ความรักสีคราม นิยาย บท 1275

“เจสัน นายกับเฮเลนอย่าเข้ามายุ่งจะดีกว่าเพราะการเดิมพันครั้งนี้เป็นเรื่องระหว่างฉันกับฮันน่า” ฟาเบียนแนะ

เฮเลนบ่นอุบอย่างไม่เต็มใจ “ก็ได้”

ตอนนั้นเอง ความคิดหนึ่งก็แวบขึ้นมาในแววตาของเจสัน “อยากเดิมพันกับผมไหม?”

เฮเลนเงยหน้าขึ้นทันทีเมื่อได้ยินข้อเสนอ เธอโน้มตัวเข้าไปใกล้เจสันอย่างระมัดระวังพลางถาม “ตกลง ว่าแต่เราจะเดิมพันเรื่องอะไรล่ะ? คุณตั้งใจจะเล่นเกมทายของเหมือนกันหรอ?”

“หึ ผมไม่เก่งทายของเหมือนฟาเบียนหรอก มาพนันว่าใครจะชนะกันดีกว่า ฟาเบียนหรือว่าฮันน่า คุณว่าไง?” เจสันเสนอ

สายตาแพรวพราวของเขาจับจ้องไปที่เฮเลนที่ตอบกลับมาว่า “น่าสน”

ตอนนั้นเอง ฟาเบียนกดเบอร์ในโทรศัพท์ก่อนจะสั่งเบาๆ “บอกให้พิธีกรพักกิจกรรมไว้ก่อน ส่วนคุณมาที่โต๊ะสิบห้าหน่อย ผมมีเรื่องจะคุยด้วย”

พิธีกรโบกมือเรียกความสนใจจากผู้ชม ขณะที่กำลังจะเปิดเผยว่าสินค้าปริศนาคืออะไร ผู้จัดการทั่วไปของบลูเบิร์ดปรากฏตัวขึ้นบนเวทีพลางกระซิบบอก “นายเรียกพบคุณหลังเวที”

“ต้องขอโทษทุกท่านด้วยนะคะ ขอเวลาเราสักครู่ค่ะ” พิธีกรโค้งตัวอย่างอ่อนน้อมก่อนจะหันหลังลงเวทีไป

“เกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย? เธอลงจากเวทีไปทำไม?”

“ใช่! ถึงจะพยายามกระตุ้นให้เราอยากรู้ แต่ก็ไม่เห็นจำเป็นจะต้องปล่อยให้เราค้างเติ่งอยู่แบบนี้เลย”

“พวกนั้นทำให้เราคาใจสุดๆ ไปเลย”

...

ภายในห้องตกอยู่ในความโกลาหลด้วยเสียงบ่นของผู้ชมจากทั่วทุกมุมห้อง

ในขณะเดียวกัน เจ้าของคลับบลูเบิร์ดก็ยืนโค้งคำนับอยู่หน้าโต๊ะของฟาเบียน “มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับคุณนอร์ตัน?”

หลังจากนั้นไม่นาน พิธีกรก็กลับขึ้นมาบนเวทีอีกครั้ง เธอหน้าแดงก่ำเมื่อต้องเผชิญกับผู้ชมที่กำลังโกรธเคือง “ขอโทษที่ทำให้ทุกท่านต้องรอนะคะ”

บอกตามตรงว่าเธอไม่รู้จะไปต่อยังไงดี โดยปกติแล้ว หากการประมูลถูกขัดจังหวะ เธอก็จะสามารถรับมือได้โดยการใช้ทักษะด้นสดอันปราดเปรื่องกระตุ้นความตื่นตัวของผู้ชมอีกครั้งได้อย่างง่ายดาย ทว่าครั้งนี้…

เจ้านายของเธอแจ้งมาว่าสินค้าปริศนาต้องใช้ขั้นตอนการประมูลแบบพิเศษ โดยจะไม่เปิดเผยสินค้าจนกว่าจะส่งมอบให้กับผู้ที่เสนอราคาสูงสุด เธอทำงานในวงการประมูลมาสักพักแล้ว แต่เพิ่งจะเคยเจอขั้นตอนพิเศษแบบนี้เป็นครั้งแรก

ขณะเดียวกัน เธอก็เปี่ยมไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น มูลค่าตลาดของสินค้าชิ้นนี้สูงมากแต่เขากำลังจะทำการประมูลโดยไม่บอกว่าสินค้าคืออะไรงั้นหรอ? ถ้าไม่มีใครประมูลล่ะ เขาไม่กลัวขาดทุนหรือไง?

เธอไม่รู้เลยว่าฟาเบียนสัญญาไว้ว่าจะซื้อสินค้าในราคาหนึ่งร้อยห้าเปอร์เซนต์ของราคาตลาดถ้าหากราคาประมูลไม่ถึงราคาตลาด

เจ้าของคิดไว้แล้วว่าไม่ว่าใครประมูลเขาก็จะได้กำไรอยู่ดี จึงตัดสินใจขายสินค้าให้กับฟาเบียน

ในขณะนั้น พิธีกรลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะประกาศออกมาอย่างเจื่อนๆ “เนื่องจากสินค้าชิ้นนี้มีลักษณะพิเศษ เราจึงตัดสินใจที่จะประมูลราคาแบบไม่ให้เห็นตัวสินค้าค่ะ”