ความรักสีคราม นิยาย บท 125

วิเวียนยิ้มแล้วหยุดพูด

อาการช็อคตั้งแต่แรกเริ่มมลายหายไปขณะที่เธอค่อยๆ ทำความเข้าใจกับเรื่องที่เจนนี่และฟาเบียนเพิ่งบอกเธอ

ในที่สุดเธอก็ได้รู้ถึงตัวตนของหญิงสาวที่เธออิจฉาซึ่งไม่ใช่ใครอื่นนอกจากรักแรกของฟินนิค

ไม่ใช่แค่นั้นแต่หญิงสาวคนนั้นยังตายไปแล้ว ไม่ว่าความจริงจะเป็นอย่างไรเธอก็สละชีวิตของเธอเพื่อฟินนิค นั่นคือความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้

สุดท้ายวิเวียนก็เข้าใจสาเหตุที่ฟินนิคมีสีหน้าเศร้าสลดทุกครั้งที่เขามองดูสร้อยคอคริสตัลเส้นนั้น

ครั้งหนึ่งเขารักหญิงสาวคนนั้นอย่างสุดหัวใจ เธอถูกเผาจนตายเพราะเขาและเสียชีวิตในวัยที่เธอสวยงามที่สุดและตอนที่เขารักเธอที่สุด ภายใต้สถานการณ์แบบนั้นจะมีสักกี่คนจะตัดเธอออกจากอดีตได้จริงๆ

ความรู้สึกที่ฟินนิคกำลังเผชิญอยุ่ในหัวใจของเขาเป็นสิ่งที่เหนือจินตนาการสำหรับวิเวียน

อาการบาดเจ็บรุนแรงอันแสนทรมานที่ขาของเขาจากเหตุการณ์ลักพาตัวไม่เท่าไหร่เลยเมื่อเทียบกับการเสียความรักในชีวิตของเขาซึ่งทิ้งรอยแผลอย่างแท้จริงให้กับเขา

ส่วนเรื่องที่ฟาเบียนและคนอื่นๆ พูดเกี่ยวกับการที่ฟินนิคทิ้งอีฟเวลินเพื่อเอาตัวรอดนั้น-วิเวียนไม่เชื่อแม้แต่คำเดียว

ต่อให้เรื่องนั้นเกิดขึ้นจริง วิเวียนก็เชื่อว่าฟินนิคต้องมีเหตุผลของเขาที่ทำอย่างนั้น

นั่นอาจจะฟังดูเหมือนการศรัทธาใครสักคนอย่างหน้ามืดตามัว แต่หญิงสาวก็เลือกที่จะเชื่อฟินนิคตลอดไป

เพราะฟินนิคได้ทำแบบเดียวกันเพื่อเธอในเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอเมื่อสองปีก่อน

ศรัทธาและความเข้าใจคือพื้นฐานสำคัญสองสิ่งสำหรับการแต่งงานของทุกคน

ยิ่งไปกว่านั้นฟินนิคยังทุกข์ทนมาเกินพอแล้วจากอุบัติเหตุเมื่อสิบปีก่อน วิเวียนจะทนซ้ำเติมความเจ็บปวดของเขาโดยการกล่าวหาว่าเขาไร้หัวใจได้อย่างไร

เมื่อวิเวียนกับเจนนี่หยุดพูดคุยกัน เพื่อนร่วมงานส่วนใหญ่ของพวกเธอจากบริษัทนิตยสารก็กลับจากมื้อเที่ยงกันแล้ว

สองสาวไม่กล้าคุยเรื่องนี้ต่อและกลับไปที่โต๊ะทำงานของตัวเองแล้วทำภารกิจกันต่อไป

โนอาห์รีบวางของสิ่งนั้นลงบนโต๊ะและอธิบายว่า “โรงแรมเซนจูรี่เป็นโรงแรมห้าดาว ดังนั้นทุกอย่างที่แขกทิ้งไว้แม้แต่เหรียญๆ เดียวทางโรงแรมก็จะเก็บไว้อย่างดี จากนั้นพวกเขาจะพยายามติดต่อแขกพวกนั้นให้มารับของ แต่พวกเขาหาทางติดต่อกับเจ้าของสิ่งนี้ไม่ได้ก็เลยเก็บไว้ในห้องเก็บของๆ โรงแรมมาตลอดสองปีแล้วครับ”

บนโต๊ะทำงานของฟินนิคมีผ้าเช็ดหน้าผืนหนึ่งวางอยู่

มันทำมาจากผ้าไหมชั้นเลิศสีเขียว เป็นผ้าเช็ดหน้าของผู้ชายที่ได้รับการออกแบบมาเป็นอย่างดี มองแวบเดียวใครๆ ก็บอกได้ว่ามันเป็นผลงานที่ประณีต ไม่ได้พิมพ์ข้อความอะไรนอกจากตัวอักษร “เจ” ที่มุมหนึ่งของผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น

ฟินนิคหน้าเปลี่ยนสีทันทีที่เห็นผ้าเช็ดหน้า จากนั้นเขาหยิบขึ้นมาและพิจารณาดูอย่างละเอียดก่อนที่จู่ๆ จะเงยหน้ามองโนอาห์ เขาถามด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “แน่ใจเหรอว่าผ้าเช็ดหน้านี่เจอในห้องของโรงแรม”

โนอาห์หยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาปาดเหงื่อเม็ดเป้งๆ ที่ผุดขึ้นบนหน้าผากของเขา “ครับคุณนอร์ตัน ผมถึงเอามาให้ท่านดู” ผู้ช่วยตอบ

ฟินนิคขยุ้มผ้าเช็ดหน้าไว้ในกำมืออย่างแรงจนผืนผ้าบอบบางยับยู่ยี่ไปหมด

“ตามซาเวียร์มาที่นี่” ชายหนุ่มสั่งการด้วยเสียงลอดไรฟันที่ขบแน่น