ความรักสีคราม นิยาย บท 1238

เมื่อเห็นสีแดงบนแก้มของฮันน่า ฟาเบียนส่ายหัวและแนะนำแม่ของเขาให้รู้จักกับคนตระกูลยัง "นี่คือแม่ของผม"

แน่สิ เฮนดริกคิด แต่ทำไมแม่ของเขามาที่นี่คนเดียว? แล้วพ่อของเขาล่ะ? เขาหยุดสงสัยหลังจากนั้นไม่นาน เขาต้องยุ่งอยู่กับการบริหารอาณาจักรธุรกิจของเขา เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นไม่ว่างเหมือนฉัน

พวกเขาเริ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน เฮเธอร์ตื่นเต้นมากที่เธอพูดถึงวัยเด็กของฟาเบียน ฮันน่าอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคักหลังจากได้ยินเกี่ยวกับวัยเด็กของฟาเบียน เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นเด็กซุกซนขนาดนี้

เจสันเงี่ยหูฟังเพื่อไม่ให้พลาดอะไร ฟาเบียนเป็นคนที่ประสบความสำเร็จอยู่แล้วเมื่อเจสันเริ่มทำงานให้กับเขา ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะได้ยินเรื่องราวในวัยเด็กของเขา

ในตอนแรก เฮนดริกและภรรยาระมัดระวังตัวเล็กน้อยเนื่องจากภูมิหลังอันมีอิทธิพลของเฮเธอร์ พวกเขากลัวว่าจะพูดอะไรผิดไปซึ่งอาจทำให้ลูกสาวของพวกเขาอับอายได้ ขณะที่การสนทนาดำเนินไปอย่างราบรื่น ไม่นานนักพวกเขาก็ตระหนักได้ว่าลูกเขยของพวกเขาเป็นคนติดดิน ในไม่ช้าพวกเขาก็ลดการป้องกันลงและพูดคุยกับเธออย่างเต็มที่

มื้อเที่ยงผ่านไปค่อนข้างเร็ว ขณะที่พ่อแม่มีช่วงเวลาที่ดีๆ ฟาเบียนและฮันน่าก็รู้สึกมีความสุขเช่นกัน

ระหว่างมื้อกลางวัน เฮเธอร์ไม่เคยเอ่ยถึงงานแต่งงานของพวกเขาเลย น่าแปลกที่ร่องรอยของความผิดหวังพุ่งเข้ามาในหัวใจของฮันน่า

เมื่อเฮเธอร์หลีกเลี่ยงหัวข้อนี้ เฮนดริกก็ไม่ได้ทีทพูดถึงเรื่องนี้ คงเป็นเรื่องน่าอายเกินไปที่จะพูดถึงงานแต่งงานในฐานะตัวแทนของเจ้าสาว เนื่องจากแม่ของเจ้าบ่าวไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย นอกจากนี้ยังมีคำถามเกี่ยวกับของขวัญแต่งงาน ถ้าเขาพูดถึงเรื่องนี้ ผู้คนอาจคิดว่าพวกเขาต้องการเงินของฟาเบียน

ฟาเบียนจขอให้เจสันพาเด็กๆ กลับบ้านในขณะที่เขาพาฮันน่าและเฮเธอร์กลับไปที่ที่พักนอร์ตัน

เมื่อมาถึง ฮันน่าสูดลมหายใจเข้าอย่างแรงเมื่อเห็นว่าบ้านนอร์ตันยิ่งใหญ่เพียงใด เมื่อเธอนึกได้ว่าฟีนิกซ์กรุ๊ปเป็นหนึ่งในบริษัทชั้นนำของประเทศเธอก็ผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด ฟาเบียนเป็นประธานของฟีนิกซ์กรุ๊ปไม่น่าแปลกใจที่พวกนอร์ตันอาศัยอยู่ในที่ๆ ใหญ่ขนาดนี้

พวกเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่นและตรงไปที่โซฟา ก่อนที่พวกเขาจะได้นั่งลง เฮเธอร์ก็โพล่งออกมาว่า “ฟาเบียน ฮันน่า พวกลูกจะจัดพิธีแต่งงานเมื่อไหร่”

คิ้วของเธอขมวดมุ่น ฟาเบียนจึงยิ้มและพูดขึ้นช้าๆ “เป็นอะไรไป? เขินเหรอ คุณเขินเหรอ?"

ฮันน่าพูดไม่ออก เธอรู้สึกหงุดหงิดเมื่อเห็นว่าเขาทำตัวกะล่อน เป็นบ้าอะไรเนี่ย? แค่พูดว่าคุณไม่ต้องการแต่งงานกับฉัน ยังไงฉันก็จะไม่บังคับให้คุณจัดงานแต่ง

เธอกำลังอยู่ในห้วงความคิดเมื่อฟาเบียนประกาศขึ้นมาว่า “แม่ครับ งานแต่งงานจะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้”

ลมหายใจฮันหน้าถี่กระชั้นเมื่อได้ยินคำประกาศของเขา เธอกัดลิ้นด้วยความประหลาดใจ ความเจ็บปวดทำให้เธอร้องออกมาเสียงดัง นี่ไม่ใช่ความฝัน

พรุ่งนี้? งานแต่งงานของเราจะจัดขึ้นในวันพรุ่งนี้? ฮันน่าไม่อยากจะเชื่อเพราะมันไม่สมจริงเกินไป เธออดไม่ได้ที่จะถามตัวเองว่า เขาตัดสินใจแต่งงานกับฉันจริงๆ เหรอ?