหลือโดยต้องมาคอยดูแลแผนการของพวกเธอหรอกใช่ไหมครับ? แต่หากนั่นคือสิ่งที่แม่ต้องการจริงๆ ผมคงไม่มีทางเลือก”

เฮเธอร์คุ้นชินกับสังคมคนรวยดี และเธอก็ไม่ใช่คนที่ไร้เหตุผลนัก แถมเธอยังเกลียดพวกคนรวยที่เจ้าเล่ห์พวกนั้นเสียด้วยซ้ำ

ฟาเบียนแสร้งตีหน้าเศร้าพลางถอนหายใจขณะส่ายหัวด้วยความรู้สึกผิดหวัง ชายหนุ่มทำราวกับว่าเขารู้สึกใจสลายหากผู้เป็นแม่ไม่อาจให้ในสิ่งที่เขาร้องขอได้

เฮเธอร์รู้ดีว่าลูกชายของเธอกำลังแสดงละครตบตา แต่อย่างไรลูกชายของเธอก็ตัดสินใจแล้ว ในฐานะคนเป็นแม่ เธอไม่อาจเข้ามายุ่งเรื่องนี้ได้ พ่อแม่ทุกคนช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสงสารจริงๆ และไม่มีแม่คนไหนหรอกที่อยากเห็นลูกตัวเองไม่มีความสุข