ความรักสีคราม นิยาย บท 1298

“ข...ขอเวลาคิดเดี๋ยว...”

เฮเลนเริ่มพยายามคิดถึงสิ่งที่พวกเธอจะทำได้เพื่อพลิกสถานการณ์

ขณะเดียวกัน ฟาเบียนก็มาถึงสถานที่นัดพบแจซั่น

หลังจากที่เขามาถึงได้ไม่นาน ชายอีกคนก็เปิดประตูห้องส่วนตัวและเดินเข้ามา

เมื่อฟาเบียนเห็นแจซั่น เขาก็ทักทายด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีครับคุณเดนน์! เกิดอุบัติเหตุระหว่างทางหรือเปล่าครับ? ทำไมถึงนานจัง?”

แจซั่นรู้ดีว่านั่นเป็นคำพูดเหน็บแนม แต่เขาก็เลือกที่จะไม่สนใจเพราะไม่สามารถทำอะไรฟาเบียนได้ ท้ายที่สุดเขาก็ตอบกลับมาด้วยรอยยิ้ม “ขอโทษที่ทำให้รอนะครับคุณนอร์ตัน ผมกำลังยุ่งอยู่น่ะครับ”

หลังจากพูดคุยทักทายกัน แจซั่นก็ถามขึ้น “ผมขอทราบเหตุผลที่คุณเรียกผมมาได้ไหมครับ?”

ฟาเบียนยิ้มเยาะเพราะเขาค่อนข้างแน่ใจว่าแจซั่นรู้ดีถึงเหตุผลที่ถูกเรียกตัวมา แน่ใจนะว่าอยากจะให้เตือนความจำในสิ่งที่คุณทำ?

แม้ว่าจะเหน็บแนมอยู่ในใจแต่เขาก็เก็บซ่อนมันไว้แล้วกล่าวว่า “อย่าทำเหมือนกับว่าคุณกำลังทำตามคำสั่งของผมอยู่สิครับคุณเดนน์ ผมมาที่นี่เพราะแค่อยากให้คุณช่วยให้ความกระจ่างกับนักธุรกิจตัวเล็กๆ คนนี้หน่อย”

“ถ่อมตัวเกินไปแล้วคุณนอร์ตัน ในฐานะเจ้าของบริษัทที่สร้างรายได้มหาศาลให้กับประเทศ ผมจะบอกทุกอย่างที่คุณอยากรู้แน่นอน ข้อมูลแบบไหนที่คุณอยากได้จากผมหรอครับ?”

ในฐานะเจ้าหน้าที่อาวุโส เขาจึงพูดจาตลบตะแลงได้อย่างชำนาญ

“คุณเดนน์เอ่ยปากขนาดนี้ ผมก็ไม่ลังเลแล้วนะครับ”

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ฟาเบียนก็พูดต่อ “ผมว่าคุณคงรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในงานแต่งของผมใช่ไหมครับ?”

แจซั่นตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “ผมว่าคงไม่มีใครไม่รู้เรื่องอุบัติเหตุที่เกือบคร่าชีวิตคุณกับภรรยาหรอกครับคุณนอร์ตัน”

“ว่าแต่ว่า ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาผมได้ยินข่าวลือมาว่าคุณยื่นมือมาช่วยอีเวตต์ จริงหรือเปล่าครับ?”

ฟาเบียนตัดสินใจเผชิญหน้ากับเขาและดูว่าเขาจะเล่นละครต่อไปได้ไหม

แจซั่นเงียบไปครู่หนึ่ง

ไม่นานเขาก็ยิ้มออกมาแล้วพูดว่า “ในเมื่อคุณพูดถึงเรื่องนี้แล้ว ผมขอพูดอย่างตรงไปตรงมาดีกว่า อันที่จริง ผมอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เพราะคำสั่งจากเบื้องบนอีกที คุณคงรู้ว่าเจ้าหน้าที่แต่ละระดับมีอำนาจสั่งการต่างกัน ใช่ไหมครับ? ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้มาก ยิ่งไปกว่านั้น ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นคนบงการที่อยู่เบื้องหลังอุบัติเหตุ ถ้าผมรู้ก่อนก็คงไม่ยอมทำตามคำสั่งเป็นอันขาด!”

ฟาเบียนทึ่งในข้อแก้ตัวของแจซั่นที่ทำให้เขาสามารถโยนความรับผิดชอบให้คนอื่นได้ เขาจึงถามว่า “งั้นก็ยังไม่สายไปที่จะทำให้ถูกต้องใช่ไหมครับ?”

“นี่พูดเล่นใช่ไหมครับ คุณนอร์ตัน ผมได้รับคำสั่งมาแล้วจะปฏิเสธเบื้องบนได้ยังไง?” แจซั่นปฏิเสธฟาเบียนด้วยคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ