ความรักสีคราม นิยาย บท 126

“เอ่อ...ตอนที่เราพบผ้าเช็ดหน้า เราพยายามติดต่อคุณแจ็คสันแล้วแต่เขากำลังเข้าประชุมงานออกแบบที่ต่างประเทศและปิดโทรศัพท์ไปน่ะครับ เราเลยติดต่อเขาไม่ได้”

“งั้นก็คิดหาทางติดต่อให้ได้” ฟินนิคคำราม “บอกให้เขามาที่นี่ทันทีเมื่อนายติดต่อได้”

“เข้าใจแล้วครับคุณนอร์ตัน” โนอาห์ตอบด้วยใบหน้าซีดขาวเหมือนกระดาษ

ฟินนิคไม่มีสมาธิกับรูปแบบการบริจาคบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขาอีกต่อไป เขาจึงเข็นวีลแชร์ของเขาออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

โนอาห์รีบเดินตามหลังไปขณะที่ได้ยินเจ้านายถามว่า “วิเวียนกลับบ้านหรือยัง”

“มอลลี่เพิ่งโทรมาแจ้งว่าคุณนายนอร์ตันถึงบ้านแล้วครับ”

นั่นแหละสีหน้าเคร่งเครียดของฟินนิคถึงได้อ่อนลง จากนั้นเขาจึงสังเกตว่าเขายังกำผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นไว้แล้วโยนส่งให้โนอาห์ด้วยท่าทีรังเกียจ “เอาไอ้นี่ไปทิ้งซะ บอกโรงงานที่ผลิตผ้าเช็ดหน้านี่ให้ปิดกิจการด้วย ฉันไม่อยากเห็นผ้าเช็ดหน้าแบบนี้ที่ไหนในโลกนี้อีกเลย”

โนอาห์รู้สึกเหมือนตกที่นั่งลำบากขณะถามว่า “แต่คุณแจ็คสันจะว่ายังไง...”

“ทำตามที่ฉันบอก” ฟินนิคตะโกนก่อนที่โนอาห์จะพูดจบ

วิเวียนหลับไปแล้วตอนที่ฟินนิคถึงบ้าน

เมื่อคืนก่อนเธอหลับไม่สนิทขณะที่ต้องนอนร่วมเตียงกับฟินนิค เธอจึงรู้สึกเพลียทั้งวันและเข้านอนทันทีหลังจากรับประทานมื้อเย็นและล้างเนื้อล้างตัวเสร็จ

เมื่อฟินนิคเข้าห้องเขาเห็นวิเวียนนอนคุดคู้อยู่บนเตียง เธอกอดผ้าห่มแน่นและสวมชุดนอนยาวทำจากผ้าไหมที่มีซับในที่มอลลี่ซื้อให้ ไหล่บอบบางและแผ่นหลังที่มองเห็นกระดูกของเธอเผยออกมาจนหมด

ฟินนิคอดไม่ได้ที่จะทำหน้านิ่วเมื่อเห็นภาพนั้น

วิเวียนติดนิสัยนอนกอดผ้าห่มแทนที่จะใช้คลุมตัวตามปกติ บ่อยครั้งที่ชายหนุ่มต้องตื่นกลางดึกและห่มผ้าให้เธอเพราะกลัวว่าเธอจะเป็นหวัด

ทำไมมอลลี่ถึงซื้อชุดนอนบางเบาขนาดนี้ให้เธอ ไม่รู้หรือไงว่าแบบนั้นจะเป็นหวัดได้ง่ายๆ

หลังจากฟินนิคปิดประตู เขายืนขึ้นจากรถวีลแชร์และเดินไปที่ข้างเตียงของวิเวียนทำท่าจะห่มผ้าให้เธอ แต่ทันทีที่เขายืนอยู่ข้างเตียง หญิงสาวก็พลิกตัวแล้วผ้าห่มก็หลุดจากร่างเธอจนหมด

วิเวียนอึ้งไปชั่วอึดใจก่อนจะรู้ตัวว่าสวมชุดนอนใหม่อยู่และสีแดงระเรื่อแห่งความเขินอายก็ปรากฏบนแก้มของเธอ “ฉันออกไปแค่วันเดียวไม่นึกเลยว่ามอลลี่จะทิ้งชุดนอนเก่าของฉันไปหมดแล้วตอนกลับมาบ้าน นี่เป็นชุดเดียวที่เหลืออยู่”

จู่ๆ วิเวียนก็รู้สึกเสียใจที่กลับบ้านเมื่อวันก่อนหน้า ไม่เพียงแต่จะไม่มีประโยชน์อะไรกับเธอเลยแถมเธอยังเปิดโอกาสให้มอลลี่ทำแบบนี้อีก

อันที่จริงเธอต่อกรกับพวกคนที่ทำงานให้คนรวยและมีอำนาจมานานแบบนั้นไม่ไหวอยู่แล้ว

“อ๋อแล้วแผลคุณเป็นไงบ้าง” จู่ๆ ฟินนิคก็จำบางอย่างขึ้นมาได้และคว้าข้อมือของวิเวียนดึงออกจากใต้ผ้าห่ม เขาเห็นผ้าก๊อซปิดแผลของเธอเลื่อนออกจากที่ “ไม่ได้เปลี่ยนผ้าพันแผลอีกแล้วสิ วิเวียน วิลเลียม เลิกทำให้คนอื่นเป็นห่วงได้ไหม” ชายหนุ่มหน้านิ่วคิ้วขมวด

หลังจากถูกฟินนิคดุ วิเวียนผงะไปเล็กน้อยเพราะรู้สึกกลัวนิดๆ “จะเปลี่ยนเดี๋ยวนี้แหละค่ะ” เธอตอบ

พอวิเวียนทำท่าจะลุกจากเตียง ฟินนิคกดตัวเธอลง “เดี๋ยวผมทำให้ ใช้มือซ้ายข้างเดียวทำไม่สะดวกหรอก”

ชายหนุ่มออกไปแล้วกลับมาอย่างไวพร้อมกับก้านสำลีและยา จากนั้นก็เปลี่ยนผ้าพันแปลให้วิเวียน

วิเวียนนับไม่ถูกแล้วว่าฟินนิคช่วยเปลี่ยนผ้าพันแผลให้เธอกี่ครั้งกี่หน ตั้งแต่วันที่เธอได้รับบาดเจ็บ แต่เมื่อไรก็ตามที่เขาทำให้แก้มของเธอก็ไม่เคยหายร้อนผ่าวขณะที่เธอรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ของเขารดแขนข้างนั้นของเธอ