ความรักสีคราม นิยาย บท 1389

ถึงแม้ว่าผู้กำกับจะลังเลกับการออกคำสั่งควบคุมตัวในครั้งนี้ไม่น้อย แต่อย่างไรเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นในเมื่อหลักฐานปรากฏชัดเจนถึงเพียงนี้ เขาไม่กล้าพอที่รายงานฟาเบียนให้ทราบล่วงหน้าก่อนเสียด้วยซ้ำ

อย่างไรเสีย เจ้าหน้าที่ตำรวจก็มีหน้าที่ควบคุมตัวใครก็ตามที่มีอาวุธปืนไว้ในครอบครองเพื่อความปลอดภัยของประชาชน

ถึงแม้จะเป็นการจับกุมภรรยาประธานบริษัทใหญ่ ผู้กำกับคิดว่าคงจะไม่ร้ายแรงอะไรนักหากค่อยกล่าวขอโทษฟาเบียนหลังจากกระบวนการสอบสวนเสร็จสิ้น

อีกด้านหนึ่ง ฮันน่ากำลังนั่งดูรายการโทรศัพท์อย่างเพลิดเพลินขณะนั่งทานขนมทานเล่นกับนาตาชาด้วยกันที่บ้าน เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู เธอจึงเดินออกไปเปิดอย่างไม่รีรอ

“คะ?” ทันทีที่เปิดประตูออกไปฮันน่ารู้สึกงุนงงกับภาพที่เห็น

ตำรวจติดอาวุธมากมายกำลังยืนรายล้อมประตูบ้านเธออยู่

เกิดอะไรขึ้น? เจ้าหน้าที่ตำรวจจะมาจับคุณฟาเบียนงั้นเหรอ? เป็นไปไม่ได้! ฟีนิกซ์กรุ๊ปเป็นถึงบริษัทยักษ์ใหญ่ระดับประเทศ เป็นไปไม่ได้ที่คนพวกนี้จะมาจับท่านประธานอย่างฟาเบียน อีกอย่างฟาเบียนคอยระมัดระวังตัวและไม่เคยทำผิดกฎหมายเลยสักครั้ง

ด้วยความลนลานทำอะไรไม่ถูก ฮันน่าจึงเดินกลับไปยังห้องรับแขกตามเดิม หลังจากนั้นไม่นานเจ้าหน้าที่ตำรวจก็เดินตามเข้ามาล้อมเธอและนาตาชาไว้

ฮันน่ารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติขณะที่เจ้าหน้าที่ตำรวจจ้องหน้าเธอพลางพึมพำพูดคุยอะไรบางอย่างกัน อย่างไรก็ตามเมื่อหญิงสาวจ้องกลับ พวกเขาต่างพากันหลบสายตาราวกับว่าไม่กล้าสบตาเธอ

“เกิดอะไรขึ้น?”

หญิงสาวถามนาตาชาอย่างสงสัย “มีอะไรติดหน้าฉันอยู่หรือเปล่า?”

เธอรู้สึกมีบางอย่างผิดปกติจึงรีบคลำหน้าตัวเองไปมา

“ไม่นะคะ”

นาตาชาส่ายหัวเพื่อปฏิเสธ เธอจึงเอามือลง

“แล้วพวกเขามาที่นี่ทำไมกัน?”

ฮันน่าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกระหวาดระแวงขึ้นมา การที่ฟาเบียนเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงและมีตำรวจมาโผล่ถึงหน้าบ้านเช่นนี้หมายความว่าต้องมีบางอย่างไม่ดีเกิดขึ้นอย่างแน่นอน

“ใจเย็นนะคะ คงไม่มีอะไรหรอก”

เจ้าหน้าที่ตำรวจสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่จะหยิบบัตรประจำตัวตำรวจออกจากกระเป๋ามาแสดงตน “คุณฮันน่า เราสงสัยว่าคุณอาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีค้าอาวุธปืน เพราะฉะนั้นโปรดให้ความร่วมมือมากับเราเพื่อดำเนินการสืบสวนเรื่องนี้ด้วยครับ”

“ฮะ?”

ฮันน่าจึงเผลอเดินถอยหลังอย่างตกใจในสิ่งที่ได้ยินก่อนหน้า โทรศัพท์ของเธอถึงกับหลุดออกจากมือและหล่นลงพื้นอย่างแรง

นี่มันเรื่องบ้าอะไร? ฉันไม่เคยทำแบบนั้นมาก่อน! ฮันน่ารู้สึกหวาดกลัวขึ้นมากับสิ่งที่เธอถูกกล่าวหา เพราะการขายอาวุธปืนถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรง และผู้กระทำผิดสามารถถูกตัดสินประหารชีวิตได้โดยไม่ต้องรอสอบสวน

ตำรวจยศใหญ่พยักหน้าให้ลูกน้องเข้าไปควบคุมตัวหญิงสาวที่กำลังตกใจ

“ฉันไม่เคยทำเรื่องแบบนั้นนะคะ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไร”

เจ้าหน้าที่ตำรวจกระแอมเบาๆ ก่อนจะตอบคำถามหญิงสาว “อาจจะเป็นแค่การเข้าใจผิดก็ได้ครับ แต่เราได้รับรายงานเรื่องนี้มา ฉะนั้นจึงจำเป็นต้องควบคุมตัวคุณกลับไปยังสถานีตำรวจเพื่อสวบสวนเรื่องนี้ต่อก่อน ผมมั่นใจว่าคุณเองก็น่าจะทราบดีว่าคดีเกี่ยวกับค้าอาวุธปืนไม่ใช่คดีเล็กๆ ดังนั้นผมว่าคุณควรจะให้ความร่วมมือไปกับเราแต่โดยดีนะครับ”

เจ้าหน้าที่ตำรวจพูดด้วยท่าทีสุภาพเพราะเขาเองก็ไม่สามารถยืนยันได้ว่าคดีนี้เกี่ยวข้องกับฮันน่าจริงหรือไม่ ถ้าหากผลการสืบสวนออกมาว่าเธอไม่มีส่วนเอี่ยวใดๆ และหากเขาปฏิบัติตัวกับเธอแย่ๆ ฟาเบียนคงจะ…