ความรักสีคราม นิยาย บท 1133

ขณะนั้น ชายวัยกลางคนผู้เคร่งขรึมเดินเข้ามาในห้องพิเศษ เขาสวมแว่นตากรอบทอง ผมสีน้ำตาลดำทำให้เขาดูขะมักเขม้นเป็นพิเศษ ชายคนนั้นคือวอลเตอร์

ฟาเบียนทักทายด้วยรอยยิ้มเมื่อเห็นเขา “หมอวอร์เรน มาแล้วหรอครับ”

ขณะเดียวกัน สายตาของลีน่าก็ฉายแววเกลียดชังออกมาแวบหนึ่ง

งั้นแกก็คือตาแก่โง่ที่ทำลายแผนของฉันสินะ แกควรจะอยู่ที่เมืองหลวงและไม่ควรมาแส่เรื่องของฉัน

ลีน่าเกลียดที่เขาเปิดโปงวิสัญญีแพทย์ ถ้าไม่ใช่เพราะปัญหาที่อาจเกิดขึ้นตามมา เธอคงแก้แค้นเขาไปแล้ว

“ทุกอย่างเรียบร้อยดีใช่ไหมครับ?” วอลเตอร์ถามอย่างยิ้มแย้ม

“ตอนนี้ยังไม่มีอะไรค่ะ แต่ฉันกลัวเรื่องของผลข้างเคียงต่างๆ คุณหมอลองตรวจดูสักหน่อยไหมคะ?” กิลเลียนพูดแทรกก่อนที่ฟาเบียนจะทันได้พูดอะไร

กิลเลียนเป็นห่วงฮันน่ามาก แม้ฮันน่าจะรู้ว่าเธอไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่ทั้งคู่ก็ใช้เวลาร่วมกันมานาน

“ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ดูจากอาการเธอแล้ว ผมว่าน่าจะหายดีภายในหนึ่งสัปดาห์ คงไม่มีผลข้างเคียงอะไร” วอลเตอร์ตอบขณะมองฮันน่า

“อ้อ ถ้างั้นก็ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ” พูดจบ เธอก็เหลือบไปมองเฮนดริกที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอ

เฮนดริกพลันได้สติพร้อมกับยิ้มกว้าง “ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะครับคุณหมอ นี่เป็นของขวัญเล็กๆ น้อยๆ แทนคำขอบคุณของพวกเรา หวังว่าคุณจะรับไปครับ”

ฮันน่าใจหายเมื่อได้ยินความลับของตัวเองถูกเปิดเผย ข่าวจะต้องแพร่ไปอย่างรวดเร็วจากคนมากมายที่อยู่ในห้องแน่ๆ เธอเดาว่าคงไม่มีเวลาไปทำอย่างอื่นอีกเพราะมัวแต่ยุ่งอยู่กับการรับมือบรรดาผู้หญิงที่อยากจะแต่งงานกับฟาเบียน

“ไร้สาระน่าแม่ เขาไม่ใช่แฟนหนูสักหน่อย เขาจะมาชอบหนูได้ยังไง?” ฮันน่ายังคงอ่อนแรงแต่ก็พยายามคัดค้านเต็มที่ เธอไม่ได้อยากจะมีชื่อเสียงและยังอยากให้ความสัมพันธ์ของเธอเป็นความลับอยู่

คิ้วที่ขมวดอยู่ของลีน่าคลายลงเมื่อได้ยินสิ่งที่ฮันน่าพูด อย่างที่ฉันบอก ไม่มีทางที่ฟาเบียนจะมาสนใจผู้หญิงต่ำต้อยอย่างเธอหรอก ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นแค่ฝั่งเธออยู่ฝ่ายเดียวนะ แม่เธอวางแผนได้ดีนี่ แต่คิดจริงๆ หรอว่าจะดีพอให้เธอได้ใช้ชีวิตคู่กับฟาเบียนน่ะ? หยุดฝันได้แล้ว

กิลเลียนสับสนขึ้นมาทันที เมื่อวานเขาเพิ่งยอมรับว่าเป็นแฟนลูกไม่ใช่หรอ? วันนี้ทั้งสองคนเลิกกันแล้วหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ทำไมเขาถึงเป็นห่วงลูกมากขนาดนี้? ไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย

“เมื่อวานนี้ ลูกไม่ได้…”