ความรักสีคราม นิยาย บท 1308

เมื่อคิดได้ เฮเลนลุกพรวดไปรั้งเจสันไม่ให้ทำอะไรรุนแรงกว่าเดิม

“คุ-คุณกล้าตบฉันได้ยังไง? ตอนนี้คำขอโทษก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว! เดี๋ยวเจอดีแน่!” บริกรสาวสำทับอย่างโกรธเกรี้ยวขณะถลึงตาโปนๆ ใส่เจสันด้วยสีหน้าอาฆาตมาดร้าย

“มีอะไรกันครับ? เกิดอะไรขึ้นที่นี่?”

ความวุ่นวายทำให้บริกรคนอื่นๆ กับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรีบเข้ามา

“มีเรื่องอะไร?” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งถามบริกรสาวที่ถูกตบ

“คุณจอร์แดน เขาตบฉันค่ะ! ดูสิ หน้าฉันบวมไปหมดแล้ว!” หญิงสาวแตะใบหน้าตัวเองขณะตอบอย่างเศร้าสร้อย

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยขมวดคิ้วเมื่อได้ฟัง เขาพูดเบาๆ กับเจสัน “ขออภัยด้วยนะครับคุณ แต่ไม่ว่าเหตุผลคืออะไร ถ้าคุณลงไม้ลงมือทำร้ายใคร คุณก็ต้องกล่าวคำขอโทษครับ”

เขาพูดจาสุภาพเป็นพิเศษเพราะไม่รู้ว่าเจสันเป็นใคร ดูจากท่าทีวางอำนาจอย่างที่เห็น ถ้าอีกฝ่ายเกิดเป็นเจ้าหน้าที่รัฐหรือลูกชายของนักธุรกิจผู้มั่งคั่งล่ะ? ถ้าเราหยาบคายใส่เขาคงซวยแน่!

“ขอโทษหล่อน? ตลกแล้วล่ะ! ตัวผม…เจสัน โกลสไตน์ เคยขอโทษใครตั้งแต่เมื่อไหร่? พูดก็พูดเถอะ พวกคุณตาบอดเหรอ? ไม่เห็นกิริยาสุดทุเรศของหล่อนหรือไง? ถ้าผมเป็นผู้จัดการ ผมไล่หล่อนออกไปเป็นชาติแล้ว ปล่อยให้อยู่ต่อก็มีแต่จะทำกิจการเจ๊ง!”

เจสันเดือดจัดเมื่อได้ยินว่าหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยากให้เขากล่าวขอโทษบริกร ทำไมเราต้องขอโทษในเมื่อไม่ได้ทำอะไรผิด?

“เอ่อ…”

หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเกิดอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อพลันเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น บริกรสาวคนนี้มักดูถูกคนอื่นเสมอ ซึ่งเขาก็รู้เรื่องนี้ดี

“เราจะรับมือกับสถานการณ์ที่คุณกล่าวถึงเมื่อครู่นี้เป็นการภายในครับ แต่คุณต้องกล่าวคำขอโทษที่ตบหน้าเธอ ไม่อย่างนั้น…” หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยขมวดคิ้วขณะที่สายตายังจับจ้องเจสัน

ตัวเราในฐานะหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจะได้รับความเคารพนับถือจากพนักงานในร้านได้อย่างไรถ้าเราไม่เข้าข้างพวกเขา?

แม้เขาจะไม่รู้ว่าแท้ที่จริงฟาเบียนเป็นใคร แต่ก็ได้เห็นเจ้าของภัตตาคารยิ้มประจบประแจงอีกฝ่ายและเรียกเขาว่าคุณนอร์ตันขณะโค้งคำนับให้ จึงแน่ใจว่าฟาเบียนต้องเป็นคนสำคัญคนหนึ่งแน่

“เอาล่ะ มันเกิดอะไรขึ้น? พูดมา!” ฟาเบียนคำรามขณะจ้องหน้าเขาด้วยความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

“เรื่องเป็นอย่างนี้ครับคุณนอร์ตัน บริกรของเราพูดจาไม่เหมาะสมกับคุณสุภาพบุรุษคนนี้เพราะนิสัยของเธอเอง เขาจึงตบหน้าเธอ เมื่อผมรีบเข้ามา ผมก็ขอร้องให้เขากล่าวคำขอโทษ ส่วนทางเราจะจัดการกับบริกรในภายหลัง แต่เขาไม่พอใจ จากนั้นก็อย่างที่คุณเห็นล่ะครับ”

หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยแอบรำพันในใจ ทำไมเราโคตรซวยแบบนี้? สิ่งที่เรากลัวที่สุดเกิดขึ้นจริงๆ แล้ว ต้องปะทะกับคนที่เราสู้ไม่ได้เลยสักนิด!

ฟาเบียนปรายตามองบริกรสาวที่ยืนอยู่ด้านข้าง เขาประกาศด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เธอถูกไล่ออก”

แค่ก แค่ก…

เฮเลนอดไม่ได้ที่จะไอเบาๆ เมื่อได้ยิน ว้าว ฟาเบียนช่างเด็ดขาดจริงๆ!