ความรักสีคราม นิยาย บท 1342

นาตาชาพยักหน้าโดยไม่พูดอะไรอีก

ฮันน่าคุยกับหญิงสาวผู้มาใหม่อย่างออกรสออกชาติอยู่สักพัก แต่ทว่า นาตาชากลับไม่ได้โต้ตอบอะไรมากนัก จึงทำให้ฮันน่ารู้สึกกระอักกระอ่วนใจ เธอนึกตำหนิเฮเลนที่บอกว่าการทำแบบนี้จะสร้างความประทับใจให้คู่สนทนาและทำให้เธอสามารถหาเพื่อนได้ง่ายขึ้น

แค่ลองทำครั้งแรกก็น่าอายขนาดนี้แล้ว นาตาชาคงคิดว่าฉันบ้าไปแล้วแน่ๆ

ฮึ่ม! เฮเลน ฉันกลายเป็นตัวตลกก็เพราะเธอคนเดียวเลย! ระวังตัวให้ดีเถอะ

ขณะที่นั่งนึกอยู่ในใจ จู่ๆ นาตาชาก็เฉลยว่า “คุณฮันน่าคะ ฉันเพิ่งมาอยู่ที่ชานน่า แม้ว่าฉันจะพูดภาษาชานน่าได้คล่องแต่ก็ยังมีบางคำที่ฉันไม่เข้าใจ”

ฮันน่าพยักหน้าโดยที่ยังไม่ได้ไตร่ตรองสิ่งที่เธอพูด “อ่อ ไม่เป็นไรค่ะ”

จากนั้นเธอก็หันศีรษะไปทางนาตาชาด้วยความประหลาดใจ "เดี๋ยวนะ คุณบอกว่าคุณเพิ่งมาอยู่ชานน่าเหรอคะ?” ว่าแล้วเชียวว่าทำไมเธอถึงมีชื่อนี้

"ใช่ค่ะ มันเป็นเรื่องแปลกเหรอคะ?” นาตาชาเลิกคิ้ว

“ฉันนึกว่าคุณเป็นคนต่างชาติที่เกิดและโตที่นี่ซะอีกค่ะ ใครจะรู้ว่าผู้ช่วยของฉันจะเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน? ฮ่าฮ่าฮ่า ตอนนี้ฉันอวดเรื่องนี้กับฟาเบียนได้แล้ว”

ทันใดนั้น ฮันน่าก็ลืมกองเอกสารที่ยังไม่เสร็จที่รอเธออยู่ เธอจับมือนาตาชาดึงผู้ช่วยเข้ามาใกล้และสนทนาต่อ

เมื่อพวกเธอเริ่มการสนทนาโต้ตอบกัน ฮันน่ารู้สึกประหลาดใจหลังได้ฟังเรื่องราวของนาตาชา เธอไม่เพียงเป็นแชมป์คาราเต้หญิงและเป็นอดีตทหารในเรเมดิก แต่เธอยังเป็นนักเรียนจากมหาวิทยาลัยเรเมดิกอีกด้วย ในประเทศของเธอนั้นเธอเป็นนักกีฬาระดับแนวหน้าเลยทีเดียว

เมื่อรู้ว่าผู้ช่วยของเธอมีหน้ามีตาขนาดไหน ฮันน่าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกละอายใจ คุณแน่ใจหรือว่าคุณมาที่นี่เพื่อเรียนรู้จากฉันและเป็นผู้ช่วยของฉัน นี่เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อเอาซะเลย

หลังจากที่นาตาชาอธิบายให้เธอได้เข้าใจจนแจ่มแจ้ง เธอก็ได้รู้ว่านาตาชาจะอยู่ไม่นานนัก เพราะเจ้านายเธอเป็นคนขอให้เธอบินมาที่นี่เพื่อมารับชาวชานน่า

เจ้านายของเธอยอดเยี่ยมมาก ต้องขอบคุณเขาที่ส่งผู้ช่วยดีๆ แบบนี้มาให้ฉัน

ครู่ต่อมานาตาชาเริ่มอวดกล้ามของเธอให้ฮันน่าดู ฮันน่าสัมผัสมันอย่างตื่นเต้นด้วยสายตาอิจฉา

สมาชิกในทีมที่ทำงานให้กับฮันน่าเข้ามาในขณะนั้นและพูดไม่ออกทันทีที่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขา

เขาเห็นหัวหน้าทีมของเขาแตะขาของผู้หญิงอีกคนด้วยแววตาที่ถูกดึงดูด ผู้หญิงคนนั้นมีรูปร่างโค้งเว้า สวมเสื้อยืดและกางเกงขาสั้นที่ขับเน้นรูปร่างที่ชวนมองของเธอ

อะแฮ่ม! "คุณฮันน่า ผมไม่เห็นอะไรเลยและผมสาบานว่าผมไม่รู้อะไรเลย ทำธุระของคุณต่อไปได้เลยครับ!" เขาพูดตะกุกตะกัก

จากนั้นเขาก็รีบออกไปและปิดประตูตามหลัง

ฮันน่ารีบหดมือกลับอย่างรวดเร็ว เธอรู้สึกว่าแก้มของเธอร้อนขึ้น โอ้! เขาคงคิดว่าฉัน...

ตายล่ะ เขาช่างงี่เง่าเสียจริง ไม่มีสมองเลยเหรอ? ถ้าฉันเป็นเลสเบียน ฉันจะแต่งงานกับฟาเบียนทำไมล่ะ

ฮึ่ม! ยังไงก็เถอะ ทำไมฉันถึงต้องกลัวด้วยล่ะในเมื่อฉันไม่ได้ก่ออาชญากรรมหรือทำอะไรขัดต่อมโนธรรมของตัวเองซะหน่อย ฉันไม่มีความจำเป็นต้องอธิบายเลย