ความรักสีคราม นิยาย บท 115

ราเชลขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเสียงในห้องนั่งเล่น "ใครอยู่ตรงนั้นน่ะ"

วิเวียนตอบเสียงเจื่อนๆ “ฟินนิคค่ะ”

"สามีของลูกเหรอ" ท่าทีของราเชลเปลี่ยนไป “เขามาตามหาลูกที่นี่ใช่ไหม แล้วตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่ข้างนอก”

วิเวียนไม่รู้จะตอบแม่ว่ายังไง “เขากำลังทำความสะอาดบ้านให้หนูอยู่ค่ะ”

ราเชลตกตะลึง

ดวงตาของเธอเป็นประกายอยู่ครู่หนึ่งแล้วกระซิบว่า “แม่ไม่ได้อยากจะจู้จี้จุกจิกอีกต่อไปแล้ว แต่ลูกแน่ใจนะว่าลูกรู้ตัวว่ากำลังทำอะไรอยู่”

แน่นอน วิเวียนรู้ดีว่าราเชลกำลังพูดถึงอะไร เธอเขยิบเข้าไปใกล้ๆและจับมือแม่ไว้ “ไม่ต้องกังวลค่ะแม่ หนูรู้ว่าหนูกำลังทำอะไรอยู่”

เธอไม่ได้พูดไปอย่างนั้นเพื่อเอาใจราเชล เธอพูดเพื่อเตือนตัวเอง

ฉันไม่สามารถตกหลุมรักเขาได้ ฉันจะไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้น

ราเชลมองเข้าไปในดวงตาของเธอและพูดอย่างจริงใจว่า “แม่เชื่อลูก”

วิเวียนยิ้มตอบเธอและออกจากห้องไป

เธอสังเกตเห็นว่าฟินนิคทำความสะอาดบ้านเสร็จแล้ว เขายืนอยู่ที่นั่นพร้อมผ้าเปียกในมือและยิ้มอย่างภาคภูมิใจในตัวเอง "คุณคิดว่ายังไง ไม่เลวใช่มั้ยล่ะ”

วิเวียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบาๆ กับความมั่นใจของเขา

ใครจะไปคาดคิดว่าคุณฟินนิค นอร์ตันจะภาคภูมิใจกับความสำเร็จเล็กๆ น้อยๆ ของเขาที่ทำที่นี่ เขาเป็นคนเดียวกันกับคนที่ไม่ยอมแม้แต่จะจัดงานฉลองหลังการปิดการซื้อขายทางธุรกิจของปี

“คุณทำได้ดีมาก” เธอชม “ขอบคุณค่ะ”

ขณะที่พวกเขากำลังสนทนากันอยู่ โนอาห์ก็มาถึง วิเวียนเปิดประตูให้เขาเข้ามา

โนอาห์ใจหายวาบเมื่อเห็นฟินนิคถือผ้าเปียกอยู่ในมือ แทนที่จะตั้งข้อสังเกตที่อาจทำให้ฟินนิคขุ่นเคือง เขาตัดสินใจไม่พูดถึงและวางอาหารไว้บนโต๊ะ

หลังจากช่วยจัดการดูแลให้ราเชลกินอาหารเย็นจนเสร็จ วิเวียนเองต้องหาอะไรง่ายๆกินเหมือนเพื่อหยุดอาการแสบท้อง ตอนนี้มันปาเข้าไปห้าทุ่มแล้ว

วิเวียนมองดูฟินนิคและโนอาห์หลังจากที่เธอทำความสะอาดโต๊ะเสร็จ “ขอบคุณมากสำหรับวันนี้ ตอนนี้ดึกมากแล้ว ขับรถกลับดีๆ นะคะ”

“ด้วยความยินดีครับ” โนอาห์ยิ้มตอบและพร้อมจะกลับไป

อยู่ที่นี่เหรอ

วิเวียนหน้าแดงขึ้นทันที

ย้อนกลับไปในคฤหาสน์ เตียงที่เธอที่ใช้นอนร่วมกับฟินนิคมีขนาดใหญ่กว่ามาก อย่างไรก็ตาม เตียงในห้องของเธอที่นี่มีขนาดเล็กมาก ถ้าเรานอนต้องนอนบนเตียงเล็กนั้นแล้วละก็...

เธอไม่กล้าคิดไปไกลกว่านั้น

ถ้าเขาจะมาค้างคืนที่นี่ ทำไมฉันถึงต้องออกจากคฤหาสน์มาตั้งแต่แรกด้วย

“แต่บ้านของฉันเก่าซอมซ่อมาก ฉันกลัวว่าคุณจะหลับไม่สบาย” วิเวียนยังคงหาข้ออ้างเพื่อไม่ให้เขาอยู่

"ผมสบายอยู่แล้ว" ฟินนิคย่นหน้าผาก “เรื่องนั้นไม่ใช่ปัญหาสำหรับผม”

ถึงตอนนี้วิเวียนหมดปัญญาแล้ว เธอจ้องเขาเล็กน้อยและในที่สุดก็ยอมแพ้ “เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้น ฉันจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้”

ฟินนิคยิ้มแก้มปริแทนคำตอบ “โอเค”

วิเวียนขอตัวไปเข้าห้องน้ำ ขณะที่เธอกำลังจะเปิดฝักบัว จู่ๆ เธอก็นึกถึงปัญหาอื่นขึ้นมา

บ้านของเธอมีเพียงฝักบัวธรรมดาแต่ไม่มีอ่างอาบน้ำ สิ่งนี้กลายเป็นปัญหาสำหรับเธอเพราะมือขวาของเธอได้รับบาดเจ็บ การใช้ฝักบัวจะทำให้แผลที่บาดแผลของเธอเปียกน้ำ