ความรักสีคราม นิยาย บท 1299

“ผมเดาว่าการคุยกันของเราคงจบแค่นี้ใช่ไหมครับ?”

ฟาเบียนรู้ว่านี่เป็นเพียงเรื่องที่แจซั่นแต่งขึ้นเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจในการช่วยเหลืออีเวตต์

“คุณนอร์ตันครับ ผมทำอะไรไม่ได้เลย…”

แจซั่นกำลังจะอธิบาย ทว่าจู่ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นว่าเป็นสายจากลูกน้องที่เขาไว้ใจที่สุดจึงบอกฟาเบียนว่า “ขอโทษนะครับคุณนอร์ตัน ผมต้องรับสายนี้”

หลังจากฟาเบียนส่งสัญญาณอนุญาต แจซั่นก็รับสายพลางถาม “ฮัลโหล? มีอะไร?”

“เราเจอปัญหาใหญ่แล้วครับท่าน!”

“หมายความว่าไง?” แจซั่นขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดของผู้ใต้บังคับบัญชา

คนที่อยู่ปลายสายตอบกลับอย่างกระหืดกระหอบ “ผู้บังคับบัญชาได้รับสายจากผู้มีอำนาจ จากนั้นก็ส่งกองกำลังเฉพาะกิจไปจับกุมคุณอัลเดอร์กับคุณฮอบส์ ตอนนี้ยังถูกคุมตัวไว้หลังจากสืบสวนไปแล้วรอบหนึ่งครับ”

“แน่ใจนะ?”

รูม่านตาของแจซั่นหดเล็กลงอย่างหวาดหวั่นเพราะมีเพียงสมาชิกของตระกูลชื่อดังไม่มากนักที่สามารถเข้าถึงผู้บังคับบัญชาของเขาได้

“โอเค”

หลังจากจบการสนทนาและวางสายไป แจซั่นมองตาของฟาเบียนด้วยความสงสัยว่านี่เป็นวิธีที่เขาใช้ในการข่มขู่หรือไม่

แม้จะไม่รู้เนื้อหาที่แจซั่นพูดคุยในโทรศัพท์ แต่ฟาเบียนก็ยิ้มตอบเพราะเห็นได้ชัดว่าแจซั่นกำลังหงุดหงิดกับอะไรบางอย่างอยู่

หลังจากเงียบไปไม่กี่นาที แจซั่นก็เริ่มพูดขึ้น “คุณฟาเบียน ผมซาบซึ้งใจมากครับกับสิ่งที่คุณทำเพื่อเตือนสติให้ผมนึกถึงแต่เรื่องของตัวเอง”

แจซั่นใกล้จะสติแตกเพราะเขาไม่มีทางอื่นที่จะช่วยอีเวตต์ได้อีก การที่ฟาเบียนจัดการเจ้าหน้าที่ระดับสูงไปสองคนจะเป็นการปรามเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ ที่อาจจะล้ำเส้นได้

“ผมเห็นใจคุณนะคุณเดนน์ แต่เรื่องอีเวตต์น่ะ…”

แจซั่นรีบยืนยันทันที “ไม่ต้องเป็นห่วงครับคุณนอร์ตัน! ผมจะไม่ทำอะไรโง่ๆ อีก และจะปล่อยให้เธอใช้เวลาสำนึกผิดกับการกระทำของตัวเองในคุกครับ”

เขาพูดได้ครึ่งทางก็หยุดไปเพราะรู้สึกอายเกินกว่าที่จะเอ่ยคำขอของตัวเอง

เฮ้อ…ช่างมันเถอะ ฉันควรถือว่าตัวเองโชคดีด้วยซ้ำที่เขาตัดสินใจไม่เอาเรื่อง แล้วแบบนี้จะมีสิทธิ์อะไรไปขอให้เขาช่วย?

ฟาเบียนเห็นว่าแจซั่นดูหดหู่ใจเพราะสีหน้าของเขาบ่งบอกอารมณ์อย่างชัดเจน

ฟาเบียนไม่มีเจตนาจะเล่นงานชายที่หดหู่ใจคนนี้ เพราะถือว่าเขายังไม่ทันได้ช่วยอีเวตต์ออกมาสำเร็จตามแผนที่วางไว้

“คุณเดนน์ ผมขอเตือนด้วยความหวังดีว่าคุณควรควบคุมตัวเองให้ได้ จะสนุกกับผู้หญิงเป็นครั้งคราวก็ไม่เป็นไร แต่คุณต้องยับยั้งชั่งใจบ้าง ไม่งั้นคุณจะต้องแบกรับผลที่ตามมาจากการกระทำของคุณเอง”