ความรักสีคราม นิยาย บท 1102

“ถ้างั้นก็เยี่ยมเลย คุณกลับไปทำงานได้ เดี๋ยววันนี้ผมจะประกาศการเลื่อนตำแหน่งของคุณ เฟ้นหาผู้ที่เหมาะสมจะเป็นผู้ช่วยของคุณไว้ด้วยนะ ผมจะจัดการเรื่องที่จำเป็นเพื่อเตรียมพวกเขาให้พร้อมหลังเสร็จการประชุม”

ฮันน่ารับคำสั่งของเขาและกลับไปทำงานที่โต๊ะของเธอ แต่เธอไม่อยู่ในอารมณ์จะทำงาน กลับเอนตัวพิงพนักเก้าอี้และเล่นกับดินสอแท่งหนึ่ง

เธอเป็นกังวลเรื่องสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่เธอพาตัวเองเข้าไปยุ่งเกี่ยว ด้านหนึ่งก็กลัวฟาเบียนกับซาเวียร์จะคิดว่าเธอจงใจใช้พวกเขาหาประโยชน์ใส่ตัว ส่วนอีกด้านก็อดจะโอดครวญไม่ได้ที่วิเวียนตัดสินใจเลื่อนตำแหน่งให้เธอ

“นี่มันอะไรกัน? คุณวางไพ่เก่งจริงๆ เลยนะ? ในสายตาคนอื่น คุณคือผู้กอบกู้ชื่อเสียงและประสิทธิภาพของบริษัท แต่เราล่ะ? สถานการณ์ตอนนี้ทำให้ดูเหมือนเราคบหากับผู้ชายสองคนนั้นเพียงเพื่อให้ได้เลื่อนตำแหน่ง”

หลังจากครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ ฮันน่าเลิกขุ่นใจและเลือกคิดในแง่ดี ทุกบริษัทก็เหมือนกัน พวกเขาจะเฟ้นหาพนักงานที่เก่งที่สุดและมีผลงานยอดเยี่ยมที่สุด เพราะฉะนั้น เราต้องทำงานหนักขึ้นและพิสูจน์ความสามารถของตัวเองให้ได้ คนพวกนั้นจะได้ไม่คิดว่าเราอาศัยดวงหรือเกาะผู้บริหารบางคนเพื่อเลื่อนตำแหน่ง

ฮันน่าหันมาใส่ใจกับการคัดเลือกผู้ช่วยสองคนของเธอ

ผู้ช่วยสองคนเหรอ? อันดับแรก พวกเขาจะต้องมีประสบการณ์ในการสัมภาษณ์ประธานบริษัท ยิ่งมีทักษะการเข้าสังคมด้วยยิ่งดี ไม่ใช่สิ เดี๋ยวก่อน วิธีคิดที่ไวต่อความรู้สึกนั้นสำคัญกว่า ด้วยสถานภาพที่เหลื่อมล้ำของพวกเรา พวกผู้จัดการตำแหน่งใหญ่ๆ มักมองนักข่าวนิตยสารอย่างดูถูก…

หลังจากไล่เลียงเกณฑ์การคัดเลือกในหัว ฮันน่าได้ตัวเลือกที่มีความสามารถคนหนึ่ง จิม ลีค

เขารักษาประวัติได้ดีในทีมของเรา แม้จะเพิ่งเข้าบริษัทมาแค่ปีเดียว แต่ความอุตสาหะของเขาก็ทำให้เขาได้สัมภาษณ์ผู้บริหารบริษัทราวห้าสิบถึงหกสิบคน ผู้ที่เขาสัมภาษณ์อาจเทียบไม่ได้กับฟาเบียนหรือซาเวียร์ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าหลายคนมาจากบริษัทใหญ่และมีนิสัยหยิ่งยโส

ฮันน่าเห็นว่าจิมทำงานเก่ง แต่ไม่แน่ใจว่าอีกฝ่ายจะยินดีมาเป็นผู้ช่วยของเธอหรือไม่ ถ้าเขาไม่เต็มใจ มีผู้ช่วยเก่งๆ ที่ขอความช่วยเหลือจากเขาไม่ได้ก็เปล่าประโยชน์ เราจะหมายตาจิมไว้ก่อนแล้วค่อยถามความเห็นของเขาทีหลัง

ฮันน่าเริ่มพิจารณาอีกคนที่ตรงตามความคาดหวังของเธอเหมือนกับจิม แต่ไม่พบใครเลย ลงท้ายก็ต้องเลือกคนที่ดีรองลงมา คนที่ทำตัวง่ายๆ และไม่ปริปากบ่น

อ้อ แล้ววิโนน่าล่ะ? เธอเข้าทำงานในบริษัททีหลังจิม เพิ่งอยู่ได้ราวหกเดือนเท่านั้น ไม่เคยลางานตลอดหลายเดือนที่ผ่านมาและมีส่วนร่วมอย่างดี เราไม่เคยได้ยินเธอบ่นสักครั้ง แถมค่อนข้างสนิทกันด้วย…ฮันน่าจดไว้สองชื่อในฐานะผู้ที่อาจได้เป็นผู้ช่วยของเธอ

ฮันน่าไม่พูดอะไรแม้จะรู้วาระพิเศษของการประชุมแล้ว

“ฮันน่า” วิโนน่าเดินเข้ามายิ้มทักทาย

ฮันน่าค่อนข้างมั่นใจว่าวิโนน่าจะตอบรับคำขอของเธอ “นี่วิโนน่า ฉันถามอะไรเธออย่างหนึ่งได้ไหม?”

“ได้สิ ถามมาเลย”

“คืออย่างนี้ การสัมภาษณ์ครั้งล่าสุดของฉันน่ะประสบความสำเร็จ ฝ่ายจัดการระดับบนจึงวางแผนจะคัดเลือกพนักงานสองคนให้มาทำงานร่วมกับฉันในการสัมภาษณ์ผู้บริหารบริษัทคนอื่นๆ ฉันก็เลยจะถามว่าเธอเต็มใจมาร่วมงานกับฉันไหม?” ฮันน่ากล่าวคำขอและจ้องวิโนน่าอย่างคาดหวังคำตอบ

“อ้อ ได้เลย! ฉันจะตอบรับโอกาสทองครั้งนี้” วิโนน่าตอบตกลงภายในเสี้ยววินาทีโดยไม่ลังเล