ความรักสีคราม นิยาย บท 1383

แน่นอนว่าสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะก่อนหน้านี้เจสันเป็นคนวางแผนสั่งให้ลูกน้องเข้ามาเปลี่ยนเอกสารในลิ้นชักของลีน่า

คนที่ลีน่าจ้างมาร่วมวางแผนลับครั้งนี้ล้วนทยอยกันหักหลังเธอคนแล้วคนเล่า ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้คนพวกนั้นยังกล้าทำเรื่องเลวทรามเพราะรู้ว่ามีหญิงสาวคอยหนุนหลัง แต่พอสถานการณ์กลับกลายเป็นว่าลีน่าเป็นฝ่ายเสียเปรียบ พวกเขาจึงยอมทรยศเธอเพียงเพื่อเอาตัวรอดจากฟาเบียน คงเป็นเรื่องโง่เขลาที่สุดหากพวกเขาจะยืนกรานคิดเข้าข้างตัวเองว่าสามารถต่อกรกับชายทรงอิทธิพลอย่างฟาเบียนได้

อีเวตต์ครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะตัดสินใจช่วยเหลือลีน่า ในตอนนี้จิตใจลีน่าเริ่มล่องลอยไม่อยู่กับเนื้อกับตัว สายตาของเธอเต็มไปด้วยความขมขื่นสุดแสนจะพรรณนาขณะยืนอยู่ในสถานที่ลับแห่งหนึ่ง

ลีน่ารู้สึกแค้นใจขึ้นมาเมื่อคิดถึงจำนวนเงินมหาศาลที่เธอสูญเสียไปทั้งหมด ก่อนหน้านี้เธอร่างสัญญาโอนทรัพย์สินขึ้นมาเพื่อที่จะขูดรีดทรัพย์สินเงินทองจากวินสัน เธอจึงไม่ลังเลที่จะระบุบ้านวิลล่าเป็นหนึ่งในทรัพย์สินที่จะถ่ายโอนไปด้วย แต่กลับกลายเป็นว่าทุกอย่างพลิกผันกลับตาลปัตรไปหมด ในตอนนี้ เธอไม่ต่างจากคนสิ้นเนื้อประดาตัวคนหนึ่งเพราะทรัพย์สินของเธอทั้งหมดรวมถึงวิลล่าหรูหลังนั้นต่างถูกถ่ายโอนไปเป็นของวินสันเสียแล้ว

อีเวตต์มองลีน่าด้วยสายตาเป็นกังวลและคิดไม่ตก เธออ้าปากพยายามจะพูดอะไรบางอย่างออกไปก่อนจะชะงัก จนในที่สุดเธอก็ตัดสินใจพูดออกมา “ถึงแผนเราจะไม่สำเร็จ… และต่อจากนี้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น แต่ยังไงก็ถือว่าฉันยังเป็นหนี้บุญคุณคุณเรื่องที่คุณช่วยฉันไว้ตอนนั้น”

พูดจบ อีเวตต์หยิบบัตรเครดิตใบหนึ่งออกจากกระเป๋า ก่อนจะยื่นไปตรงหน้าลีน่า “หวังว่าเงินยี่สิบล้านในนี้คงจะเพียงพอที่จะทำให้คุณใช้ชีวิตอย่างสุขสบายต่อจากนี้ ฉันว่าคุณรีบออกไปจากเมืองนี้เถอะค่ะก่อนที่จะโดนจับได้”

ดวงตาลีน่าฉายแววประกายขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินจำนวนตัวเลขที่อีเวตต์เสนอให้ ภายในใจเธอเต็มเปี่ยมไปด้วยความหวังอีกครั้งก่อนที่จะรีบรับบัตรมาจากมือดาราสาว

อีเวตต์ส่ายหัวไปมาอย่างเอือมระอากับปฏิกิริยาของหญิงสาวตรงหน้า เธอจึงยืนขึ้นและรีบออกไปให้พ้นสายตาที่น่าพิศวงคู่นั้นทันที

ดูเหมือนว่าลีน่าไม่ได้สนใจเอาคืนคนที่ทรยศหักหลังเธออีกต่อไป เธอนั่งลงบนโซฟาโยกตัวไปมาอย่างคนกำลังเสียสติขณะพึมพำคนเดียว “ฉันจะทวงทุกอย่างคืนมาด้วยเงินยี่สิบล้านนี่… คอยดูนะฉันจะลักพาตัวยัยฮันน่ามาให้ได้ และจะทำให้แกยอมคืนเงินที่เอามาจากฉันไป เผลอๆ ฉันจะเรียกให้มากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ฟาเบียน!”

ดวงตาหญิงสาวเข้มขึ้นอย่างน่ากลัว บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าตัวเธอเกลียดฮันน่าและฟาเบียนมากเพียงใด

ทันทีที่คิดแผนการได้ดังนั้น เธอจึงลุกขึ้นยืนและออกไปเรียกแท็กซี่เพื่อมุ่งหน้าไปยังตลาดมืดให้เร็วที่สุด

เมื่อมาถึงที่นั่น ลีน่าเดินตรงเข้าไปในร้านหนึ่งและพุ่งเข้าหากลุ่มชายฉกรรจ์ร่างกำยำที่กำลังส่งเสียงโหวกเหวกขณะเล่นไพ่ ก่อนจะถามออกไปด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว “หัวหน้าพวกนายอยู่ไหน?”

“หืม?”

พวกเขาขมวดคิ้วขึ้นขณะมองลีน่าพลางคิดในใจว่าเธอกล้าเข้ามาพัวพันในที่แห่งนี้ได้อย่างไร

“ฉันมีข้อเสนอดีๆ ให้หัวหน้าพวกนาย” ลีน่าบอกความต้องการของตัวเองทันที

เหล่าชายร่างกำยำต่างสบตากันเพื่อปรึกษาอะไรบางอย่างเงียบๆ ไม่นานชายที่ยืนอยู่กลางวงที่ดูเป็นลูกพี่สุดในกลุ่มพยักหน้าเพื่อส่งสัญญาณให้ลูกน้องคนหนึ่งไปตามหัวหน้าออกมา

หัวหน้าเอนตัวไปยังโต๊ะด้านหน้าก่อนที่จะเคาะนิ้วลงอย่างครุ่นคิดบางอย่าง

ไม่นานเขาจึงเอ่ยขึ้น “อืม… แต่ค่าใช้จ่าย…ตัวเลขจะสูงประมาณนี้นะครับ”

ชายวัยกลางคนยกนิ้วขึ้นเพื่อบอกตัวเลขที่เขาตั้ง

ลีน่าที่เห็นดังนั้นก็เข้าใจทันทีว่าเขาต้องการเงินสิบล้าน เธอหายใจออกมาอย่างเอือมระอาพลางโบกมือไปมาอย่างปฏิเสธ ก่อนที่จะยื่นข้อเสนอใหม่ให้คนตรงหน้า “ฉันยอมจ่ายให้นายยี่สิบล้านเลย ถ้านายหาคนที่ฉันบอกไปเมื่อกี้ได้”

เธอไม่สนหรอกว่าต้องจ่ายเงินถึงยี่สิบล้านเพียงเพื่อลักพาตัวผู้หญิงคนหนึ่ง เพราะอย่างไรเธอก็สามารถเอาเงินทุกบาททุกสตางค์และทรัพย์สินทั้งหมดกลับคืนมาได้อยู่ดี หากแผนครั้งนี้สำเร็จการยอมเสียเงินก้อนนี้ก็คุ้มเสียยิ่งกว่าคุ้ม

“โอเคครับตามนั้น ผมชอบจริงๆ ที่คุณเป็นคนเจราจาต่อรองง่าย เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมจะเลือกพวกผู้ชายเก่งๆ เตรียมไว้เพื่อจะส่งไปลักพาตัวเธอคนนั้นด้วยตัวผมเองแล้วกัน แต่ก่อนอื่น ผมอยากได้ค่ามัดจำจากคุณก่อน…”

“ในนี้มีเงินยี่สิบล้าน นายเอาไปเลย แล้วรีบไสหัวไปเลือกพวกนั้นมาได้แล้ว”

ลีน่าโยนบัตรที่อีเวตต์ให้เธอลงบนโต๊ะ ก่อนที่จะปัดไปทางชายที่นั่งตรงกันข้าม