ความรักสีคราม นิยาย บท 113

ตัวเลขของฉันมีอะไรผิดหรือเปล่านี่ แต่ในไตรมาสนี้บริษัทของเราทำได้อย่างยอดเยี่ยมนะ”

ขณะที่ผู้อำนวยการยังคงแถลงรายละเอียดข้อมูลทางการเงินต่อไป เขาก็อดไม่ได้ที่จะปาดเหงื่อออกจากใบหน้า "คุณนอร์ตัน มีปัญหากับรายงานหรือเปล่าครับ”

เขาไม่ได้คำตอบ

ฟินนิคพยักหน้าไปอย่างงั้นและไม่สนใจรายงานของเขาด้วยซ้ำ ความสนใจของเขาอยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์ตลอดเวลา

หรือพูดให้ตรงกว่านั้นคือ เขากำลังจ้องข้อความของวิเวียนบนโทรศัพท์ของเขา: สวัสดีค่ะ ฉันจะอยู่กับแม่ที่บ้านเพราะว่าเธอเพิ่งออกจากโรงพยาบาล

ข้อความเป็นทางการมากจนทำให้เขาเดือดดาลอยู่ในใจ

บ้านของเธอเหรอ

เธอกำลังพยายามจะขีดเส้นกั้นระหว่างเราหรือเปล่า

ผู้หญิงคนนี้สามารถยั่วโมโหฉันได้จริงๆ

การที่ฟินนิคนิ่งเงียบทำให้ทุกคนในห้องประชุมกังวลใจ แม้แต่ผู้บริหารระดับสูงที่มีประสบการณ์มากที่สุดก็เริ่มตัวสั่นเพราะกลัวว่าฟินนิคจะไม่พอใจกับผลลัพธ์ที่รายงานไป

แต่ละนาทีผ่านไป ทุกคนต่างก็เหงื่อแตกพลั่กกันไปหมด จู่ๆ ฟินนิคก็เงยหน้าขึ้น

ในขณะที่ผู้บริหารของบริษัทคิดว่าฟินนิคกำลังจะแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับผลการดำเนินงานของบริษัท เขากลับพูดว่า "วันนี้พอแค่นี้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันต่อ”

ฟินนิคไม่ได้สังเกตว่าทุกคนตกใจแค่ไหน เขานั่งอยู่บนวีลแชร์และออกจากห้องประชุมไป

โนอาห์ที่ตกตะลึงเหมือนกัน เร่งฝีเท้าวิ่งตามฟินนิคไป

“ทุกอย่างเรียบร้อยไหมครับ คุณนอร์ตัน” ในที่สุดโนอาห์ก็ตามเขาทัน “เกิดแผ่นดินไหวขึ้นที่ประเทศเจและส่งผลกระทบต่อโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ของเราหรือเปล่า หรือว่าจะเป็นพายุทอร์นาโดที่ถล่มโรงไฟฟ้าของเราที่ประเทศเอ”

โนอาห์เชื่อว่าต้องมีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น ไม่อย่างนั้นฟินนิคคงไม่เลิกประชุมปัจจุบันทันด่วนเช่นนี้

ฟินนิคหยุดวีลแชร์ เอียงหัวจ้องโนอาห์อย่างเย็นชา “ไปหาว่าวิเวียนพักอยู่ที่ไหน ฉันหมายถึงที่ที่แม่ของเธออยู่”

"แม่ของคุณวิลเลี่ยมเหรอครับ” โนอาห์สับสนอยู่ครู่หนึ่ง

เธอยกมือขึ้นเพื่อป้องตาของเธอจากแสง ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอเห็นรถเบนท์ลีย์สีดำแล่นเข้ามาใกล้เธอ

วิเวียนชะงัก

นี่มัน...

บ้านที่วิเวียนเช่านั้นตั้งอยู่ในย่านธรรมดาในเมืองซันไชน์ ดังนั้น จึงเป็นเรื่องผิดปกติอย่างมากที่จะเห็นรถเบนท์ลีย์ที่นี่

แต่ก่อนที่เธอจะทันได้มีปฎิริยาตอบโต้ จู่ๆประตูรถก็เปิดออกโดยอัตโนมัติ และวีลแชร์ที่คุ้นตาปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอ

วิเวียนแทบไม่เชื่อสายตาเมื่อเห็นฟินนิคมาหาเธอในสภาพนั่งวีลแชร์ เธอพูดตะกุกตะกัก “นี่มันอะไรเนี่ย... คุณมาทำอะไรที่นี่คะ”

ฟินนิคชำเลืองมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า วิเวียนสวมชุดนอนด้านในและคลุมทับด้วยเสื้อแจ็คเก็ต เธอสวมรองเท้าแตะและมัดผมเป็นแบบหลวมๆ ให้มีไรผมหลุดรุ่ยน้อยๆ แม้ว่าเธออาจจะดูกระเซอะกระเซิงไปบ้าง ฟินนิคคิดว่าเธอยังดูน่ารักน่าเอ็นดู

แต่ทันทีที่เขานึกถึงข้อความของเธอ เขาก็ทำหน้าจริงจังและถามว่า “ทำไมคุณถึงกลับมา”

วิเวียนไม่ได้หวังให้ฟินนิคถ่อมาจนถึงที่นี่เพื่อถามคำถามนี้กับเธอ เธอตัดสินใจบอกความจริงเขาไปแค่ครึ่งเดียว “วันนี้แม่ฉันออกจากโรงพยาบาล ฉันเลยกลับมาดูแลแม่”