ความรักสีคราม นิยาย บท 1314

แต่เท่านั้นยังไม่จบ คนปลายสายพูดขึ้นอีกครั้ง “แต่ก็แปลกครับ เธอซื้อตั๋วเครื่องบินไปประเทศเออีกใบจากอีกสนามบิน คือสนามบินเดนวิลล์ เครื่องออกเก้าโมงสี่สิบนาทีเหมือนกัน”

“อะไรนะ?”

ฟาเบียนไม่มีเวลาจะเสีย เขารีบวางสายและโทรหาแจซั่น

“ว่าไง เราคลาดกับอีเวตต์ แทนเนอร์หรือเปล่า?” ฟาเบียนเข้าเรื่องทันทีที่อีกฝ่ายรับสาย

แจซั่นรีบตอบเมื่อรู้ว่าเป็นฟาเบียน “ไม่คลาดครับ ต้องขอบคุณแผนการที่ละเอียดลออและหัวสมองปราดเปรื่องของคุณ ไม่งั้น ผมก็นึกภาพไม่ออกเลยว่า…”

ในที่สุดหัวใจของเขาที่เคยขึ้นมาจุกที่คอหอยก็กลับไปอยู่ในอกดังเดิม แจซั่นจึงคุยกับฟาเบียนได้แบบสบายใจ

“มีการคลาดกับเธอบ้างหรือเปล่าระหว่างที่ไล่ตาม? ได้คลาดสายตาจากเธอบ้างไหม?” ฟาเบียนถามอย่างร้อนใจ ไม่อยู่ในอารมณ์จะคุย

“ครับ เราคลาดกับเธอในช่วงสั้นๆ ตอนอยู่ใกล้สนามกีฬาใจกลางเมือง แต่ไม่นานก็ไล่ตามเธอได้อีก แถมตอนนี้เธอยังไปช้ามากเลย ผมว่าเธอคงถอดใจแล้ว ทั้งหมดนี้ก็เพราะคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ…”

แจซั่นยังพูดไม่จบ ฟาเบียนก็วางสาย

แต่เขาก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จึงรินชาให้ตัวเองถ้วยหนึ่งและเอนหลังพิงเตียงผ้าใบอย่างสบายอารมณ์ ขณะฮัมเพลงเบาๆ ก็บ่นอุบไปด้วย “โธ่เอ๊ย! หมอนั่นก็แค่ฉลาดกว่าเราหน่อยเดียว มันใช่เรื่องที่ต้องทำตัวหยาบคายเหรอ?”

“ไอ้คนงี่เง่า! ยังไม่รู้ตัวอีกว่าอีเวตต์ แทนเนอร์หลุดมือไปแล้ว!”

ฟาเบียนตรวจดูแผนที่ของเมือง สนามกีฬากินพื้นที่บริเวณใจกลางเมืองทั้งหมดของเบย์คีพ การจราจรจึงพลุกพล่านมาก อีเวตต์ แทนเนอร์คงสับเปลี่ยนรถแถวนั้นเพราะเป็นจุดที่เหมาะสมที่สุด

“รับทราบครับ!”

ผู้ช่วยของฟาเบียนรับคำแบบไม่ต้องคิดอีกครั้ง เขาเชื่อว่าฟาเบียนใคร่ครวญดีแล้วถึงผลที่จะตามมา ตัวเขาจึงไม่จำเป็นต้องกังวล

แน่นอนว่าฟาเบียนมีเหตุผลของตัวเองที่มอบหมายภารกิจให้ผู้ช่วยที่เขาไว้วางใจแทนที่จะเป็นแจซั่น ข้อแรกคือแจซั่นไม่ใช่คนที่ไว้วางใจได้ เขาเกรงว่าอีเวตต์จะหนีรอดไปได้อีกครั้ง ข้อสองคือแจซั่นอยู่ค่อนข้างไกลจากพิกัดเป้าหมาย กว่าอีกฝ่ายจะไปถึง อีเวตต์ก็อาจลอยนวลไปแล้ว

ระหว่างนั้น ฟาเบียนทบทวนภารกิจเรื่องสนามบินและการปิดถนนกับผู้ช่วยอีกครั้ง เพราะที่สนามบินมีปัจจัยเสี่ยงหลายอย่าง ถ้าอีเวตต์ไหวตัวทันว่ามีบางอย่างผิดปกติที่สนามบินและหลบหนี ก็คงตามจับตัวเธอได้ยาก ซึ่งจะต่างออกไปอย่างสิ้นเชิงถ้าเธออยู่บนถนน เพราะตราบใดที่เธอยังอยู่บนถนน ก็จะเป็นเป็ดง่อยที่หมดหนทางหนี และเขาแน่ใจว่าเธอจะต้องเลือกถนนเส้นนี้ถ้าเธอกำลังมุ่งหน้าไปสนามบิน

อันที่จริงเขาอยากส่งกำลังคนอีกกลุ่มหนึ่งไปเป็นกองหนุนที่สนามบิน แต่น่าเสียดายที่มีคนไม่พอ นี่จึงเป็นหนทางที่ดีที่สุดที่เขาทำได้ ถึงอย่างไรฟาเบียนก็มั่นใจว่าคนเหล่านั้นจะจับตัวอีเวตต์ได้แน่นอน