ความรักสีคราม นิยาย บท 1320

ลีน่าคิดคำโกหกนั้นขึ้นมาเพื่อดึงอีเวตต์ให้อยู่ในอาณัติ จะได้ดำเนินการตามแผนของเธอ

“ได้ ถ้างั้นฉันจะทำตามที่เธอบอก” อีเวตต์รับคำหลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง ทำให้ลีน่ายินดีมาก

“เราตรวจสอบทุกคนแล้วครับหัวหน้า! ไม่มีวี่แววของคนที่คุณกำลังตามหาเลย!” หัวหน้าทีมตำรวจรายงานต่อแจซั่น

“รับทราบ พวกนายกลับได้” แจซั่นตอบพร้อมกับขมวดคิ้ว

จากนั้นก็เข้าไปนั่งในรถลินคอล์นกับฟาเบียนและเตรียมจะออกจากพื้นที่

“คุณนอร์ตัน คุณคิดว่าเราหลงหูหลงตาอะไรบางอย่างที่นี่ไหม?” แจซั่นถาม

ฟาเบียนกำลังคิดหนักว่าพวกนั้นจะไปซ่อนตัวที่ไหนได้บ้าง ก็พอดีกับที่โทรศัพท์ส่งเสียงเรียกเข้า เขาขมวดคิ้วเมื่อเห็นชื่อผู้โทร แต่ก็รับสาย “ว่าไง?”

“สวัสดีครับคุณนอร์ตัน ผมได้ตรวจสอบเที่ยวบินที่มุ่งหน้าสู่ประเทศเอในวันนี้แล้ว มีผู้โดยสารพิเศษสองคนครับ ชื่อแซลลี่ ยัง กับเวนดี้ วากเนอร์”

ฟาเบียนอึ้งเมื่อได้ยินและถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากวางสาย นี่แปลว่าสองคนนั้นหนีไปแล้ว?

แจซั่นถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเช่นกัน “เกิดอะไรขึ้นหรือคุณนอร์ตัน? พวกเขาหนีไปได้หรือเปล่า?”

แจซั่นได้แต่ส่ายหน้าอย่างจนปัญญาเมื่อเห็นฟาเบียนเค้นหัวสมองขนาดนั้น เขาไม่แยแสสองคนนั่นหรอกในเมื่อได้วิดีโอเทปมาแล้ว จากนี้ก็จะได้หลับเต็มตาเสียทีหลังจากเครียดหนักมาหลายวัน

เดี๋ยวก่อน…วิดีโอเทปนั่น…พวกนั้นจงใจทิ้งไว้เพื่อให้แจซั่นหยุดไล่ล่า! ส่วนพวกเธอไปถึงสนามบินได้อย่างไรนั้น เขาคิดถึงความเป็นไปได้ออกมาได้สองข้อ…ทั้งคู่ขึ้นเครื่องบินส่วนตัวไปที่นั่น หรือไม่ก็ไปกบดานอยู่ที่ไหนสักแห่งโดยไม่ได้ออกจากประเทศ! ด้วยอาณาเขตกว้างใหญ่ของชานน่า เราไม่มีทางเจอตัวพวกหล่อนเร็วๆ นี้แน่! ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้น ฮันน่าก็ยังคงตกอยู่ในอันตราย เพราะอีเวตต์อาจลงมือได้ทุกเมื่อ! เราอยู่เฉยไม่ได้จนกว่าจะได้ขุดลึกถึงก้นบึ้งของเรื่องนี้! บุคคลปริศนาที่ร่วมมือกับอีเวตต์จะต้องเจ้าเล่ห์เจ้ากลสุดๆ…

ฟาเบียนถอนหายใจออกมาอีกเฮือกเมื่อคิดถึงเรื่องนั้น

“เฮ้อ…เสร็จเสียที…จะบ้าตาย เราเหนื่อยมากเลย…” ฮันน่าพึมพำกับตัวเองขณะบิดขี้เกียจอยู่บนเก้าอี้ในออฟฟิศ