ความรักสีคราม นิยาย บท 1411

หลังจากเริ่มด้วยสิ่งที่น่ายินดีและพอใจ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ดำเนินไปได้ด้วยดีแต่ก็ต้องจบลงอย่างกะทันหันเพราะอุบัติเหตุครั้งนั้น

แม้จะไม่เต็มใจที่จะยอมรับว่าเธอเป็นหมันแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าร่างกายของเธอต้องประสบภาวะแทรกซ้อนร้ายแรงหลังจากการแท้งลูก

เขาสมควรที่จะได้เจอผู้หญิงที่ดีกว่านี้

ฮันน่าค่อนข้างพอใจกับที่อยู่ใหม่ของเธอ ตอนนี้เธอกำลังกลับไปยังบ้านเก่าของเธอ ถึงตอนนี้เธอค่อนข้างจะรวบรวมสติกลับมาได้อีกครั้งโดยไม่มีใครมาขัดจังหวะ

“แม่คะ หนูเดาว่าแม่รู้สึกเสียใจที่ต้องเสียหนูไปในวันนั้นแต่ไม่เป็นไรนะคะ เพราะตอนนี้หนูได้กลับมาบ้านแล้ว เพราะงั้นแม่ไม่ต้องตามหาหนูอีกต่อไปแล้วนะคะ”

อีกด้านหนึ่ง ฟาเบียนซึ่งดักรอฮันน่ามาได้นานกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว เริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจเพราะยังไม่มีใครเห็นฮันน่าแม้แต่เงา เม็ดเหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผากของเขา ถ้าฮันน่าไม่ได้คิดที่จะไปต่างประเทศ! หากเป็นอย่างนั้น เธอจะไปที่ไหนได้ล่ะ?

เขารู้สึกมึนหัวและเริ่มนวดขมับเพื่อสงบสติอารมณ์ หลังจากคืนที่ยาวนาน เขาใช้เวลาทั้งวันในการทำงานและเริ่มค้นหาในหลายๆ ที่หลังจากได้รับข่าวร้าย เขาจึงไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อคืนก่อน

ฟาเบียนกัดฟันกวักมือเรียกผู้ช่วยที่ไว้ใจได้ สั่งด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด “ขับตรงไปที่ถนนเส้นหลักเดี๋ยวนี้เลย!”

“แต่ท่านครับ ท่านต้องดูแลตัวเองให้ดีนะครับ บริษัทยังมีปัญหามากมายต้องจัดการ พวกเรายังต้องการคำแนะนำจากท่าน ทำไมท่านไม่ให้ลูกน้องจัดการเรื่องนี้แทนล่ะครับ?”

คนขับรถของฟาเบียนทำงานให้กับพ่อของเขามาหลายปีแล้ว บางทีเขาอาจเป็นคนเดียวที่กล้าเสนอคำแนะนำเช่นนี้

“ฉันจะจำไว้นะ หลุยส์” ฟาเบียนตอบเมินเฉยเพราะเขาไม่ได้ใส่ใจกับสถานการณ์ของบริษัทเลย

เขามีเป้าหมายเดียวในใจ—ตามหาฮันน่าให้ได้

หลุยส์ถอนหายใจ รับคำสั่งของฟาเบียนและตรงไปที่เส้นทางหลักโดยไม่ต้องกังวลใจอีกต่อไป

ฮันน่ากลับมาเผชิญหน้ากับบ้านที่แสนรกแต่เธอกลับพบว่าเธอชอบมันมากกว่าที่คิด เฟอร์นิเจอร์ในบ้านนั้นทำจากไม้ทั้งหมด

หลังจากค้นหาอีกร่วมชั่วโมง ฟาเบียนเริ่มตื่นตระหนกเพราะยังไม่มีวี่แววที่จะหาฮันน่าเจอ เขาแวะสถานที่อีกสองสามแห่งที่เธอชอบไปบ่อยๆ แต่ก็ไม่พบเธอที่ไหนเลย

เขายังส่งคนไปหาพ่อแม่ของเธออีกด้วยแต่พวกเขาไม่รู้เรื่องอะไรเลย เขายังพยายามโทรหาเฮเลนแต่เธอก็ไม่สนใจการหายตัวไปของฮันน่าเช่นกัน สำหรับครอบครัวแบล็กวูด เขารู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ที่จะถามพวกเขา

เมื่อฟาเบียนหมดหนทาง ผู้ช่วยที่ไว้ใจได้คนหนึ่งของเขาก็วิ่งเข้ามาและบอกกับฟาเบียนด้วยสีหน้าจริงจังว่า “คุณนอร์ตันครับ นี่คือผลการสืบหาเบาะแสของเรา อีเวตต์น่าจะอยู่ในสถานที่ใดสถานที่หนึ่งจากสามแห่งนี้ เราจะ...”

ทันใดนั้น ผู้ช่วยของเขาก็เงียบไปเมื่อสังเกตเห็นดวงตาที่แทบจะลุกเป็นไฟของฟาเบียน แววตานั้นเผยออกมาให้เห็นอย่างเด่นชัดพอๆ กับใบหน้าที่แสดงความโกรธเคืองอย่างสุดขีดของฟาเบียน

ถ้าไม่ใช่เพราะอีเวตต์และลีน่า ฮันน่าคงไม่แท้งลูกตั้งแต่แรก เด็กน้อยแสนไร้เดียงสาของฉันคงไม่ตายก่อนที่จะได้ลืมตาดูโลก! และฮันน่าก็จะไม่หายตัวไปอย่างนี้!